مقالهٔ حاضر با به‌کارگیری رویکرد اتصالات مبتنی بر مدل خودرگرسیون برداری چندکی (QVAR) به بررسی انتقال نوسانات در 16 رمزارز کلیدی می‌پردازد که در 6 سال اخیر، یعنی از ژانویهٔ 2018 تا ژوئیهٔ 2024، بیش از 90 درصد ارزش کل بازار را در دست داشته‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهد که اولاً، شاخص اتصالات کل 83٫17 درصد است که بیانگر سرریز بسیار نوسانات بین رمزارزهای مورد بررسی است. ثانیاً «اتریوم» و «ایاس» قوی‌ترین انتقال‌دهندگان دائمی تکانه‌ها به حساب می‌آیند و به همین دلیل در تحلیل‌های بازار شاخص‌هایی پیشرو شناخته می‌شوند و نقشی کلیدی در هدایت تغییرات بازار ایفا می‌کنند. در مقابل، «دوج‌کوین» و «فایل‌کوین» مهم‌ترین پذیرندگان تلاطمات محسوب می‌شوند و به‌عنوان شاخص‌های پیرو ایفای نقش می‌کنند. ثالثاً، رمزارزهایی مانند «بیت‌کوین»، «بیت‌کوین‌کش»، «لایت‌کوین»، «استلار»، «دش»، و «نئو» انتقال‌دهندگان خالص ریسک‌ها به حساب می‌آیند. «ریپل»، «ترون»، «بایننس‌کوین»، «چین‌لینک»، «تتا‌نتورک»، و «مونرو» نیز همچون دریافت‌کنندگان ریسک‌ها عمل می‌کنند. نتایج این مقاله با ارائهٔ بینشی از درک بهتر پویایی‌های سرریز تلاطمات بین بازده رمزارزها به تصمیم‌گیری‌های راهبردی سرمایه‌گذاران در مدیریت ریسک کمک می‌کند.