این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و اصول، جلد ۵۷، شماره ۲، صفحات ۲۵۵-۲۸۰
عنوان فارسی حجیت اصل مثبت با درنگ در روایات
چکیده فارسی مقاله در مورد فرق اصول و امارات موارد متعددی ذکر شده است؛ اختلاف‌هایِ «موضوعی»، «مجعولی»، «جوهری» و «تفاوت از منظر ادله» مواردی است که در کتب اصولی و برخی از کتب فقهی برای وجه تفاوت این دو مقوله قابل مشاهده است و به ‌واسطۀ همین موارد، غالب اصولیان و فقها، معتقدند اگر اماره‌ای دارای لوازم باشد، علاوه ‌بر مدلول مطابقی، این لوازم نیز حجت است، لیکن در اصول عملیه همچون استصحاب، فقط دلالت مطابقی متصف به حجیت است و لوازم اصل که از آن به «اصل مثبت» تعبیر می‌شود حجت نیست. این تفاوت در مواد بسیار زیادی از فقه و اصول تأثیر مستقیم دارد. مسائلی چون: «اثبات ارث برای وراث هنگام مجهول ‌بودن فوت والد»، «اثبات طهارت هنگام شک در وجود مانع»، «استصحاب کلی نوع دوم و سوم»، «جریان اصل در واجب اصلی و تبعی» و «استصحاب عدم‌ ازلی» بخشی از مسائل فقهی و اصولی است که قبول یا عدم‌قبول «اصل مثبت»، در این مسائل نظری کاملاً متفاوت برای متکفل استنباط پدید می‌آورد. مقالۀ حاضر تفاوت از منظر ادله روایی را مورد بررسی قرار داده و سعی دارد با روش کتابخانه‌ای به بررسی اخبار واردۀ باب استصحاب بپردازد و علاوه ‌بر اثبات «اصل مثبت» باتوجه‌ به روایات، برخی از برخوردهای ناصواب  اصولیان را نیز نمایان سازد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله استصحاب،امارات،اصل مثبت،لوازم عقلی،لوازم عادی،
عنوان انگلیسی The Authority of Asle Mosbet with a Reflection on Narrations
چکیده انگلیسی مقاله Numerous distinctions have been made between the principles (usūl) and legal indicators (amārāt), including differences in subject matter, source of legitimacy, essential nature, and the type of supporting evidence, all of which are discussed in usūli and some of the jurisprudential works. Based on these distinctions, the majority of uṣūlīs and jurists hold that when a legal indicator (amāra) entails implications (lavazim), then not only the direct meaning (madlūl-i mutābiqī) but also the implicative ones (lavāzim) possess legal authority. However, in practical principles (uṣūl-i ʿamaliyya) such as ʾistishāb (presumption of continuity), only the direct meaning carries legal authority, while the primary implications of the principle, referred to as “Natural Principle”, are not considered authoritative. This distinction directly impacts numerous areas of jurisprudence and uṣūl-i fiqh. Some of the examples where the acceptance or rejection of the Natural Principle leads to entirely different theoretical outcomes for those engaged in legal reasoning include: proving inheritance for heirs when the parent’s death is uncertain, confirming purity (ṭahārat) when in doubt about the presence of an obstacle, general presumption of continuity types two and three, the applicability of the principle in primary and subsidiary obligations, and primordial nonexistence presumptions (ʾistishāb-i ʿadam azalī). The present article analyzes the difference from the perspective of narrative evidences and uses the library method to revisit the narrations regarding the presumption of continuity. It also aims to not only prove the Natural Principle based on Ḥadīths, but also reveal certain problematic misreadings of uṣūlī scholars.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله استصحاب,امارات,اصل مثبت,لوازم عقلی,لوازم عادی
نویسندگان مقاله احسان مهرکش |
استاد سطوح عالی حوزۀ علمیۀ قم

نشانی اینترنتی https://jfiqh.um.ac.ir/article_45028_ce4805d3aa2afcbc66fb6582e0b64f7e.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات