این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و اصول، جلد ۵۶، شماره ۳، صفحات ۶۱-۸۲
عنوان فارسی واکاوی وکالت سفیه در امور مالی با تأکید بر مادۀ ۶۶۷ قانون مدنی ایران
چکیده فارسی مقاله در فقه امامیه و حقوق ایران، سفیه به کسی گفته می‌شود که فاقد حالتی است که وی را به حفظ مال وا دارد و او مال را در جای خود مصرف نمی‌کند. به همین دلیل صرفاً در امور مالی یا متضمن مال محجور است. بر مبنای این دیدگاه، سفیه از تعیین وکیل در امور مالی و دارای جنبۀ مالی ممنوع شده است؛ زیرا وی در اموری که خود امکان تصرف ندارد نمی‌تواند وکیل انتخاب کند. این در حالی است که وکالت‌پذیریِ او در امور مالی یا دارای جنبۀ مالی پذیرفته شده است. دیدگاه فوق خالی از اشکال نیست؛ زیرا سفیه در حین وکالت نیز فاقد قوای تشخیص مصلحت در امور مذکور است، ازسویی باتوجه‌به اینکه «رعایت مصلحت موکل» به‌موجب مادهٔ 667 قانون مدنی الزامی است، وکالت وی خالی از اشکال نیست. در پژوهش حاضر سعی شده است با به‌کارگیریِ روش توصیفی‌تحلیلی و استناد به منابع کتابخانه‌ای، مبنای صحت و یا عدم‌صحت این نوع وکالت تبیین شود. به نظر می‌رسد باتوجه‌به اینکه معیار عدم‌جواز توکیل توسط سفیه، در وکالت‌پذیری نیز موجود است و تحقق مفاد مادهٔ 667 قانون مدنی نیز دربارۀ او ممکن نیست، وکالت‌پذیریِ وی نیز صحیح نباشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله سفیه،توکیل،وکالت‌پذیری،مصلحت موکل،مادهٔ 667 قانون مدنی،تصرفات مالی،
عنوان انگلیسی Exploring the Representation of an Imbecile in Financial Matters with an Emphasis on Article 667 of the Iranian Civil Code
چکیده انگلیسی مقاله Imāmī jurisprudence and Iranian Law hold that an imbecile (safīh) is a person who lacks the capacity to preserve his/her own wealth and does not utilize the assets in an appropriate manner. As so, the imbecile is legally restricted only in financial matters and in cases where he/she has to compensate for the assets. According to this view, the imbecile is prohibited from appointing a lawyer in financial matters or matters with financial implications, on the grounds that he/she lacks the legal capacity in matters that are not allowed for themselves. This is despite the fact that the imbecile can still receive a lawyer in financial matters or matters with financial implications. This view is not devoid of errors, since the imbecile is still deprived of strong awareness in the matter while receiving a lawyer. On the other hand, considering that “the lawyer must act in the constituent’s best interest” as articulated in Article 667, the representation of an imbecile is not problematic. The present study aims at clarifying the validity of this type of representation using the descriptive-analytical method and by citing library resources. It appears that the representation of an imbecile is not valid, because the criterion for this person’s inability to appoint a lawyer also applies to receiving a lawyer. Therefore, the requirements of Article 667 of the Civil Code are not fulfilled and receiving a lawyer is not allowed.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله سفیه,توکیل,وکالت‌پذیری,مصلحت موکل,مادهٔ 667 قانون مدنی,تصرفات مالی
نویسندگان مقاله محمد امین فرد |
دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکدهٔ الهیات و علوم اسلامی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

ماندانا میرزائی |
دانشجوی دکتری گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکدهٔ الهیات و علوم اسلامی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

نشانی اینترنتی https://jfiqh.um.ac.ir/article_45960_bf1dd978c826f11371384ee0855d5711.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات