این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش های فقهی، جلد ۲۱، شماره ۳، صفحات ۲۶۹-۲۸۵
عنوان فارسی تأثیر قاعده فقهی دفع افسد به فاسد بر دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران؛ با تأکید بر حقوق فرهنگی
چکیده فارسی مقاله اساساً دو نوع دیدگاه درباره امر سیاسی وجود دارد: امر سیاسی مبتنی بر ستیز و امر سیاسی مبتنی بر تفاهم که اولی روابط دولت‌ها را بر اساس دوستی-دشمنی و دومی بر اساس خود-دیگری تنظیم می‌کند. قاعده فقهی دفع افسد به فاسد از کدام امر سیاسی پشتیبانی می‌کند و پیامدهای آن برای سیاست خارجی و دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران چیست؟. بر اساس یافته‌های این مقاله قاعده فقهی دفع افسد به فاسد هرچند با امر سیاسی مبتنی بر دوستی-دشمنی مطابقت دارد، به دلیل تأکید بر شدت و ضعف دشمنی و اقتضاگرایی در این حوزه می‌تواند پلی به سوی امر سیاسی مبتنی بر تفاهم با دیگری باشد. نتیجه اینکه می‌توان دشمنان را دسته‌بندی کرد و آن‌ها را به دیگری بزرگ و دیگری‌های کوچک‌تر تقسیم کرد و بر اساس موقعیت، اقتضا، و کنش متقابل با دیگری گفت‌وگو کرد. بر این اساس ما با دیگرهایی مواجهیم که گاه منافع هم‌سو با ما دارند و بر اساس اصل کمینه کردن ضرر می‌توان با آن‌ها گفت‌وگو کرد. به تعبیر دیگر بر اساس این قاعده می‌توان به جای رابطه دوستی-دشمنی دائم بر رابطه موقعیت‌مند خود-دیگری تأکید کرد. این قاعده در حوزه سیاست خارجی و دیپلماسی فرهنگی متضمن پیامدهای جدی از جمله تنش‌زدایی و شناسایی تفاوت‌های فرهنگی است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله امر سیاسی،مفاهمه دیپلماسی فرهنگی،حقوق فرهنگی،فقه اسلامی،قاعده دفع افسد به فاسد،
عنوان انگلیسی The Influence of the Islamic Jurisprudential Principle of Lesser Evil on Iran's Cultural Diplomacy, with a Focus on Cultural Rights
چکیده انگلیسی مقاله Political theory presents two primary approaches: politics based on conflict and politics based on understanding. The former regulates relations between states through a friendship-enmity framework, while the latter emphasizes a self-other paradigm. This article examines which political issues are supported by the jurisprudential rule of repelling corruption (dafʿ al-mafsadah) and explores its implications for the foreign policy and cultural diplomacy of the Islamic Republic of Iran. According to the findings, the rule of repelling corruption—though aligned with conflict-based politics through its association with friendship and enmity—also, by stressing the varying intensity and contingency of enmity, provides a pathway toward understanding-based politics. This perspective allows for categorizing adversaries into “greater others” and “lesser others” and engaging with them contextually, depending on necessity and circumstance. Thus, even perceived opponents may share overlapping interests, making agreements based on minimizing harm possible. In essence, this rule shifts the focus from a fixed friendship-enmity dichotomy to a situational self-other relationship. Applied to foreign policy and cultural diplomacy, it carries significant consequences, including fostering de-escalation and promoting the recognition of cultural differences.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله امر سیاسی,مفاهمة دیپلماسی فرهنگی,حقوق فرهنگی,فقه اسلامی,قاعدة دفع افسد به فاسد
نویسندگان مقاله محمدعلی توانا |
گروه علوم سیاسی، دانشکدة حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

هادی صالحی |
گروه حقوق عمومی و بین‌الملل، دانشکدة حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

زهرا باشی |
گروه علوم سیاسی، دانشکدة حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

نشانی اینترنتی https://jorr.ut.ac.ir/article_101405_abbdeed36d7265058444214b8d90d6a0.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات