حکمرانی حوزهٔ ریال یکی از عرصه‌های حوزهٔ حکمرانی است که در چند دههٔ گذشته کمتر موردتوجه سیاست‌گذاران اقتصادی کشور قرار گرفته است. منظور از حکمرانی ریال آن است که حاکمیت از ظرفیت‌هایی که نظام پرداخت ریالی و اطلاعات موجود در تراکنش‌های بانکی برای ادارهٔ کشور ایجاد می‌کند، استفاده کند؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر ارائهٔ الگوی تقویت حکمرانی ریال با هدف کاهش خروج سرمایه بوده است. این پژوهش به‌لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوهٔ جمع‌آوری داده‌ها توصیفی-پیمایشی بوده و با روش پژوهش آمیخته (کیفی-کمّی) مورد تحلیل قرار گرفت. پژوهش حاضر در سه گام شامل کیفی، مدل‌سازی ساختار تفسیری، و کمّی انجام شد. نتایج بخش کیفی حاکی از این است که 8 مضمون فراگیر، 25 مضمون سازمان‌دهنده، و 58 مضمون پایه شناسایی شدند. مضامین فراگیر سیاست‌های پولی، سیاست‌های ارزی، ایجاد و تقویت شفافیت در عملکرد بانکی، تقویت نظارت و کنترل بر عملیات بانکی، ایجاد جذابیت مالی برای سرمایه‌گذاری در کشور، جلب اعتماد سرمایه‌گذاران خارجی، حکمرانی مطلوب، و چالش‌هاست. نتایج حاصل از بخش کمّی نیز نشان داد که ابعاد به‌دست‌آمده در تقویت حکمرانی ریال با هدف کاهش خروج سرمایه تأثیر معناداری دارند.