این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
صفحه اصلی
درباره پایگاه
فهرست سامانه ها
الزامات سامانه ها
فهرست سازمانی
تماس با ما
JCR 2016
جستجوی مقالات
شنبه 22 آذر 1404
پژوهش های حقوق تطبیقی
، جلد ۲۶، شماره ۲، صفحات ۷۵-۹۸
عنوان فارسی
اجرای قرارهای منع دعوی: مطالعه تطبیقی در حقوق اتحادیه اروپا، فرانسه و ایران
چکیده فارسی مقاله
دادگاههای کشورهای کامنلویی برای مقابله با دادرسی موازی، قرار منع دعوا صادر میکنند. براساس چنین قراری، یکی از طرفین اختلاف، از اقامه یا پیگیری دعوای خود در دادگاه کشور دیگری منع میشود. کشورهای رومیژرمنی معتقدند اجرای چنین قراری در فرآیند دادرسی در کشورهایشان مداخله و حاکمیت ملی آنها را نقض مینماید. هدف این نوشتار بررسی رویکرد نظامهای حقوقی اتحادیه اروپا، فرانسه و ایران در مواجهه با درخواست اجرای قرار منع دعواست. مقاله نشان میدهد مطابق حقوق اتحادیه اروپا، قرار منع صادره از کشور غیرعضو اتحادیه، در کشور عضو اتحادیه قابل اجراست؛ مشروط به اینکه چنین قراری مطابق حقوق ملی کشور عضو اتحادیه لازمالاجرا باشد و همچنین دادگاه کشور عضو، براساس مقررات اتحادیه اروپا صلاحیت رسیدگی به دعوی را نداشته باشد. حقوق فرانسه، اصولا قرارهای منع دعوی را لازم الاجرا نمیداند. البته چنانچه طرفین طبق توافق، صلاحیت رسیدگی را به دادگاه خارجی اعطا کنند
،
دادگاههای فرانسه قرارهای منع دعوی را اجرا و رسیدگی به دعوا را به نفع دادگاه خارجیِ منتخب طرفین، رد مینمایند. در مواردی که موضوع، در صلاحیت انحصاری دادگاههای فرانسه باشد، دادگاههای فرانسه ممکن است با صدور قرار منعِ قرار منع دعوی، برای مقابله با قرار منع دعوای صادره از دادگاه خارجی، واکنش نشان دهند. در حقوق ایران قرار منع دعوای صادره از محاکم خارجی، مشمول حکم ماده 169 قانون اجرای احکام مدنی نمیباشد. بنابراین، در حال حاضر راهکاری برای اجرای آن توسط دادگاههای ایرانی نیست. با این حال، مقاله مدعی است با توجه به مزایای اجرای قرار مزبور، فقدان راهکار مصرح قانونی، نباید مانع از اجرای آن باشد.
کلیدواژههای فارسی مقاله
دادرسی موازی،شرط انحصاری صلاحیت،صلاحیت انحصاری،قرار منعِ قرار منع دعوی،کشورهای رومی-ژرمنی،
عنوان انگلیسی
The Enforcement of Anti-Suit Injunctions: A âComparative âStudy in the EU, French, and Iranian âLaw
چکیده انگلیسی مقاله
One way of dealing with parallel litigation for the courts of common law countries is
to issue an anti-suit injunction preventing one of the disputing parties from initiating or
continuing proceedings in the courts of another country. Civil law countries believe that
this remedy interferes with the proceedings in their courts and violates their national
sovereignty. This study aims to examine the attitude of the EU, French, and Iranian law
towards the enforcement of anti-suit injunctions. The study contends that in the EU, an
anti-suit injunction rendered by a third country is enforceable in an EU member state as
long as it accepts the enforcement of such an injunction under its national law and its
jurisdiction is not based on EU regulations. In French law, anti-suit injunctions are
traditionally unenforceable. However, when parties agree to grant jurisdiction to a
foreign court, the French courts enforce such injunctions and dismiss the proceedings in
favor of the foreign-selected court. On the other hand, when the French courts assert
exclusive jurisdiction to decide the dispute, they may react to an anti-suit injunction by
issuing an anti-anti-suit injunction. In Iranian law, an anti-suit injunction cannot be
enforced under Article 169 of the Enforcement of Civil Judgments Code. As a result,
there is no mechanism for the enforcement of anti-suit injunctions in Iran. However,
due to the advantages of enforcing anti-suit injunctions, the study contends that the lack
of a mechanism should not be an obstacle to the enforcement of anti-suit injunctions in
Iran.
کلیدواژههای انگلیسی مقاله
دادرسی موازی,شرط انحصاری صلاحیت,صلاحیت انحصاری,قرار منعِ قرار منع دعوی,کشورهای رومی-ژرمنی
نویسندگان مقاله
محمدمجد کابری |
دانشجوی دکتری، گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
اعظم انصاری |
استادیار، گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
عبدالله خدابخشی |
استادیار، گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
رضا معبودی نیشابوری |
استادیار، گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
نشانی اینترنتی
https://clr.modares.ac.ir/article_14113_bb021438602dc9d2d8792337ef1b3fd3.pdf
فایل مقاله
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده
fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به:
صفحه اول پایگاه
|
نسخه مرتبط
|
نشریه مرتبط
|
فهرست نشریات