این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
کیمیای هنر، جلد ۱۴، شماره ۵۴، صفحات ۱۷-۳۳
عنوان فارسی تبیین امر زشت و نسبت آن با داوری ذوقی در دستگاه فلسفی کانت بر اساس نگرش مفسران او
چکیده فارسی مقاله
     همزمان با شکوفایی عصر روشنگری، کانت به امر زیبا‌ هویتی جدا از اخلاق و تعقل بخشید و وجوه مختلف آن را بیان کرد. کانت در نقد قوهٔ حکم، با پرداختن به حکم‌های ذوقی، مرز میان زیبا و والا را بررسی، و نقش مستقل آنها را در رسیدن به شناخت کلی تبیین کرده،‌ اما از امر زشت سخنی به میان نیاورده است. از آنجا که تجسم زشتی نیز بخش مهمی از آثار هنری را به خود اختصاص داده، این مقاله بر آن است تا بر بنیان اصول زیبایی‌شناختی کانت، نقش امر زشت را در رسیدن به شناخت کلی در دیدگاه مفسران کانت بررسی و نقد نماید. این پژوهش از نوع کیفی و به روش توصیفی- تحلیلی است و در جمع‌آوری اطلاعات خود از منابع کتابخانه‌ای و اسنادی بهره برده و تلاش دارد به این پرسش پاسخ دهد که نسبت میان امر زشت و شناخت کلی با توجه به رویکرد کانتی چگونه است؟ نتایج تحقیق مؤید آن است که هرچند دو تفسیر متفاوت در دیدگاه مفسران کانت وجود دارد، اما امکان تبیین امر زشت، با نگرشی عمیق‌تری نسبت به نفی آن همراه است. بر این اساس، داوریِ ذوقی منفی، از نوع احکام زیبایی‌شناسی تأملی بوده، و در تحلیل‌های چهارگانه داوری ذوقی به شرح زیر است: کیفیت، به معنای ناخرسندی بی‌غرض، کمیت برابر با اعتبار کلی، نسبت برابر با ضد غایت‌مندی بدون غایت، و جهت به معنای ناخرسندی ضروری است. بر این اساس امر زشت دارای غایتمندی منفی است که بازی آزاد ناهماهنگی را میان قوای فهم و خیال شکل می‌دهد که هرچند پیچیده‌تر است، می‌توان به هماهنگی آن امید داشت.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله حکم ذوقی، امر زشت، امر زیبا، نقد قوه حکم، ایمانوئل کانت
عنوان انگلیسی The Exposition of Ugliness and Its Relation to the Judgment of Taste in Kant’s Philosophical System Based on the Interpretations of His Commentators
چکیده انگلیسی مقاله
During the flourishing of the Enlightenment, Kant attributed to beauty an identity distinct from morality and reason, elaborating on its various dimensions. In the Critique of Judgment, by examining judgments of taste, Kant delineates the boundary between the beautiful and the sublime and elucidates their independent role in attaining universal cognition. However, he remains silent on the concept of ugliness. Given that the embodiment of ugliness occupies a significant portion of artistic works, this article seeks to critique and analyze the role of ugliness in achieving universal cognition within Kantian aesthetics, as interpreted by his commentators. Employing a qualitative, descriptive-analytical methodology and drawing on library and documentary sources, this study addresses the following question: What is the relationship between ugliness and universal cognition from a Kantian perspective?
     The findings indicate that while there are two divergent interpretations among Kantian commentators, the conceptualization of ugliness can be grounded in a more profound negation. Accordingly, negative judgments of taste belong to the category of reflective aesthetic judgments and can be analyzed through the fourfold structure of judgments of taste as follows: Quality: Displeasure devoid of interest (interesselose Unlust), Quantity: Equivalent to universal validity, Relation: Counter-purposiveness (Zweckwidrigkeit) without a purpose, Modality: Necessarily displeasing. Thus, ugliness embodies a negative purposiveness that generates a discordant free play between the faculties of imagination and understanding. Although more complex, this dissonance may ultimately aspire to harmony.
 
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Aesthetic Judgment, Ugliness, Beauty, Critique of Judgment, Immanuel Kant
نویسندگان مقاله سمیه رمضان ماهی | Somayeh Ramezanmahi
Soore University
دانشگاه سوره

نشانی اینترنتی http://kimiahonar.ir/browse.php?a_code=A-10-3604-2&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات