این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
صفحه اصلی
درباره پایگاه
فهرست سامانه ها
الزامات سامانه ها
فهرست سازمانی
تماس با ما
JCR 2016
جستجوی مقالات
شنبه 29 آذر 1404
فقه و مبانی حقوق اسلامی
، جلد ۴۹، شماره ۱، صفحات ۳۳-۴۹
عنوان فارسی
نقش عرف در فقه ابن ادریس
چکیده فارسی مقاله
شیوه تفکر هر فقیهی در شرایط زمانی و مکانی خاصی شکل گرفته و در استنباطهای وی اثرگذار است. تحولات و پیشرفت فقه، نتیجه همین تأثیر و تأثرها است. درک ابنادریس از زمان خود، شناخت جامعهای که در آن میزیسته و تلاش وی برطرف کردن مشکلات و بیان احکامِ متأثر از آن، سبب شد تا وی به عنوان فقیهی با شهامت بکوشد تا فضای رکود و سکونِ حاکم بر فقه عصر خود را شکسته و با توصیف این دوران به دوران نازاییِ عقول و واماندگیِ ذهنها، ضمن اعتراض به آرای گذشتگان، نقش زمان و مکان را در تحول فقهی بازنماید و فقهی نوین را پایهگذاری کند. از نظر ابن ادریس، عرف عبارت است از عمل یا گفتاری که به صورت پیوسته در میان مردم رایج است. وی معتقد است که عرف به واسطه داشتن دو منشأ متفاوت، دو کارکرد مختلف دارد: کارکرد استقلالی که عهدهدار کشف حکم است و کارکرد ابزاری که وظیفه تعیین موضوعات و مصادیق احکام و تبیین معانی الفاظ را به انجام میرساند.
کلیدواژههای فارسی مقاله
ابن ادریس، عرف، فقه،
عنوان انگلیسی
The Role of Common Parlance in Ibn Idrīs’s Jurisprudence
چکیده انگلیسی مقاله
Each person's style of thought and cognition is formed in the frame of time and place conditions in a way affecting his deductions. Changes and improvements of jurisprudence are caused by this effect. Common parlance has gained lots of attention by jurists since many years ago. Ibn Idrīs's full understanding of his time‚ knowing common parlance‚ tending to solve problems, and stating the affected sentences had him try to break the condition of dullness and inertia governing jurisprudence as a bold jurist and establish a new jurisprudence. He could show the role of time and place in the jurisprudent changes by describing his time as a period of sterility of reasons and exhaustion of minds and objecting to his ancestors' opinions. According to him‚ common parlance is an action which is common among people and should be continued. It contains the domain of action and words. He has mentioned two types of applications: the independent one such as detection of sentences and instrumental one for common parlance. The origins of these common parlances are different.
کلیدواژههای انگلیسی مقاله
Ibn Idrīs ‚ ijtihād‚ common parlance‚ jurisprudence
نویسندگان مقاله
داریوش بخردیان |
استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
سازمان اصلی تایید شده
: دانشگاه آزاد اسلامی شیراز (Islamic azad university of shiraz)
محمد تقی قبولی در افشان | mohammad taghi ghabooli dorafshan
دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد
سازمان اصلی تایید شده
: دانشگاه فردوسی (Ferdowsi university)
محمد تقی فخلعی | mohammad taghi
. استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد.
سازمان اصلی تایید شده
: دانشگاه فردوسی (Ferdowsi university)
نشانی اینترنتی
http://jjfil.ut.ac.ir/article_60141_03545f553b0530b4009a1e2ad9207530.pdf
فایل مقاله
اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1015/article-1015-340894.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده
fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به:
صفحه اول پایگاه
|
نسخه مرتبط
|
نشریه مرتبط
|
فهرست نشریات