این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
منظر، جلد ۲، شماره ۹، صفحات ۶۲-۶۳
عنوان فارسی مدل سنجش قابلیت گردشگری اراضی ساحلی
چکیده فارسی مقاله گردشگری ساحلی از جمله فعالیت‌های جاذبی است که به دلیل تنوع اکوسیستم و ترکیب آب و خشکی، قابلیت‌های چندگانه‌ای در سطح جهان دارد. کشور ایران با داشتن حدود 5 هزار کیلومتر خط ساحلی در سه حوزه جغرافیایی مختلف (خزر، خلیج فارس و دریای عمان) توان بالایی در زمینه استقرار فعالیت‌های گردشگری دارد. اما به دلیل فقدان یک نظام جامع در زمینه توان‌سنجی، برنامه‌ریزی و بهره‌برداری از انواع گردشگری ساحلی، کمترین میزان استفاده مناسب و پایدار از این قابلیت را فراهم نموده است. بدیهی است وجود برخی ضوابط و معیارهای فرهنگی و عرفی حاکم بر جامعه اسلامی ایران، امکان استفاده آزاد و بدون محدودیت از سواحل را همانند سایر کشورهای ساحلی فراهم نمی‌کند، از این رو منظور از گردشگری ساحلی در ایران، بررسی ابعاد موضوع با اصل پایداری محیط و تناسب کاربرد آن با ویژگی‌های جامعه‌شناسی ایرانی است. از سال 1380 و براساس الزامات بین‌المللی (خصوصاً دستورکار 21)، طرح جامع مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی ایران (ICZM)1 برای نخستین بار کل منطقه ساحلی کشور را که شعاع تقریبی 10 کیلومتر از سواحل را در‌بر می‌گیرد، به عنوان یک منطقه ویژه با عملکردهای چندگانه از جمله گردشگری، مورد مطالعه قرار داده است و در قالب یک مدل توان‌سنجی از سواحل ایران برای گردشگری، پهنه ساحلی را منطقه‌بندی کرده است. مقاله حاضر به بررسی ابعاد موضوع و معیارهای قابل استفاده در این مدل می‌پردازد
کلیدواژه‌های فارسی مقاله مناطق ساحلی، گردشگری ساحلی، مدل توان‌سنجی گردشگری،
عنوان انگلیسی -
چکیده انگلیسی مقاله
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله رضا احمدیان |
دکتری شهرسازی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی

نشانی اینترنتی http://www.manzar-sj.com/article_5909_d8164bffd8f15219cde7a3970f1ab459.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1218/article-1218-357734.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات