این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و اصول، جلد ۵۶، شماره ۳، صفحات ۳۹-۶۰
عنوان فارسی تحلیل انتقادی حجیت مذاق شریعت در استنباط احکام شرعی
چکیده فارسی مقاله نوشتار حاضر به‌هدف نقد حجیت مذاق شریعت در استنباط حکم شرعی، به‌روش توصیفی‌تحلیلی و رویکردی انتقادی و گردآوری اطلاعات و داده‌ها به‌شیوۀ کتابخانه‌ای نگاشته شده است.
مذاق شریعت واسطۀ میان ادله اجتهادی و فقاهتی است. بدین‌معنا که هرگاه دست فقیه از دلیل عام یا خاص در فرع فقهی تهی گشت قبل از مراجعه به ادلۀ فقاهتی با استکشاف مذاق شریعت از ادلۀ مختلف، در فروعات مختلف و استناد به آن به‌عنوان یک امارۀ ظنی، حکم فرع مزبور را کشف می‌کند. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که برای اثبات حجیت مذاق شریعت به‌عنوان منبع استنباط حکم، دلائلی ازجمله «سیرهٔ عقلا»، «اطمینان»، «حق الطاعه»، «ملاک حجیت خبر واحد»، «استشمام از روایات» و «استناد به استقرا» ذکر شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد تمامی دلایل مذکور قابل نقد و ردّند و حجیت مذاق شریعت به‌عنوان منبع و مصدر استباط حکم شرعی مناقشه‌پذیر است و درنتیجه حکم به عدم‌حجیت آن داده می‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله حجیت مذاق شریعت،مذاق شریعت و استنباط احکام شرعی،امارهٔ ظنی،
عنوان انگلیسی A Critical Analysis of the Validity of the Savor of Divine Law (Mazāq-i Sharīʿat) in Deducing Islamic Rulings
چکیده انگلیسی مقاله The present study aims at critiquing the validity of the Savor of Divine Law (Maẕāq-i Sharīʿat.) in deducing Islamic rulings. It is conducted using the descriptive-analytical method with a critical approach, and information and data have been collected through library research.
The Savor of Divine Law (Maẕāq-i Sharīʿat) is an intermediary between jurisprudential and ijtihādī reasons; meaning that when the jurist cannot find a general or specific reason for jurisprudential issues, he turns to this rule before deducing from various sources across legal branches. By relying on this as a speculative proof (ʾamara-yi ẓannī) in different issues, the jurist discovers the corresponding ruling. This study illustrates that various arguments have been cited to assert the validity of this rule as a source for deducing Islamic rulings. These include Sīra-yi ʿuqalāʾ (life of the wise), ʾiṭmīnān (assuredness), milāk-i ḥujjīyat-i khabar-i vāḥid (the validity of single information), istishmām az rivāyāt, and referring to deduction (istiqrāʾ). Analysis shows that all the aforementioned arguments are subject to critique and rejection, and the validity of Maẕāq-i Sharīʿat is disputable as a source for deducing Islamic rulings. Therefore, it is ruled as invalid.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله حجیت مذاق شریعت,مذاق شریعت و استنباط احکام شرعی,امارهٔ ظنی
نویسندگان مقاله سعید احمدی فرد |
استادیار گروه فقه و مبانی حقوق، دانشکدهٔ الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

محمد باقری شاهرودی |
مدرس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم

نشانی اینترنتی https://jfiqh.um.ac.ir/article_46013_f9fe1b6d3041580c977c7b90020b9305.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات