این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، جلد ۲۳، شماره ۱۱، صفحات ۹۴۶-۹۴۷
عنوان فارسی آشنایی با مدل عوامل خطر و محافظت کننده از رفتار خودکشی و کاربرد آن در مدارس
چکیده فارسی مقاله تاکنون در دو سخن سردبیری شماره‌های قبلی مجله دانشگاه، با مدل تعیین کننده‌های اجتماعی و عوامل خطر فردی برای خودکشی و خودآزاری (1) و مدل پیشگیری از خودکشی و خودآزاری (2) آشنا شدیم. در این سخن سردبیری قصد داریم تا با مدل عوامل خطر و عوامل محافظت‌کننده از رفتار خودکشی و کاربرد آن به ویژه در مدارس آشنا شویم که ارباچر (Erbacher)، سینگر (Singer) و پولند (Poland)، در کتاب خود با عنوان خودکشی در مدارس، به آن پرداخته‌اند (3).
همان‌طور که شکل 1 نشان می‌د‌هد، این مدل از دو پنل عوامل خطر و عوامل محافظت‌کننده تشکیل شده است که در میانه این دو  پنل و از پایین به بالا، عوامل فردی، روابط، جامعه و اجتماعی وجود دارد. در سطح فردی و از میان عوامل خطر، می‌توان به آسیب‌شناسی روانی، سوءمصرف مواد، اقدام به خودکشی قبلی و تکانشکری/پرخاشگری اشاره نمود. این در حالی است که در همین سطح و از میان عوامل محافظت‌کننده، می‌توان به مهارت‌های مقابله/حل مسئله، دلایل ادامه زندگی و اعتراض اخلاقی به خودکشی، اشاره کرد (شکل 1).
همچنین، در سطح بالاتر یعنی روابط، مهم‌ترین عوامل خطر، شامل سابقه خانوادگی خودکشی و تعارض بین فردی است. در حالی‌که، مهم‌ترین عوامل محافظت‌کننده در این سطح، ارتباط و روابط حمایتی می‌باشند. از مهم‌ترین عوامل خطر در سطح جامعه می‌توان به حمایت‌های کم جامعه و خدمات ناکافی و از مهم‌ترین عوامل محافظت کننده در این سطح می‌توان به مدارس ایمن و خدمات محیطی یک‌پارچه اشاره کرد. بالاخره، در سطح اجتماعی نیز مهم‌ترین عوامل خطر شامل موانع نظام‌مند برای مراقبت، تجلیل خودکشی در رسانه‌ها و در دسترس بودن وسایل کشنده و از مهم‌ترین عوامل محافظت‌کننده می‌توان به برابری سلامت روان، پیام‌رسانی ایمن و محدودیت دسترسی به وسایل کشنده اشاره نمود (شکل 1).







شکل 1- مدل عوامل خطر و عوامل محافظت کننده از رفتار خودکشی و کاربرد آن در مدارس (3)
بر اساس این مدل، یک برنامه جامع پیشگیری از خودکشی در مدارس، باید در هر چهار سطح فردی، روابط، جامعه و اجتماع، تلاش نماید تا عوامل خطر را به حداقل کاهش داده و عوامل محافظت‌‌کننده را تقویت نماید. برای مثال، یک مدرسه ایمن که در آن بین دانش‌آموزان، معلمین و کارکنان مدارس، ارتباط صمیمانه و روابط حمایتی برقرار است، به کاهش رفتار خودکشی در بین دانش‌آموزان کمک شایانی می‌نماید. در حالی‌که، رفتار خودکشی در مدارس غیرایمن که در آن دانش آموزان احساس ناامنی کرده و در معرض خشونت و قلدری قرار می‌گیرند، افزایش می‌یابد. از این رو، مدارس باید برنامه‌هایی را به مرحله اجرا در آورند که با آموزش مهارت‌های مقابله و حل مسئله، سطح تندرستی و سلامت روانی را افزایش داده و دانش آموزان را از سوء مصرف مواد و پرخاشگری محافظت نمایند. این برنامه‌ها باید به ویژه دانش‌آموزان در معرض خطر رفتار خودکشی را شناسایی و مورد توجه ویژه قرار دهند (3).
 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله عوامل خطر، رفتار خودکشی
عنوان انگلیسی Getting to Know the Risk and Protective Factors of Suicidal Behavior Model and its Application in Schools
چکیده انگلیسی مقاله تاکنون در دو سخن سردبیری شماره‌های قبلی مجله دانشگاه، با مدل تعیین کننده‌های اجتماعی و عوامل خطر فردی برای خودکشی و خودآزاری (1) و مدل پیشگیری از خودکشی و خودآزاری (2) آشنا شدیم. در این سخن سردبیری قصد داریم تا با مدل عوامل خطر و عوامل محافظت‌کننده از رفتار خودکشی و کاربرد آن به ویژه در مدارس آشنا شویم که ارباچر (Erbacher)، سینگر (Singer) و پولند (Poland)، در کتاب خود با عنوان خودکشی در مدارس، به آن پرداخته‌اند (3).
همان‌طور که شکل 1 نشان می‌د‌هد، این مدل از دو پنل عوامل خطر و عوامل محافظت‌کننده تشکیل شده است که در میانه این دو  پنل و از پایین به بالا، عوامل فردی، روابط، جامعه و اجتماعی وجود دارد. در سطح فردی و از میان عوامل خطر، می‌توان به آسیب‌شناسی روانی، سوءمصرف مواد، اقدام به خودکشی قبلی و تکانشکری/پرخاشگری اشاره نمود. این در حالی است که در همین سطح و از میان عوامل محافظت‌کننده، می‌توان به مهارت‌های مقابله/حل مسئله، دلایل ادامه زندگی و اعتراض اخلاقی به خودکشی، اشاره کرد (شکل 1).
همچنین، در سطح بالاتر یعنی روابط، مهم‌ترین عوامل خطر، شامل سابقه خانوادگی خودکشی و تعارض بین فردی است. در حالی‌که، مهم‌ترین عوامل محافظت‌کننده در این سطح، ارتباط و روابط حمایتی می‌باشند. از مهم‌ترین عوامل خطر در سطح جامعه می‌توان به حمایت‌های کم جامعه و خدمات ناکافی و از مهم‌ترین عوامل محافظت کننده در این سطح می‌توان به مدارس ایمن و خدمات محیطی یک‌پارچه اشاره کرد. بالاخره، در سطح اجتماعی نیز مهم‌ترین عوامل خطر شامل موانع نظام‌مند برای مراقبت، تجلیل خودکشی در رسانه‌ها و در دسترس بودن وسایل کشنده و از مهم‌ترین عوامل محافظت‌کننده می‌توان به برابری سلامت روان، پیام‌رسانی ایمن و محدودیت دسترسی به وسایل کشنده اشاره نمود (شکل 1).







شکل 1- مدل عوامل خطر و عوامل محافظت کننده از رفتار خودکشی و کاربرد آن در مدارس (3)
بر اساس این مدل، یک برنامه جامع پیشگیری از خودکشی در مدارس، باید در هر چهار سطح فردی، روابط، جامعه و اجتماع، تلاش نماید تا عوامل خطر را به حداقل کاهش داده و عوامل محافظت‌‌کننده را تقویت نماید. برای مثال، یک مدرسه ایمن که در آن بین دانش‌آموزان، معلمین و کارکنان مدارس، ارتباط صمیمانه و روابط حمایتی برقرار است، به کاهش رفتار خودکشی در بین دانش‌آموزان کمک شایانی می‌نماید. در حالی‌که، رفتار خودکشی در مدارس غیرایمن که در آن دانش آموزان احساس ناامنی کرده و در معرض خشونت و قلدری قرار می‌گیرند، افزایش می‌یابد. از این رو، مدارس باید برنامه‌هایی را به مرحله اجرا در آورند که با آموزش مهارت‌های مقابله و حل مسئله، سطح تندرستی و سلامت روانی را افزایش داده و دانش آموزان را از سوء مصرف مواد و پرخاشگری محافظت نمایند. این برنامه‌ها باید به ویژه دانش‌آموزان در معرض خطر رفتار خودکشی را شناسایی و مورد توجه ویژه قرار دهند (3).
 
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Risk Factors, Suicidal Behavior
نویسندگان مقاله محسن رضائیان | Mohsen Rezaeian
دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

نشانی اینترنتی http://journal.rums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-280-167&slc_lang=other&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده other
موضوعات مقاله منتشر شده آمار و اپیدمیولوژی
نوع مقاله منتشر شده توصیفی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات