این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم قرآن و حدیث، جلد ۵۷، شماره ۱، صفحات ۹-۴۲
عنوان فارسی جریان‌شناسی مطالعات سبک‌شناسی قرآن در ایران
چکیده فارسی مقاله نوشتار حاضر به‌روش تحلیل محتوا و با مقایسهٔ آثار، سعی در شناخت جریان‌های شکل‌گرفته در مطالعات سبک‌شناسی قرآن در ایران دارد و در همین راستا، جریان‌های موردنظر را از جهت زمان، افراد و ویژگی‌ها بررسی می‌کند. حاصل آنکه، دامنهٔ زمانی اواسط دههٔ هفتاد شمسی تا تابستان 1403 نشان می‌دهد که مطالعات سبک‌شناسی قرآن در ایران سه دوره را سپری نموده است: دورهٔ ورود مباحث سبک‌شناسی، دورهٔ رشد و گسترش این مباحث و دورهٔ ظهور رویکردهای پیچیده‌تر سبک‌شناسی در مطالعات قرآنی. این است که دورهٔ اول، از ویژگی‌هایی چون کلی‌گویی و مشخص‌نبودن چهارچوب‌های مباحث، ابتدایی و غیرکاربردی‌بودن مطالعات و ضعف در بنیان‌های نظری برخوردار است؛ دورهٔ دوم، با مشخصه‌هایی نظیر توجه به بنیادهای نظری، تطبیق مباحث بر آیات قرآن، تکثر پژوهش‌های صورت‌گرفته نسبت به دورهٔ اول و نوعاً تکراری و توجه به رویکردهای سبک‌شناسانهٔ متفاوت شناخته می‌شود؛ دورهٔ سوم، خصوصیاتی شامل تمرکز بر یک لایهٔ زبانی یا یک مؤلفهٔ خاص از یک لایهٔ زبانی، عمق‌بخشی به مطالعات، ظهور رویکرد سبک‌پژوهی انتقادی و ایجاد پیوند میان مباحث سبک‌شناسی با سایر مطالعات زبان‌شناسی، ازجمله معناشناسی و کاربردشناسی دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله جریان‌شناسی،زبان‌شناسی،سبک‌شناسی،مطالعات قرآنی،
عنوان انگلیسی Mapping the Trends in Stylistics Studies of the Qur’an in Iran
چکیده انگلیسی مقاله Employing content analysis and comparative study of the relevant works, this paper seeks to identify the major trends that have emerged in stylistics studies of the Qur’an in Iran, examining these trends in terms of their chronology, key figures, and distinctive features. The findings indicate that during the period spanning from the mid-1990s to the summer of 2024, Qur’anic stylistic studies in Iran have passed through three distinct phases: (1) the introduction of stylistic discussions, (2) their growth and expansion, and (3) the emergence of more sophisticated and critical stylistic methodologies. The first stage (mid-1990s to early 2000s) is marked by generality, lack of clear frameworks, limited applicability, and weakness in theoretical foundations. The second stage sees greater theoretical rigor, increased application to Qur’anic verses, a proliferation of studies—albeit often repetitive—and diversity in stylistic approaches. The third period is characterized by a focus on a single linguistic layer or a specific component of a linguistic layer, a deepening of studies, the emergence of a critical stylistic approach, and the establishment of links between stylistic studies and other branches of linguistics, such as semantics and pragmatics.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله جریان‌شناسی,زبان‌شناسی,سبک‌شناسی,مطالعات قرآنی
نویسندگان مقاله محمد مهدی آجیلیان مافوق |
استادیار بخش علوم قرآن و فقه، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

یونس بامری |
مربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایرانشهر و دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه شیراز

نشانی اینترنتی https://jquran.um.ac.ir/article_47005_b595287f9126044c979f873922e8c924.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات