این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
زیست فناوری، جلد ۹، شماره ۱، صفحات ۳۹-۴۵
عنوان فارسی کلرزدایی زیستی ترکیبات آلیفاتیک کلردار ‌تری‌کلرواتیلن، دی‌کلرومتان و ۱و۲-‌دی‌کلرواتان از محلول آبی با استفاده از ‌باکتری هوازی اسفینگوپیکسیس ‌اومارینسیس
چکیده فارسی مقاله اهداف: ترکیبات آلی حاوی کلر یکی از خطرناک‌ترین ترکیبات آلاینده آب در مناطق صنعتی هستند. هدف مطالعه حاضر حذف زیستی ترکیبات آلیفاتیک کلردار تری‌کلرواتیلن، دی‌کلرومتان و 1و2-دی‌کلرواتان در محلول آبی با استفاده از باکتری بومی اسفینگوپیکسیس اومارینسیس بود.
مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربی حاضر از ترکیبات آلیفاتیک کلردار دی‌کلرومتان، تری‌کلرواتیلن و 1و2-دی‌کلرواتان با خلوص آزمایشگاهی 99/9% استفاده ‌شد. برای تعیین رشد سلولی از اندازه‌گیری کدورت محیط کشت در طول‌موج 600نانومتر، دستگاه طیف‌سنجی مرئی- فرابنفش به‌کار رفت. اندازه‌گیری مقدار یون کلراید آزادشده به‌وسیله دستگاه یون آنالایزر الکترود گزینشی یونی صورت گرفت. نمونه باکتری زنده به محیط کشت نوترینت‌براث تلقیح و در دمای °C30 و دور rpm150 به‌مدت 24ساعت گرمخانه‌گذاری شد.
یافته‌ها: سرعت کلرزدایی هر یک از ترکیبات تری‌کلرواتیلن، دی‌کلرومتان و 1و2-دی‌کلرواتان در محیط آبی در غلظت 2/5میلی‌مولار توسط این باکتری به ‌ترتیب 1/3، 1/05 و h.mg/l0/63 به‌ دست آمد. افزودن گلوکز و عصاره مخمر به محیط کشت، موجب افزایش سرعت رشد باکتری و همچنین سرعت کلرزدایی آنها به ‌ترتیب به 3/28، 1/67 و mg/l.h0/9 شد. بیشترین کلرزدایی در شرایط آزمون، در غلظت 2/5میلی‌مولار به‌ دست آمد و بیشترین کلرزدایی در مرحله رشد نمایی باکتری رخ داد.
نتیجه‌گیری: باکتری اسفینگوپیکسیس اومارینسیس توانایی حذف ترکیبات آلیفاتیک کلردار را دارد و می‌تواند روی ترکیبات دیرتخریب‌پذیر تری‌کلرواتیلن، دی‌کلرومتان و 1و2-دی‌کلرواتان به‌عنوان تنها منبع کربن رشد کند و موجب کلرزدایی آنها شود. این سویه بیشترین رشد و بازدهی حذف زیستی را در حذف دی‌کلرومتان، به‌عنوان تنها منبع کربن و در کنار گلوکز و عصاره مخمر به‌عنوان هم-سوبسترا دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله کلرزدایی،تری‌کلرواتیلن،دی‌کلرواتان،دی‌کلرومتان،باکتری اسفینگوپیکسیس،
عنوان انگلیسی Biodechlorination of Chlorinated Aliphatic Compounds ‎Trichloroethylene, Dichloromethane, and Dichloroethane in ‎Aqueous Solution, Using Aerobic Sphingopyxix ummariensis ‎Bacteria
چکیده انگلیسی مقاله Aims: The chlorinated organic compounds are the most dangerous water pollutants in industrial sites. The aim of this study was to investigate the biodechlorination of chlorinated aliphatic compounds; trichloroethylene, dichloromethane, and 1,2- dichloroethane in aqueous solution, using aerobic Sphingopyxix ummariensis bacteria.
Materials & Methods: In this experimental study, aliphatic chlorinated compounds; diclormethan, trichlorethylene, and 1,2-dichloroethane with purity of 99.9% were used. A visible-ultraviolet spectroscopy was used to determine the cell growth from measuring the turbidity of the medium at 600nm. The amount of released chloride was measured by an Ion Selective Electrode (ISE). The live bacterial sample was inoculated into the Nutrient Broth medium and was incubated at 30°C and 150rpm for 24 hours.
Findings: The rate of dechlorination of diclormethan, trichlorethylene, and 1,2-dichloroethane by Sphingopyxis ummariensis were measured as 1.3, 1.05, and 0.63mg/l.h, respectively. The addition of glucose and yeast extract, as co-substrate, led to an increase in the cell growth and dechlorination rate up to 3.28, 1.67 and 0.90mg/l.h, respectively. During experiment, the highest dechlorination was measured at concentration of 2.5mM, at exponential growth phase.
Conclusion: Sphingopyxix ummariensis bacteria is capable of biodechlorination of chlorinated aliphatic compounds and can grows on trichloroethylene, dichloromethane, and 1,2-dichloroethane as a single carbon source and can decolorize them. This strain has the highest growth and removal efficiency in eliminating dichloromethane as the sole source of carbon along with glucose and yeast extract as co-substrate.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله کلرزدایی,تری‌کلرواتیلن,دی‌کلرواتان,دی‌کلرومتان,باکتری اسفینگوپیکسیس
نویسندگان مقاله ندا بدلی |
پژوهشکده فناوری‌های شیمیایی، سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران، ‌تهران، ایران

سهیلا شکرالله‌زاده |
پژوهشکده فناوری‌های شیمیایی، سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران، ‌تهران، ایران ‌

عباس فرازمند |
پژوهشکده زیست‌فناوری، سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران، تهران، ‌ایران

نشانی اینترنتی https://biot.modares.ac.ir/article_22390_319beb3554cc151730c1ffff727c748e.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات