هدف: این پژوهش با هدف ارزیابی معیارهای تعیین تراکم ساختمانی در طرح های توسعه شهری نمونه مطالعاتی: منطقه نه شهر مشهد انجام شده است. روش شناسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی است و این پژوهش در محدوده منطقه 9 شهر مشهد و به تاریخ 1403 انجامشده است. بعد از محاسبه فرمول کوکران 383.7 نفر به دست آمد. بدین سو از میان ساکنان بومی منطقه نه شهر تهران و 383 نفر مورد پرسش قرار گرفت که با حذف پرسشنامه های ناقص، 310 پرسشنامه مبنای تحلیل قرار گرفت و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای در نمونه مطالعاتی مورد پرسش قرار گرفت هم چنین بهمنظور سنجش پایایی پرسشنامه از آزمون آلفای کرون باخ بهره گرفته شد و میزان آن 840/. به دست آمد این میزان نشاندهنده پایایی مناسب پرسشنامه است. در نهایت داده ها با بهره گیری از مدل معادلات ساختاری در نرم افزار Smartpls مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: براساس یافته ها، اثرگذاری تمامی مؤلفه ها بر طرح های توسعه شهری و تراکم ساختمانی تأیید می شود و در مدل پژوهش متغیر تراکم ساختمانی به عنوان متغیر انعکاسی و متغیر طرح های توسعه شهری تشکیل دهنده مدل ترکیبی هستند. روابط بین متغیرها مستقیم است و اثرگذاری آنها مثبت می باشد. نتیجه گیری: از نظر متغیرهای مرتبط با تراکم ساختمانی، شاخص های تأثیر بر محیط زیست و دسترسی به خدمات شهری اثرگذاری بیشتری بر متغیر وابسته(طرح های توسعه شهری) دارد و متغیرهای نسبت زمین به بنا و کیفیت فضا اثرگذاری کمتری را از خود نشان می دهد و هم چنین زیر شاخص های مشارکت اجتماعی و پایداری زیست محیطی در تحقق طرح های توسعه شهری و تراکم مطلوب وضعیت مطلوبی را نشان می دهد. واژگان کلیدی: تراکم، تراکم ساختمانی، طرح های توسعه شهری، منطقه نه، شهر مشهد.