این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
زیست فناوری، جلد ۱۰، شماره ۳، صفحات ۴۱۵-۴۲۳
عنوان فارسی سنتز، ارزیابی و بهینه‌سازی نانوذره خودمجتمع‌شونده از دی‌بلاک‌کوپلیمر حاصل از پلی‌اتیلن‌گلایکول و پلی‌کاپرولاکتون به‌عنوان نانوحامل به‌منظور انتقال موثر کورکومین به سلول‌های سرطانی پستان از رده سلولی MCF-۷
چکیده فارسی مقاله فناوری نانو در حال حاضر یکی از رویکردهای امیدبخش برای تشخیص و درمان سرطان است. سیستم‌های مبتنی بر پلیمرها به‌دلیل فرآیندهای تولید ساده و تنوع در عملکرد و روش‌های اصلاح پلیمر، جذاب‌تر هستند. پلی‌اتیلن‌گلیکول (PEG) و پلی‌کاپرولاکتون (PCL) دو پلیمر سنتزی زیست‌سازگار مورد تایید FDA بوده که اغلب در صنایع دارویی مورد استفاده قرار می‌گیرند. غیر از حامل‌های دارورسانی، در درمان سرطان بحث ایمنی مواد تشکیل‌دهنده فعال نیز بسیار چالش‌برانگیز است. عوارض جانبی شیمی‌درمانی یکی از مهم‌ترین علل مرگ‌ومیر بیماران در بسیاری از سرطان‌ها است. کورکومین استخراج‌شده به‌طور طبیعی، یکی از جالب‌ترین عوامل ضدسرطان است که اثرات انتخابی اثبات‎شده روی سلول‌های سرطانی داشته و منجر به حداقل عوارض جانبی در طول درمان می‌شود. کورکومین به‌عنوان عامل اصلی، در درمان ترکیبی سرطان‌های مختلف آزمایش شده است. مطالعات متعدد ایمنی و کارکرد کورکومین در دوزهای مختلف تجویزشده را نشان می‌دهند. با این حال، مانع اصلی در استفاده از کورکومین، حلالیت پایین آن در آب و قابلیت دسترسی بیولوژیک کم و متغیر پس از تزریق است. بنابراین در این مطالعه سعی شد حلالیت کورکومین با استفاده از یک سیستم نانوذره دی‌بلاک‌کوپلیمر نوین PEG-PCL افزایش یابد. ابتدا کوپلیمر PEG-PCL سنتز و سپس خصوصیاتش با روش‌های GPC، FTIR و H-NMR مشخص شد. پس از آن، کورکومین در ساختار میسلی PEG-PCL به‌صورت بهینه کپسوله و سمیت نانوذرات تهیه‌شده در کشت سلول MCF-7 ارزیابی شد. طبق نتایج نانوذرات آماده‌شده می‌توانند مولکول‌های هیدروفوب کورکومین را به‌طور موثری به دام انداخته، حلالیت آن را بهبود بخشیده و باعث افزایش فعالیت آن در ازبین‌بردن سلول سرطانی در شرایط برون‌تنی شوند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله نانوحامل‌های پلی‌مرزومی،میسل‌های پلیمری،دی‌بلاک‌کوپلیمر،کورکومین،آزمون برون‌تن،رده سلولی MCF-7،
عنوان انگلیسی Synthesis, Characterization and Optimization of Self-Assembled Nanoparticles of Polyethylenglycol-Polycaprolactone Diblock Copolymer as the Efficient Nanocarriers for in Vitro Curcumin Delivery into Breast Cancer Cells of MCF-7 Cell Line.
چکیده انگلیسی مقاله Nanotechnology is currently one of the promising approaches for cancer diagnosis and treatment. Among different materials that so far have been used for drug delivery, the systems based on the polymers are more attractive, due to their simple manufacturing processes and diversity in polymer functionalization and modification methods. Polyethyleneglycol (PEG) and polycaprolactone (PCL) are two FDA approved and biocompatible synthetic polymers which frequently have been used in the pharmaceutical industry. Apart from the delivery carriers, the active ingredient’s safety is also very challenging in case of cancer therapeutics. The chemotherapy agent’s side effects are one of the main patients’ death in many cancers. The naturally extracted curcumin is one of the most interesting anti-cancer agents with a proven selective effect on the cancerous cells which results in minimum side effects during the treatment. Curcumin has been tested as the main agent or in combination therapy of various cancers. Numerous studies have shown the safety and efficacy of curcumin at different administered doses. However, the main obstacle in the application of curcumin is its low aqueous solubility and low and variable bioavailability after administration. For that, in this study, we tried to enhance the solubility of curcumin using a novel diblock copolymer of PEG-PCL nanoparticulate system. At first, the PEG-PCL copolymer was synthesized and then characterized by GPC, FTIR, and H NMR methods. After that, curcumin was loaded in the micellar structure of PEG-PCL at an optimized encapsulation approach and then the toxicity of the prepared nanoparticles was assessed in MCF-7 cell culture. The results showed that the prepared nanoparticles could efficiently entrap the hydrophobic molecules of curcumin, improve its solubility and increase in vitro activity against cancer cell line.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله نانوحامل‌های پلی‌مرزومی,میسل‌های پلیمری,دی‌بلاک‌کوپلیمر,کورکومین,آزمون برون‌تن,رده سلولی MCF-7
نویسندگان مقاله حسین دانافر |
گروه شیمی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران

علیرضا نعمانی |
گروه شیمی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران

مجید صادقی‌زاده |
گروه ژنتیک، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

نشانی اینترنتی https://biot.modares.ac.ir/article_22513_ed25e2532d768b62342291efeebf4801.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات