این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
شناخت، جلد ۱۷، شماره ۲، صفحات ۱۷۷-۱۹۵
عنوان فارسی مطالعه تطبیقی شعر و تفکر شاعرانه نزد هایدگر و ابن‌عربی
چکیده فارسی مقاله تفکر وجودی کلیدواژه‌ای مهم درمقابلِ تفکر متافیزیکی-مفهومی است که بر بازنمود و تمثل مبتنی نیست و، ازراهِ مفهوم‌پردازی و مقوله‌سازیِ منطقی، سعی در کشف حقیقت ندارد. این تفکر معطوف به حقیقت وجود است و ما را دعوت می‌کند تا نسبت به وجود و ظهورات آن گشوده باشیم. این تفکر، باتوجه‌به آموزه‌های ابن‌عربی و نیز هایدگر، به وصف شاعرانه نیز قابل‌طرح است. ازاین‌رو، مسئلۀ اصلیِ این نوشتار بررسی تطبیقیِ تفکر وجودیِ شاعرانه ازمنظرِ هایدگر و ابن‌عربی است. این مطالعه به شیوه‌ای تحلیلی-تطبیقی صورت پذیرفته و نتایج ذیل را در بر داشته است: هر دو متفکر ادراک شاعرانه را نوعی مواجهه با حقیقتِ وجود می‌دانند، ادراکی که، ازطریقِ آن، انسان به حقیقتی فراتر از ظاهر پدیده‌ها دست می‌یابد. هایدگر معتقد است که هنر و به‌ویژه شعر جایگاه رخداد حقیقت است، شعری که در آن حقیقت خود را نشان می‌دهد و به گشایش افق‌های جدید در تفکر انسان منجر می‌شود. ابن‌عربی نیز هنر را به‌مثابۀ صنعت معرفی می‌کند که نمایانگر تجلی اسماء الهی در عالم است. او باور دارد که شعر، به‌عنوانِ هنر برتر، راهی به‌سویِ عالم غیب است و می‌تواند به انسان در مواجهه با حقیقتِ وجود یاری رساند. هرچند هایدگر و ابن‌عربی از پیشینه‌های فلسفی و عرفانی متفاوتی به این موضوع می‌پردازند، اما مواجهۀ آن‌ها با هنر و شعر بسیار مشابه است: ادراک شاعرانه به‌مثابۀ نوعی ادراکِ بی‌چگونگی و فراتر از تفکر منطقی ظهور می‌کند و همین شعر را جایگاه بروز حقیقت می‌کند، به‌نحوی‌که در زبان شعر رازِ هستی به سخن می‌آید (ظهور می‌کند). هنر و شعر اصیل، که ظهور وجود را در روشن‌ترین آشکارگی خود بیان می‌کند و راهی برای فهم حوالت وجود-اسم حاکم وجود است، سرچشمۀ وجودِ تاریخیِ یک قوم یا امت‌، در نزد هردو متفکر، است. درنتیجه، تفکر وجودی شاعرانه می‌تواند نقطۀ تلاقی میان فلسفۀ هایدگر و عرفان ابن‌عربی درک شود، جایی که شعر جایگاه ِظهورِ حقیقتِ وجود است و کلماتِ وجود را می‌نامد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تفکر وجودی،تفکر شاعرانه،شعر،هنر،هایدگر،ابن‌عربی،
عنوان انگلیسی A Comparative Study of Poetry and Poetic Thinking in Heidegger and Ibn Arabi
چکیده انگلیسی مقاله Existential thinking is a key concept that contrasts with metaphysical-conceptual thinking, which does not rely on representation or imagery, nor does it seek to uncover truth through conceptualization and logical categorization. This mode of thinking is directed toward the truth of existence and invites us to remain open to Being and its manifestations. Existential thinking, described as poetic, can be articulated in light of the teachings of both Ibn Arabi and Heidegger. Hence, the main issue of this paper is to provide a comparative study of poetic existential thinking from the perspectives of Heidegger and Ibn Arabi. This study employs an analytical-comparative approach and yields the following results: Both thinkers regard poetic perception as a way of encountering the truth of existence, a perception through which one gains access to a reality beyond the mere appearance of phenomena. Heidegger asserts that art, especially poetry, is the site where truth happens—a poetry in which truth reveals itself and leads to the opening of new horizons in human thought. Similarly, Ibn Arabi introduces art as craftsmanship that reflects the manifestation of divine names in the world. He believes that poetry, as the highest form of art, is a path to the realm of the unseen and can assist humans in their encounter with the truth of existence.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله تفکر وجودی,تفکر شاعرانه,شعر,هنر,هایدگر,ابن‌عربی
نویسندگان مقاله حسین اسفندیار |
دانش آموخته دکتری فلسفه اسلامی، گروه حکمت و فلسفه، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس

علی فلاح رفیع |
استادیار گروه حکمت و فلسفه، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران: ایران.

نشانی اینترنتی https://kj.sbu.ac.ir/article_105549_68324c35a363ab6a3cf263794b23fe0b.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات