این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
نقش جهان - مطالعات نظری و فناوری های نوین معماری و شهرسازی، جلد ۳، شماره ۲، صفحات ۶۳-۷۳
عنوان فارسی رویکرد معماری جمعی در طراحی مجموعه های مسکونی؛ تحلیل و بررسی روش های مشارکت جمعی در معماری مسکن دوران معاصر
چکیده فارسی مقاله استفاده از رویکرد "معماری جمعی" و یا روش های مشارکتی معنادار همواره مورد بحث بوده و نکات مثبت و منفی آن موافقان و مخالفان خود را به همراه داشته است. تجارب عملی استفاده از روشهای مشارکتی نشان می دهد، مسکن (مجموعه های مسکونی) بستر مناسبی برای استفاده از روشهای مشارکتی در معماری هستند تا از طریق فهم و درک صحیح الگوهای رفتاری ساکنان بتوان به ارتقاء کیفیت محیط مصنوع و در نهایت بالا بردن میزان احساس جمعی و توسعه افراد بهره جست. در قرن بیستم توجه به استفاده از روشهای مشارکتی که بتواند محیطی پاسخگو را بوجود آورد در سه دوره قابل بازشناسی است: دوره اول در فاصله پس از جنگ های جهانی تا جنبش های مدنی 1969 صورت می گیرد که در این دوران بیشتر روش تجربی مشارکتی قابل مشاهده است ، دوره دوم در فاصله سالهای 1970 تا 1985 است که مباحث نظری مشارکتی در عمل و توسط معماران برجسته مورد استفاده قرار می گیرد و دوره سوم بعد از 1985 به تعیین و تفکیک نقش معمار و کاربر و دیگر افراد دخیل در فرآیند طراحی مشارکتی می پردازد و تاکید آن بر الگوهای رفتاری و درک آن می باشد. در نهایت استفاده از روشهای صحیح مشارکتی در معماری می تواند نتایج موثری در راستای اعتلای زندگی ساکنان به همراه داشته باشد در حالیکه اگر از روشهای صحیح و در مکان مناسب به کار گرفته نشود می تواند نتایج معکوس داشته باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله معماری جمعی،معماری مشارکتی،کاربر،مسکن،معماری معاصر،پایداری،
عنوان انگلیسی Community Architecture Approach in Cluster Housing Design; Assessing Methods of Participation in Contemporary Housing Design
چکیده انگلیسی مقاله Usage of community architecture approach or different meaningful participation methods in architecture has been always a critical discussion among architects. There are many positive and negative points of this approach in architectural design especially after the World War II. Practical experience shows that the usage of participatory methods in housing design (cluster housing) is suitable to reach an environment according to human needs to improve sense of community and it emphasis on behavioral patterns of users. Assessing practical methods of participation in architecture shows a trend to use participation in housing design after 1960 (esp. Team X group). In the twentieth century the use of participatory methods that created responsible environmental for users can be recognized in three eras: 1. After world war II until civil rights movements of 1960 that some primary practice of participation can be seen. 2. 1970-1985: with theoretical discussion approach of architects and usage of theory in practice by some architects. 3. After 1985: definition of architect, user, client and other stakeholders in participatory design process and emphasis on behavioral patterns of user. Participatory approach in architecture of cluster housing has some benefits: • Development of architectural programming with community • Consider to concept of community in design process • A pattern language system to communicate with users • Architect is a facilitator not a target • Enhancing sense of community in user and architect • New tools and techniques of participation • User in all of design process So, participatory design process in cluster housing can effect on sense of belongings of neighbors and enhance sense of community of inhabitants.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله معماری جمعی,معماری مشارکتی,کاربر,مسکن,معماری معاصر,پایداری
نویسندگان مقاله حامد کاملنیا |
استادیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

نشانی اینترنتی https://bsnt.modares.ac.ir/article_710_4300cd4ebb24d9a00dc3de428764c1dd.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات