این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی، جلد ۵، شماره ۴، صفحات ۶۳-۷۳
عنوان فارسی بررسی کیفیت میکربی آب آشامیدنی روستاهای استان تهران
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: پراکندگی روستاها از نظر توزیع غیر همگون جغرافیایی روستاها و فاصله‌ی مکانی واحدهای مسکونی در یک روستا تامین، توزیع و پایش کیفیت آب را با مشکل روبرو ساخته است. در این پژوهش با هدف ارایه‌ی تصویری روشن از سیمای کنترل کیفیت آب شرب روستاهای استان تهران ضمن بررسی کیفیت باکتریولوژیکی آب شرب 70 روستای منتخب از مجموع 534 قصبه روستای تحت پوشش آب و فاضلاب روستایی استان تهران طی مدت 6 ماه از بهمن 1384 تا پایان تیر‌ماه 1385 میزان دسترسی روستاهای استان تهران به آب شرب بهداشتی مورد مطالعه قرار گرفت‌. روش کار: مطالعه‌ها و بازدیدهای میدانی انجام شده در این تحقیق از نوع بررسی مقطعی بوده است و پس از تعیین تعداد نمونه‌های لازم با توجه به اسامی و جمعیت روستاهای تحت پوشش شرکت آب و فاضلاب روستایی استان تهران، با روش نمونه‌گیری سیستماتیک محل‌های نمونه‌برداری مشخص شد و 138 نمونه‌ برای انجام آزمون‌های میکربی به آزمایشگاه انتقال داده شد. در نهایت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و Microsoft Excel تجزیه و تحلیل شد. نتایج: آب شرب 01/94 % از ساکنان روستاهای استان تهران فاقد آلودگی کلیفرم گرماپای بود، که این میزان در شهرستان‌های پاکدشت، ساوجبلاغ و دماوند کمتر از بقیه‌ی شهرستان‌ها و به ترتیب معادل 66/66، 31/86 و 68/86 % می‌باشد. میزان کدورت آب شرب 36/99 % جمعیت روستایی استان تهران کمتر از حداکثر مجاز استاندارد آب آشامیدنی ایران ‌(5 واحد NTU) می‌باشد، که این میزان در شهرستان‌های ساوجبلاغ و ورامین به ترتیب معادل 51/96% و 30/99% می‌باشد. میزان کلر باقی‌مانده در آب شرب 39/92% جمعیت روستایی استان تهران در گستره‌ی 1-2/0 میلی‌گرم‌برلیتر می‌باشد، که این میزان در شهرستان‌های پاکدشت، دماوند و رباط‌کریم کمتر از بقیه‌ی شهرستان‌ها و به ترتیب معادل 67/75% ، 45/85% و 98/83% می‌باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به رهنمود سازمان جهانی بهداشت در سال 2006 برای ارزیابی سلامت میکربی آب، میانگین شاخص مطلوبیت فقدان باکتری اشرشیاکلی گرماپای در روستاهای استان تهران 01/94 % بود که در محدوده‌ی عالی قرار دارد. این شاخص در شهرستان‌های دماوند و ساوجبلاغ خوب، در شهرستان پاکدشت ضعیف و در بقیه‌ی شهرستان‌ها عالی ارزیابی شد. با بررسی توام شاخص‌های کلر باقی‌مانده، کدورت و کلیفرم گرماپای مشخص شد که 51/91 % از روستاهای استان تهران به آب شرب بهداشتی دسترسی دارند. ضمن بررسی محل‌هایی که آلودگی میکربی در آن‌ها مشاهده شده بود، مشخص شد که فرسودگی شبکه بیشترین سهم (70 %) را در بروز آلودگی میکربی آب شرب روستاهای استان تهران داشت.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله استان تهران،مناطق روستائی،آب شرب،کیفیت میکروبی
عنوان انگلیسی Evaluating the Microbial Content of the Drinking Water in Rural Areas of Tehran Province
چکیده انگلیسی مقاله Background and Aim: The scattered state of the rural populations- in terms of both the distance between villages and the distance between residential units within a single village- has made the task of supply, distribution and monitoring the quality of water a difficult one. In this study we looked at the bacteriological quality as well as access to safe potable water in selected villages of Tehran Province. This research started in February 2006 and ended in July the same year.Materials and Methods: In this cross-sectional field study, sampling points were specified on the basis of the populations of the villages served by the Tehran Rural Water and Wastewater Company. After systematic sampling, the specimens were transferred to the laboratory for testing. Data were analyzed using the SPSS and Microsoft Excel software packages.Results: Drinking water contamination with E. coli was observed in 5.99% of the villages. The degree of contamination was highest in the districts of Pakdasht, Savojblagh and Damavand, with rates of 33.34, 13.69 and 13.32 percent respectively. For 99.36% of the Tehran rural population the turbidity was lower than the standard value of 1053 set by the Iranian Institute of Standards and Industrial Research. Values in Savojblagh and Varamin were relatively higher, with rates of 96.51% and 99.30% respectively. Given the standard value of 1053, the residual chlorine levels were unacceptably low for 92.39% of the rural residents, with figures in the districts of Pakdasht, Damavand and Robatkarim reaching 75.67, 85.45 and 83.98 percent respectively.Conclusion: Based on WHO guidelines concerning the microbial quality of water published in 2006, the average indicator for lack of E.coli in rural water of Tehran was 94.01%, i.e. at an excellent level. Levels were good for Damavand and Savojblagh, low in Pakdasht and excellent in all other districts.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله رامین نبی زاده | r nabizadeh
associate professor, department of environmental health engineering, school of public health and ins
دانشیار, گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت و انستیتوتحقیقات بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران,
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

کاظم ندافی | k naddafi
associate professor, department of environmental health engineering, school of public health and ins
دانشیار, گروه مهندسی بهداشت محیط, دانشکده بهداشت و انستیتوتحقیقات بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی تهرا

محمدرضا محبی | m mohebbi
student, department of environmental health engineering, school of public health and institute of pu
دانشجو دوره کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت و انستیتوتحقیقات بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, تهران, ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

مسعود یونسیان | m yonesian
associate professor, department of environmental health engineering, school of public health and ins
دانشیار, گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت و انستیتوتحقیقات بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران , تهران, ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

عبدالمهدی میرسپاسی | a m mirsepasi
assistant professor, department of environmental health engineering, school of public health and ins
استادیار, گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت و انستیتوتحقیقات بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران,تهران, ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

سوگل اوکتابی | s oktaie
student, department of environmental health engineering, school of public health and institute of public health research, tehran university medical sciences, tehran, iran
دانشجو دوره کارشناسی،گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت و انستیتوتحقیقات بهداشتی،دانشگاه علوم پزشکی تهران,تهران, ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

مریم فقیهی | m faghihi
quality control officer, tehran province rural water and sewage co, tehran, iran
کارشناس بهداشت محیط و کنترل کیفی، شرکت آب و فاضلاب روستایی تهران، تهران، ایران

نشانی اینترنتی http://sjsph.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-161&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده 1
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات