این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ارمغان دانش، جلد ۳۰، شماره ۱، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی کارایی فلووکسامین درجلوگیری از روند پیری سلول های بنیادی عصبی موش در مدل القاء شده با دی گالاکتوز در محیط کشت
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف:
پیری سلول یک فرآیند غیرقابل بازگشت در سلول ها است که تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند استرس اکسیداتیو و التهاب قرار می‌گیرد و اهمیت این موضوع در تأثیر آن بر سلول‌های بنیادی عصبی بیشتر می‌شود. فلووکسامین در غلظت های مناسب تکثیر و تمایز سلول های بنیادی عصبی را به گلیال ها و نورون ها  فراهم کرده و فاکتورهای التهابی را تعدیل می کند . بنابراین با توجه به مکانیسم فرایند پیری بر سلول‌های بنیادی عصبی ، این مطالعه به بررسی اثرات فلووکسامین در محیط کشت می‌پردازد.
مواد و روش ها:  در این مطالعه تجربی ، ابتدا سلول های بنیادی عصبی را از ناحیه ساب ونتریکولار مغز موش نر بالغ جداسازی کرده و در حضور فاکتور رشد اپیدرمی و فاکتور رشد فیبروبلاستی،  تکثیر و کلونی های سلول نوروسفر ایجاد شدند. زنده مانی نوروسفرها در پانزده گروه شامل گروه کنترل ، گروه تیمار با غلظت 20 میکرومولار دی- گالاکتوز وگروه های تیمار با فلووکسامین با غلظت های مختلف و گروه های توام دی - گالاکتوز با فلووکسامین  به روش MTT انجام شد. همچنین تعداد نوروسفر، تعداد سلول های منتج از هر نوروسفر و تعدادسلولهای پیر شمارش شدند. داده های جمع آوری شده  با استفاده نرم افزار گراف پد و از آزمون واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: میانگین داده های حاصل از زنده مانی سلولهای بنیادی عصبی درگروه فلووکسامین 25 و 50 نانومولاردر مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی دار و با افزایش دوز کاهش معنی دار آماری داشته است(p<0.001). همچنین زنده مانی سلول ها در گروه دی- گالاکتوز کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشت( p<0.01) که در تیمار توام با فلووکسامین با دوز پایین در مقایسه با گروه دی - گالاکتوز افزایش معنی دار( p<0.001) و در گروه های با دوز بالا کاهش معنی دار آماری نشان داد.   تعداد نوروسفرها در گروه دی- گالاکتوز در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی دار آماری داشت(p<0.001). همچنین تعداد نوروسفرها در گروه توام دی- گالاکتوزبا فلووکسامین دوز 50 نانومولاردر مقایسه با گروه دی – گالاکتوز افزایش معنی دار آماری داشت(p<0.01).  تعداد سلول های BrdU مثبت در گروه فلووکسامین 100 در مقایسه با گروه کنترل  افزایش معنی دار آماری نشان می دهد(p<0.001). همچنین تعداد سلولهای BrdU مثبت در گروه دی- گالاکتوز در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی دار آماری داشت(p<0.01). تیمار توام دی-گالاکتوزبا فلووکسامین در دوزهای پایین موجب افزایش تعداد سلول های BrdU مثبت در مقایسه با گروه دی- گالاکتوز گردید.  میانگین تعداد سلول های بنیادی عصبی در گروه های دی- گالاکتوز نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار و تیمارتوام دی- گالاکتوز با فلووکسامین در دوزهای 50 در مقایسه با گروه دی- گالاکتوز افزایش آماری نشان دادند(p<0.001). میانگین تعداد سلول های پیر با افزایش دوز فلووکسامین در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی دار نشان داد . همچنین  تیماربا دی- گالاکتوزتعداد سلول های پیررا نسبت به گروه کنترل افزایش داد و تیمارتوام دی- گالاکتوزبا فلووکسامین در غلظت های 25 و 50 نانومولاردر مقایسه با گروه دی- گالاکتوز کاهش  معنی دارآماری درتعداد سلول های پیر نشان داد(p<0.0001).
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که فلووکسامین که معمولاً برای درمان افسردگی و اختلالات وسواس  استفاده می شود، زنده ماندن و بقای سلولی را در دوزهای پایین افزایش می دهد، اما در دوزهای بالا بسیار سمی است و می تواند عوامل مرتبط با پیری و پیری را در سلول های بنیادی عصبی القا کند. تحقیقات بیشتری برای درک این اثرات در موجودات آزمایشگاهی و زنده مورد نیاز است.

 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله فلووکسامین، پیری ، دی گالاکتوز، سلول های بنیادی عصبی
عنوان انگلیسی The efficacy of fluvoxamine in preventing the aging process of mouse neural stem cells in a di-galactose-induced model in a culture medium
چکیده انگلیسی مقاله Background: Cellular senescence is an irreversible process in cells that is affected by various factors such as oxidative stress and inflammation, and the importance of this issue increases in its effect on neural stem cells. Fluvoxamine at appropriate concentrations provides proliferation and differentiation of neural stem cells into glial and neurons and modulates inflammatory factors. Therefore, considering the mechanism of the aging process on neural stem cells, this study investigates the effects of fluvoxamine in culture.
Materials and methods: In this experimental study, neural stem cells were first isolated from the subventricular zone of the adult male mouse brain. Neutrosphere cell colonies were formed in the presence of epidermal growth factor and fibroblast growth factor. The survival of neurospheres in fifteen groups including a control group, treatment group with 20 μM D-galactose concentration, and fluvoxamine treatment groups with different concentrations and combined D-galactose with fluvoxamine groups was measured by the MTT method. Also, the number of neurospheres, the number of cells resulting from each neutrosphere cell, and the number of senescent cells were counted. The collected data were analyzed using GraphPad software and a one-way ANOVA test.
Results:  The average data from the survival of neural stem cells in the 25 and 50 nM fluvoxamine groups significantly increased compared to the control group and decreased significantly with increasing doses (p<0.001). Also, the survival of cells in the D-galactose group significantly decreased compared to the control group (p<0.01), which showed a significant increase in the treatment with low-dose fluvoxamine compared to the D-galactose group (p<0.001) and a significant decrease in the high-dose groups. The number of neurospheres in the D-galactose group was significantly decreased compared to the control group (p<0.001). Also, the number of neurospheres in the D-galactose group with 50 nM fluvoxamine compared to the D-galactose group was significantly increased (p<0.01). The number of BrdU-positive cells in the fluvoxamine 100 group showed a statistically significant increase compared to the control group (p<0.001). The number of BrdU-positive cells in the di-galactose group also showed a statistically significant decrease compared to the control group (p<0.01). The combination treatment of di-galactose with fluvoxamine at low doses increased the number of BrdU-positive cells compared to the di-galactose group. The average number of neural stem cells in the di-galactose groups decreased significantly compared to the control group, and the combination of di-galactose with fluvoxamine at doses of 50 showed a statistical increase compared to the di-galactose group (p<0.001). The average number of senescent cells increased significantly with increasing fluvoxamine doses compared to the control group. Also, treatment with di-galactose increased the number of senescent cells compared to the control group, and treatment with di-galactose and fluvoxamine at concentrations of 25 and 50 nM showed a statistically significant decrease in the number of senescent cells compared to the di-galactose group (p<0.0001).
Conclusion: The results of this study indicate that fluvoxamine, prescribed for the treatment of major depression and obsessive-compulsive disorders, while increasing the survival and viability of cells at low doses, exhibits significant toxicity at higher doses in a dose-dependent manner. Furthermore, it elevates aging-related factors and induces aging in neural stem cells under ex vivo conditions. In other words, it reduces the survival of neural stem cells, the number of neurospheres, and the number of cells derived from each neurosphere, while simultaneously increasing the number of aged cells. These findings necessitate further investigations in both in vivo and in vitro environments.
 
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Fluvoxamine, Aging, D-galactose, neural stem cells
نویسندگان مقاله امیر قتبری | Amir Ghanbari


مهرزاد جعفری برمک | Mehrzad Jafari barmak


ساناز باقری | Sanaz Bagheri


سعید جاودان سیرت | Saeid Javedansirat


نشانی اینترنتی http://armaghanj.yums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-30-4&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده آناتومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات