این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
نقد ادبی، جلد ۱۱، شماره ۴۳، صفحات ۱۵۷-۱۸۲
عنوان فارسی آینه‎های دردار: پیوند روایتگری و نظریۀ گلشیری درباب استقلال زیبایی‎شناختی داستان
چکیده فارسی مقاله روایتگری با استفاده از راوی سوم شخص محدود یکی از شیوه‎های رایج روایتگری در آثار گلشیری است ( در شازده احتجاب، بخش‎هایی از کریستین و کید، بخش‎هایی از برۀ گمشدۀ راعی، و برخی از داستان‎های مجموعۀ دست تاریک دست روشن). گلشیری در این آثار ثابت کرده است که متخصصِ این شیوۀ روایتگری است و بالفعل‎کردنِ امکانات موجود این زمینه در زبان فارسی، یکی از بارزترین وجوه امتیازات او در داستان فارسی دهۀ چهل و پنجاه است. در مقالۀ حاضر، بنا بر شواهد و تحلیل‎هایی که خواهد آمد نشان داده‎ایم که گلشیری در روایتگری آینه‎های دردار، گامی فراتر نهاده و راوی محدودی را در داستان فارسی به اجرا گذاشته است که تا آن زمان در داستان فارسی سابقه نداشته است: این راوی محدود نه فقط سطح اصلی داستان بلکه سطوح زیرین آن را نیز روایت کرده و به طرزی پیچیده این سطوح را به هم پیوند داده است. مضاف بر این تمام نشانه‎های حضور «مؤلف مستتر» در رمان نیز به واسطۀ این راوی بر خواننده عرضه شده است. اما طرح این مباحث فقط برای پاسخ به پرسشی اساسی بوده است: در بطن این همه تلاش برای برقراری پیوند و نزدیکی میان این سطوح و شخصیت‎هایی موجود در هر سطح (این شخصیت‎ها عمدتاً نویسنده‎اند) چرا گلشیری با راوی محدودش خط و مرزی، هر چند کم‎رنگ و کم‎پیدا ، میان آنها کشیده و این همه تلاش کرده است تا بگوید که به هم نزدیکند اما یکی نیستند؟ در پایان مقاله، این پرسش را مرتبط با نظریۀ گلشیری دربارۀ انگارۀ استقلال زیبایی‎شناختی داستان پاسخ داده‎ایم.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله هوشنگ گلشیری،آینه‎های دردار،راوی محدود،سطوح داستانی،مؤلف مستتر،زیبایی‎شناسی داستان،استقلال متن ادبی،
عنوان انگلیسی Ayenehaye Dardar:the link between Narrating and Golshiri’s theory on the model of aesthetic independence of the fiction”.
چکیده انگلیسی مقاله Narrating as a third person, limited to the mind of the character, is one of the common methods in Golshiri’s works; (as in Shazde Ehtejab, parts of Christian and Kid, parts of Bare Gomshode Raii and some stories of daste tarik, daste roshan). Golshiri has proved himself as a specialist of this method. So, actualization of all the related facilities of Persian Language in narration is one of the most remarkable aspects of his privilege in fiction of 60s and 70s. Based on the coming up evidences and analysis, in this paper we have stated that in narrating Ayene haye Dar dar, Goshiri has stepped beyond Persian fiction and introduced a restricted narrator: this restricted narrator narrates not only the main layer, but also the lower layers of the story and links all of them in a complex and multi-layered manner. In addition, all the signs of the presence of “hidden author” in the story is presented to the reader, mediated by this narrator. The whole research has been done to answer a fundamental question: in the midst of all these attempts to establish ties and proximity between these layers and the characters at each level (these characters are mostly writers), why Golshiri, using his restricted narrator, has attempted to draw a boundary –though very pale and not recognizable- between them to claim that they are close but not identical? This article answers this question, considering Golshiri’s theory on the model of “aesthetic independence of the fiction”.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله هوشنگ گلشیری,آینه‎های دردار,راوی محدود,سطوح داستانی,مؤلف مستتر,زیبایی‎شناسی داستان,استقلال متن ادبی
نویسندگان مقاله فواد مولودی |
پژوهشکدۀ تحقیق و توسعۀ علوم انسانی (سازمان سمت)

نشانی اینترنتی https://lcq.modares.ac.ir/article_18791_72aa2a5a4b341b6eba4c04811957f851.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات