این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و مبانی حقوق اسلامی، جلد ۵۸، شماره ۱، صفحات ۸۵-۱۰۵
عنوان فارسی کارکردهای عرف در فقه مقارن‌
چکیده فارسی مقاله از ویژگی های بارز فقه در عصر حاضر، اهتمام به نیازهای مردم و حل مشکلات روزمره آنان است. یکی از نمودهای بارز این اهتمام، مدنظر قراردادن عرف در فرآیند اجتهاد است. فقها عرف را به عادتهای قولی و عملی مردم تعریف کرده و معتقدند از آنجایی که مبنای پذیرش عرف، اقتضای عقل سلیم است بی توجهی نسبت به آن موجب ایجاد عسر و حرج و سبب اختلال‌ در روال معمول زندگی مردم خواهد شد . با این وجود، ملاک قراردادن عرف در زندگی، از منظر فقهی با چالش های جدی همراه است؛ زیرا اولا در حجیت عرف به عنوان یکی از ادله احکام، اختلاف نظر وجود دارد و ثانیا فقها در میزان و نحوه استفاده از عرف، هم نظر نیستند بدان معنی که فقها در اینکه حجیت عرف به معنی شناخت موضوع است یا وسیله معرفت به حکم شرعی، اختلاف کرده اند. با این حال در عمل و طی قرون متمادی، فقها اجمالاً عرف را هرچند به عنوان دلیل غیر مستقل، پذیرفته و در فرآیند استنباط احکام مورد استفاده قرار داده اند. مهم ترین کارکردهای عرف به شرح زیر است: کشف حکم، کشف و تعیین مناط حکم، تطبیق احکام و تعیین و تشخیص مفاهیم و موضوعات، تفسیر نصوص شرعی و بیان مراد از احکام، تکمیل احکام شرعی که منظور، تبیین احکامی است که در نصوص، به طور مجمل آمده، ترجیح حکم قضایا بر مبنای عرف به هنگام وجود تعارض، تشخیص مراد متکلم، تغییر احکام و تقیید و تخصیص نصوص مطلق و عام.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله عرف،فقه مقارن،تخصیص و تقیید،کشف حکم،
عنوان انگلیسی The Functions of Custom in Comparative Jurisprudence
چکیده انگلیسی مقاله A prominent feature of jurisprudence in the modern era is its attention to the needs of the people and the resolution of their daily problems. One of the most evident manifestations of this attention is the consideration of custom in the process of ijtihad (independent legal reasoning). Jurists define custom as the verbal and practical habits of the people and believe that since the basis for accepting custom is the requirement of sound reason, neglecting it will cause hardship and disruption to the normal course of people's lives. However, considering custom in life, from a jurisprudential perspective, is accompanied by serious challenges; firstly, there is disagreement regarding the authority of custom as one of the sources of law, and secondly, jurists do not agree on the extent and manner of using custom, meaning that jurists disagree on whether the authority of custom means recognizing the subject matter or a means of knowing the Sharia ruling. Nevertheless, in practice and over many centuries, jurists have generally accepted custom, albeit as a non-independent reason, and have used it in the process of deriving rulings. The most important functions of custom are as follows: discovering the ruling, discovering and determining the rationale of the ruling, applying the rulings and determining and identifying concepts and subjects, interpreting Sharia texts and explaining the intent of the rulings, completing Sharia rulings, which means clarifying rulings that are mentioned in the texts in a summary manner, prioritizing the ruling of cases based on custom when there is a conflict, determining the intention of the speaker, changing the rulings, and restricting and specifying absolute and general texts.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله عرف,فقه مقارن,تخصیص و تقیید,کشف حکم
نویسندگان مقاله محمد عادل ضیائی |
دانشیار، گروه فقه شافعی، دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

نشانی اینترنتی https://jjfil.ut.ac.ir/article_103813_f44d5fa930825797440fc6a3650d6c7e.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات