این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله علوم اعصاب شفای خاتم، جلد ۱۳، شماره ۱، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) و تمرین بدمینتون بر هماهنگی حرکتی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی
چکیده فارسی مقاله مقدمه: اختلال در هماهنگی حرکتی خطر بروز مشکلات روانی- اجتماعی را در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (DCD) افزایش می‌دهد که اغلب منجر به کناره‌گیری از فعالیت‌های بدنی می‌شود. این به نوبه خود فرصت‌های رشد مهارت‌های حرکتی و آمادگی جسمانی را کاهش داده و شانس چاقی را افزایش می‌دهد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) و تمرین بدمینتون بر هماهنگی حرکتی کودکان 8 تا 12 ساله مبتلا به DCD بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. پژوهش در شهر اراک بر روی کودکانی که مبتلا به اختلال هماهنگی رشد (DCD) تشخیص داده شده بودند، انجام شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی در یکی از چهار گروه (10 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. کودکان واجد شرایط به چهار گروه 10 تایی تقسیم شدند: 1) بدمینتون+تحریک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه‌ای، 2- بدمینتون+تحریک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه‌ای شم 3- راه رفتن+تحریک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه‌ای 4- راه رفتن+تحریک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه‌ای شم. هماهنگی حرکتی با استفاده از آزمون هماهنگی حرکتی درشت کودکان (KTK) قبل و بعد از مداخله ارزیابی شد. تمرینات در طی ده جلسه و طی پنج هفته (دو جلسه در هفته) اجرا شد. شرکت‌کنندگان در گروه‌های تحریک ساختگی، تحریک پلاسیبو دریافت کردند، اما از تفاوت آن با تحریک واقعی آگاه نبودند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که هر سه مداخله فعال بدمینتون + tDCS ساختگی، پیاده‌روی + tDCS و بدمینتون+tDCS تأثیر مثبتی بر هماهنگی حرکتی کودکان مبتلا به DCD داشتند. گروه بدمینتون+tDCS بیشترین میزان بهبود را نشان داد و از همه گروه‌ها بهتر بود. علاوه بر این، گروه پیاده‌روی+tDCS نتایج بهتری نسبت به گروه پیاده‌روی+tDCS ساختگی نشان داد. با این حال، تفاوت معنی‌داری بین گروه پیاده‌روی +tDCS و گروه بدمینتون+tDCS ساختگی وجود نداشت. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های ما، ترکیب تمرین بدمینتون با tDCS به‌عنوان یک استراتژی مؤثر برای تقویت هماهنگی حرکتی در کودکان مبتلا به DCD توصیه می‌شود. مربیان و متخصصان فعال در برنامه‌های توانبخشی رشدی باید این رویکرد ترکیبی را برای ارتقای مهارت‌های حرکتی و توسعه کلی جسمانی در کودکان مبتلا مدنظر قرار دهند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله پلاستیسیته عصبی، توانبخشی، ناتوانی رشدی
عنوان انگلیسی The Effects of Transcranial Direct Current Stimulation and Badminton Training on Motor Coordination in Children with Developmental Coordination Disorder
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: A deficit in motor coordination increases the risk of psychosocial challenges in children with developmental coordination disorder (DCD), often leading to withdrawal from physical activities. This, in turn, reduces opportunities for motor skill development and physical fitness, increasing the chance of obesity. The purpose of this study was to examine the effects of transcranial direct current stimulation (tDCS) and badminton training on the motor coordination of children aged 8 to 12 with DCD. Materials and Methods: This study employed a quasi-experimental design with pre-test and post-test assessments, including a control group. The research was conducted in Arak City with children diagnosed with DCD. Participants were randomly assigned to one of four groups (n = 10 per group). Eligible children were divided into four groups of 10: 1) Badminton + direct transcranial current stimulation, 2-Badminton + direct transcranial electrical stimulation sham 3- walking + direct transcranial electrical stimulation 4- walking + direct transcranial electrical stimulation sham. Motor coordination was assessed using the KTK Gross Motor Coordination Test for Children before and after the intervention. The training was conducted over ten sessions across five weeks (two sessions per week). Participants in the sham stimulation groups received placebo stimulation but were unaware of the difference. Results: The findings indicated that all three active interventions—Badminton + sham tDCS, Walking + tDCS, and Badminton + tDCS—had a positive impact on motor coordination in children with DCD. The Badminton + tDCS group demonstrated the most significant improvement, outperforming all other groups. Additionally, the Walking + tDCS group showed better results than the Walking + sham tDCS group. However, there was no significant difference between the Walking + tDCS group and the Badminton + sham tDCS group. Conclusion: Based on our findings, integrating badminton training with tDCS is recommended as an effective strategy to enhance motor coordination in children with DCD. Educators and professionals working in developmental rehabilitation programs should consider implementing this combined approach to improve motor skills and overall physical development in affected children.
 
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Neuronal Plasticity, Rehabilitation, Developmental Disabilities
نویسندگان مقاله پرنیا ملبوبی | Parni Malboobi
Department of Motor Behavior, Faculty of Sports Sciences, Arak University, Arak, Iran
گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران

داریوش خواجوی | Daryush Khajavi
Department of Motor Behavior, Faculty of Sports Sciences, Arak University, Arak, Iran
گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران

راضیه خانمحمدی | Razieh Khanmohammadi
Department of Motor Behavior, Faculty of Sports Sciences, Arak University, Arak, Iran
گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران

نشانی اینترنتی http://shefayekhatam.ir/browse.php?a_code=A-10-693-3&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده علوم اعصاب شناختی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات