این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و مبانی حقوق اسلامی، جلد ۵۸، شماره ۱، صفحات ۳-۲۲
عنوان فارسی روش اجتهادی تجمیع ظنون‌ تعریف، خاستگاه، ملاک و مؤلفه‌ها، با تأکید بر رویکرد علامه بحرالعلوم
چکیده فارسی مقاله فقیهان در مواجهه با مسائل مورد ابتلای جامعه و استنباط احکام شرعی مربوط به آن نگاه‌های متفاوتی دارند و از روش‌های متعددی بهره برده‌اند که همگی در ترازوی سنجش، اعتبار یکسانی نیافته‌اند؛ برخی از آنها نقد شده و برخی دیگر منسوخ، و برخی نیز راه‌حل‌های جدیدی محسوب می‌شوند که مورد توجه گذشتگان نبوده است‌. تجمیع ظنون، روشی اجتهادی، و مبنایی است نانوشته که دست‌کم برخی مؤلفه‌های آن مرتکز اذهان بسیاری از فقها بود و در منهج فقهی آنان مجال بروز یافته و با عرصه‌های متعددی از فقه و اصول مرتبط است و برای باورمند به آن، طیف وسیع‌تری از مستندات را در مسیر کشف و نیل به احکام فقهی فراهم می‌آورد. این مقاله با به‌کارگیری روش توصیفی ‌تحلیلی و نگاه دقیق به مسلک اجتهادی و آرای فقهی و اصولی سید محمدمهدی بحرالعلوم به عنوان یکی از شاگردان مبرز مکتب اصولی وحید بهبهانی، و با تجزیه و تحلیل مجموعه‌ای از داده‌های فقهی برای اولین بار به تبیین روش اجتهادی وی در قالب اندیشه تجمیع ظنون و نیز شناسایی مؤلفه‌های آن می‌پردازد. اثبات اعتبار ظن شخصی برآمده از این فرآیند و ملاک بودن آن نزد علامه بحرالعلوم و نیز تبیین عقلایی بودن این مسلک از دیگر نوآوری‌های این مقاله است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله محمدمهدی بحرالعلوم،تجمیع ظنون،ظنون متراکم،مکتب فقهی،روش‌شناسی اجتهاد،منهج فقهی،
عنوان انگلیسی The Ijtihadi Method of Accumulating Conjectures (Ẓunūn) Definition, Origin, Criterion, and Components, with Emphasis on the Approach of Allāmah Baḥr al-ʿUlūm
چکیده انگلیسی مقاله Jurists have different perspectives when faced with issues facing society and the deduction of relevant Sharia rulings, and they have used various methods, not all of which have found equal validity in the balance of assessment; some of them have been criticized, some have been abrogated, and some are considered new solutions that were not considered by predecessors. The accumulation of conjectures (ẓunūn) is an Ijtihadi method and an unwritten basis, at least some of whose components were fixed in the minds of many jurists and found expression in their Fiqh methodology and is related to many areas of Fiqh and principles (Uṣūl), and for those who believe in it, it provides a wider range of documentation in the path of discovering and achieving Fiqh rulings. The present study, using a descriptive-analytical method and a careful look at the Ijtihadi approach and the jurisprudential and Uṣūlī views of Sayyid Muhammad Mahdi Baḥr al-ʻUlūm as one of the prominent students of the Uṣūlī school of Vahid Behbahani, and by analyzing a set of jurisprudential data for the first time, explains his Ijtihadi method in the form of the idea of accumulating conjectures, as well as identifying its components. Proving the validity of personal conjecture (ẓann) resulting from this process and its criterion according to Allāmah Baḥr al-ʿUlūm, as well as explaining the rationality of this approach, are other innovations of this article.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله محمدمهدی بحرالعلوم,تجمیع ظنون,ظنون متراکم,مکتب فقهی,روش‌شناسی اجتهاد,منهج فقهی
نویسندگان مقاله مهدی انواری نسب |
دانشجوی دکترا، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی شهید مطهری، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

محمدتقی فخلعی |
استاد، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی شهید مطهری، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

علیرضا عابدی سرآسیا |
دانشیار، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی شهید مطهری، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

نشانی اینترنتی https://jjfil.ut.ac.ir/article_102407_00a75fbcb411de28b574c951281011df.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات