این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی، جلد ۱۱، شماره ۱، صفحات ۴۵-۵۸
عنوان فارسی برای ارتقای سلامت اجتماعی ایرانیان چه کنیم ؟مروری بر وضع موجود، راهبردهای ملی و نقش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: براساس تعریف سازمان جهانی بهداشت در سال 1948، سلامت اجتماعی یکی از ابعاد سلامت محسوب می شود، از دو بعد جسمی و روانی سلامت تاثیر پذیرفته و بر آنها اثر متقابل دارد. کمیت و کیفیت تعامل فرد با اجتماع به منظور ارتقای رفاه آحاد جامعه یکی از تعاریف سلامت اجتماعی است. نتیجه نهایی این تعامل ارتقای سرمایه اجتماعی، امنیت اجتماعی، کاهش فقر و بی عدالتی است و نقطه مقابل آن افزایش آسیب­های اجتماعی می باشد. در این مقاله با مرور وضعیت سلامت اجتماعی جامعه ایرانی و تحلیل عوامل موثر بر آن، راهبردهای بهبود ارایه و نقش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پیشنهاد شده است. روش کار: این مطالعه توصیفی و تحلیلی بوده و بر اساس تعریف اجماع شده در سطح کشور مدل مفهومی سلامت اجتماعی تدوین و مبنای توصیف و تحلیل قرار گرفت. برای تحلیل وضعیت از داده­های ثانوی استفاده شد که از طریق مرور تحقیقات و اسناد موجود به دست آمد، هم در مرحله تحلیل و هم برای پیشنهاد مداخلات از روش بحث گروهی متمرکز اعضای کمیته راهبری (حاصل تحلیل ذینفعان) و مرور بهترین شواهد و تجربیات بین المللی استفاده شد. نتایج: شواهد نشان می­دهد که رشد آسیب­های اجتماعی طی سال­های اخیر به طور متوسط هر سال 15 درصد بوده است، البته به دلیل نبود نظام دیده­بانی شاخص­های سلامت اجتماعی به طور دقیق نمی­توان روند صعودی یا نزولی وضعیت سلامت اجتماعی جامعه را در دو دهه گذشته ترسیم کرد. مصوبات و مداخلات متعددی برای کاهش آسیب­های اجتماعی و ارتقای سلامت اجتماعی توسط سازمان­ها در جریان است اما ناکافی بودن حساسیت مسوولان، ارزشیابی نشدن مداخلات فعلی، پوشش و بهره­مندی ناکافی گروه­های جمعیتی از مداخلات سطح یک پیشگیری، انتخاب نامناسب مداخلات اساسی، تخصیص اغلب منابع موجود به مداخلات سطح سوم پیشگیری (خدمات بعد از آسیب دیدن افراد)، ضعف نظام استقرار عملیات و همکاری بین بخشی در اجرای مداخلات، پراکندگی منابع مالی مرتبط به سلامت اجتماعی و ناکافی بودن حساسیت و مهارت مردم در رویارویی با خطرات در کمین (آسیب های اجتماعی) مانع از تاثیر این اقدامات در بهبود شاخص های سلامت اجتماعی است، به این علل باید تغییرات کلان اقتصادی، سیاسی، بین المللی و فن آوری را هم اضافه کرد. نتیجه گیری: ارتقای سلامت اجتماعی بدون همکاری بخش­های مختلف رخ نمی­دهد و بهبود وضعیت فعلی نیز در حیطه وظایف و اختیارات وزارت بهداشت نیست به همین دلیل ‌ جهت­گیری پیشنهادی (شامل چشم انداز، اهداف راهبردی و مداخلات) برای سلامت اجتماعی قسمتی توسط وزارت بهداشت و قسمت دیگر از طریق جلب حمایت، توسط سایر بخش­ها باید انجام شود، برای استقرار این جهت­گیری و دستیابی به اهداف آن لازم است برنامه پیشنهادی ابتدا در شورای سیاست­گذاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مصوب شده و پس از تصویب شورای عالی سلامت و امنیت غذایی کشور و شورای اجتماعی کشور بر تفاهم نامه­های همکاری بین بخشی در زمینه ارتقای سلامت اجتماعی نظارت شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی What should we do for improving Iranian social health?Situational analysis, national strategies and role of ministry of health and medical education
چکیده انگلیسی مقاله  Background and Aim: Definition of World Health Organization 1948 for Health includes social domain which two other domains of health, physical and mental, have counter effects on it. Quantity and quality of an individual relation to community in order to improve population welfare is a definition for social health. Social capital and security improvement and reduction of impoverishment and inequity is the impact of this relation and it's opposite side is increasing social problems. In this article, by reviewing social health situation of Iranian community and analysis of it's determinants, improvement strategies have been provided and role of Ministry of Health and Medical Education(MOHME) proposed. Materials and Methods : This is a descriptive and analytic study A conceptual framework were described based on a nationally committed definition of social health and used for description and analysis. Secondary data of reviewing existing research and documents were utilized for situational analysis Focus group discussion of steering/stakeholder committee members and review of the best evidences and international experiences made analysis and proposed interventions. Results: The evidences show that average increasing rate of social problems during recent years is 15% annually. Albeit, it is not possible to draw the increasing or decreasing trend of social health indices precisely since past 2 decades due to the lake of surveillance system. Several social problem reduction and social health improvement interventions are running by organization but, inadequate sensitivity of responsible persons, not to evaluate the current interventions, inadequate utilization and coverage of population from primary level preventive services, inappropriate selection of essential interventions, allocation of most available resources to tertiary level of prevention(after harm services), weakness of activity implementation system and intersectoral collaboration for executing interventions, disintegration of social health related financial resources and inadequate sensitivity and competencies of people in combating to social problems and risks are obstacle to effective interventions in improving social health indices. Economical, political, international and technological big changes should be added to these reasons. Conclusion: Social health progress will not be achieved without intersecotral collaboration Improvement of existing situation is not under duties and responsibilities of MOHME, so proposed direction including vision, strategic objectives and interventions, for social health should be implemented partially by MOHME Remaining parts required advocacy to be done by other sectors. It is essential that the proposed program be approved in health policy council of MOHME for implementation of this direction and achieving to it's objectives and then be approved by health and food security high council and social council of country after that the intersectoral collaboration agreements of social health improvement should be supervised deeply.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله بهزاد دماری | behzad damari
md, ffph. assistant professor, department of social determinants of health, national institute of health research, tehran university of medical sciences, tehran, iran
استادیار، گروه مولفه های اجتماعی سلامت، موسسه ملی تحقیقات سلامت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

عباس ناصحی | abbas nasehei
md. psychiatrists, office for mental and social health and substance abuse prevention, ministry of health and medical education, tehran, iran
روانپزشک، دفتر سلامت روانی اجتماعی و پیشگیری از سوء مصرف مواد، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی (Ministry of health and medical education)

عباس وثوق مقدم | abbas vosoogh moghaddam
md, ffph. assistant professor, health policy council, ministry of health and medical education, non communicable disease research center, endocrinology and metabolism research institute, tehran university of medical sciences, tehran, iran
استادیار، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، مرکز تحقیقات بیماری های غیر واگیر، پژوهشکده علوم غدد و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی (Ministry of health and medical education)

نشانی اینترنتی http://sjsph.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-3&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده public_health|
نوع مقاله منتشر شده 1
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات