فناوریهای نوین، هرچند سودمند، اما چالشهای قابل توجهی در زمینه تنظیمگری به همراه میآورند. این مقاله تأکید میکند که در حالی که استانداردسازی برای جلوگیری از ناسازگاری و غیرقابل پیشبینی بودن ضروری است، حفظ درجهای از اختیار و انعطافپذیری نیز لازم است. با بهرهگیری از دیدگاههای نظریه اقتصاد خرد و تجربههای بینالمللی، این مقاله چالشهای تنظیمگری را در حوزههایی مانند ترویج رقابت، تضاد منافع، جابجایی شغلی، رانتجویی، نگرانیهای امنیتی و حریم خصوصی، کلاهبرداری، فرار مالیاتی، فساد، پولشویی و تطابق با اقدامات ضدتروریسم دستهبندی میکند. ابزارهای مختلفی برای مدیریت مؤثر این چالشها معرفی شدهاند. این ابزارها شامل شفافیت و افشاگری، همکاری و بهاشتراکگذاری اطلاعات، مشوقهای مالی (مانند کمکهزینه، یارانه و مشوقهای مالیاتی)، کاهش موانع ورود به و خروج از بازار، استانداردهای باز و قابلیت تعاملپذیری، و حمایت از افشاگران است. یک نظرسنجی برای بررسی دیدگاههای کارشناسان در مورد فاصله بین شیوههای فعلی تنظیمگری و وضعیت بهینه برای هر یک از این ابزارها طراحی و پیادهسازی شد. نتایج نظرسنجی نشاندهنده اختلافات مهمی بین سطح فعلی و بهینه صلاحدید در استفاده از این ابزارها، بهویژه در زمینه موانع ورود و خروج از بازار است. نتایج نشان دادند که مقررات فعلی برای ورود به بازار بیش از حد محدودکننده هستند و با سطح بهینه پیشنهادی فاصله دارند. همچنین، کاهش موانع خروج برای مؤسسات مالی بزرگ، نیازمند انعطافپذیری و اختیار بیشتری نسبت به شرکتهای کوچکتر است. این نتایج نشاندهنده نیاز به اصلاحات تنظیمگری هدفمند بر اساس تفاوتهای نهادی و اهمیت سیستماتیک مؤسسات هستند.