p)، الگوی ارتباطی متوقع/کناره گیر (071/0-=β، 05/0>p)، الگوی ارتباطی اجتناب متقابل (064/0-=β، 05/0>p) و سلامت خانواده اصلی (054/0=β، 05/0>p) با صمیمیت زناشویی با میانجیگری تمایزیافتگی خود در دانشجویان زن مبتلا به درد مزمن بود. نتیجه گیری: نتایج تحلیل نشان داد که مدل پیشنهادی برازنده داده ها است و آگاهی روان درمانگران حوزه سلامت و بهداشت از این نتایج می تواند در جهت یافتن عوامل مرتبط با بهبود صمیمت زناشویی زوجین و حل مشکلات بین فردی ایشان کمک کننده باشد.