این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، جلد ۳۲، شماره ۲، صفحات ۱۹۵-۲۰۶
عنوان فارسی مدل یابی ساختاری رابطه تاب‌آوری و بی‌پرده‌گویی درباره تروما با نقش میانجی حمایت اجتماعی در افراد باسابقه تروما مبتلابه اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و بدون اختلال (TEHC)
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: واکنش منفی به گفتگو درباره تروما با علائم حاد PTSD رابطه دارد، اما واکنش مثبت به این گفتگو علائم PTSD ارتباطی ندارد. بااین‌حال، حمایت اجتماعی مثبت با کاهش علائم PTSD مرتبط است. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر گفتگو درباره تروما بر تاب‌آوری با نقش تعدیل‌کننده حمایت اجتماعی در افراد مبتلابه PTSD و افراد بدون این اختلال (TEHC) می‌پردازد. فرض بر این است که بی‌پرده‌گویی درباره تروما و تاب‌آوری می‌توانند در ابتلای بعدی به PTSD مؤثر باشند. مواد و روش­ها: روش پژوهش حاضر کمی و همبستگی از نوع مدل یابی معادله ساختاری است و روابط بین متغیرها در افراد بالای 18 سال باتجربه تروما بررسی می‌شود. 473 نفر به روش غیر تصادفی انتخاب شدند که نیمی از آن‌ها مبتلابه PTSD بودند و پرسشنامه‌های مربوط به PTSD، حمایت اجتماعی، بی‌پرده‌گویی و تاب‌آوری کانر و دیویدسون را تکمیل کردند. یافته­ها: نتایج نشان می‌دهد در افراد بدون اختلال، تمامی روابط بین متغیرها معنی‌دار است ("p-value<0.05")، اما در افراد مبتلا، تنها تأثیر حمایت اجتماعی بر تاب‌آوری مثبت و معنی‌دار است ("p-value<0.05"). نتیجه‌گیری: طبق نتایج پژوهش حاضر، مداخلات زودهنگام و افزایش حمایت اجتماعی و ایجاد فضای امن برای صحبت درباره تروما می‌تواند در کاهش ابتلا به PTSD مؤثر باشد.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله اختلال استرس پس از سانحه، بی‌پرده‌گویی، تاب‌آوری، تروما، حمایت اجتماعی،
عنوان انگلیسی Structural Modeling of the Relationship between Resilience and Trauma Disclosure with the Mediating Role of Social Support in Individuals with Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD) and Trauma-Exposed Healthy Participants (TEHC)
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Negative responses to trauma disclosure are associated with acute PTSD symptoms; however, no relationship has been observed between positive responses to trauma disclosure and PTSD symptoms. General social support is linked to reduced PTSD symptoms. This study aims to examine the effect of trauma disclosure on resilience, with social support as a moderating factor in two groups: individuals with PTSD and trauma-exposed healthy participants (TEHC). We hypothesize that open discussions about trauma and resilience can mitigate the risk of developing PTSD. Materials and Methods: This quantitative correlational study employed structural equation modeling to examine the relationships among variables in adults over 18 years old with trauma experience. A total of 473 individuals were recruited through convenience sampling, half of whom had PTSD. Participants completed questionnaires, including the Checklist of Post-Traumatic Stress Disorder, Social Support Questionnaire, Trauma Disclosure Inventory, and Connor-Davidson Resilience Scale. Results The findings indicate that in individuals without PTSD, all variable relationships are significant (p < 0.05). In individuals with PTSD, only the effect of social support on resilience is significant (p < 0.05) Conclusion: Early interventions for individuals with trauma experiences, alongside enhancing social support and creating safe spaces for trauma discussions, can effectively reduce the incidence of PTSD.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله اختلال استرس پس از سانحه, بی‌پرده‌گویی, تاب‌آوری, تروما, حمایت اجتماعی
نویسندگان مقاله هلیا رستم پور |
کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، ایران

فاطمه دهقانی آرانی |
استادیار گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، ایران

حجت الله فراهانی |
استادیار گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، ایران

نشانی اینترنتی https://jsums.medsab.ac.ir/article_1735_81bdf248f4bb54138db2b588e095232e.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات