این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
به زراعی کشاورزی، جلد ۲۷، شماره ۳، صفحات ۴۵۱-۴۶۶
عنوان فارسی ارزیابی تأثیر نظام‌های مختلف تلفیقی کود بر خصوصیات رشدی و عملکردی گندم در شرایط ‌آب‌وهوایی اهواز
چکیده فارسی مقاله هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تأثیر نظام‌های مختلف تلفیقی کود بر خصوصیات رشدی و عملکردی گندم در شرایط آب‌وهوایی اهواز اجرا شد. روش پژوهش: آزمایش به‌صورت کرت‌های یک‌بار خردشده بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز طی سال زراعی 1402-1401  اجرا شد. عامل اصلی نوع ماده آلی در پنج سطح شامل 1-­ بدون بقایا، 2- بقایای گندم، 3- مخلوط بقایای کنجد و ماش، 4- کود سبز جو و شبدر و 5- کود سبز سسبانیا) و فاکتور فرعی روش‌های مدیریت کود در چهار سطح 1-­ شیمیایی براساس میزان N-P-K توصیه شده (50-75-90)، 2- تلفیقی 3- ارگانیک1 (کود کمپوست (20 تن در هکتار)، سوپرنیتروپلاس (3 میلی‌لیتر)+ بیوسولفور (5 کیلو گرم در هکتار)+ بارور2 ( 100 گرم در هر هکتار)+ هیومیک اسید (300 میلی‌گرم در لیتر) و جاسمونیک‌اسید 1/0 میلی‌مولار به‌صورت محلول‌پاشی) و 4- ارگانیک2 (کود ورمی کمپوست به مقدار10 تن در هکتار، قارچ میکوریزا به مقدار 100 گرم در مترمربع، سوپرنیتروپلاس (3 میلی‌لیتر)+ سالیسیلیک اسید (1 میلی‌مولار) بودند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که در بین سطوح ماده آلی، بیش‌ترین میانگین طول پدانکل (3/34 سانتی‌متر)، وزن میانگره پدانکل (5/385 گرم)، طول سنبله (7/9 سانتی‌متر)، وزن هزاردانه (3/48 گرم)، تعداد دانه در سنبله (5/49)، عملکرد زیست‌توده (11299کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه (8/4108 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار کاربرد کود سبز جو+ شبدر بود. در بین سطوح کودی نیز مشاهده شد که بیش‌ترین میانگین وزن میانگره پدانکل (2/357 میلی‌گرم)، طول میانگره‌های زیرین (3/28 سانتی‌متر)، طول سنبله (1/9 سانتی‌متر)، عملکرد زیست‌توده (10646 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه (3864 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار کود تلفیقی بود. هم‌چنین بیش‌ترین میانگین صفات طول میانگره پنالتی‌میت مربوط به تیمار کاربرد کود سبز جو و شبدر در شرایط کاربرد کود تلفیقی (3/21 سانتی‌متر)، وزن میانگره پنالتی‌میت مربوط به تیمارهای کاربرد کود تلفیقی و ارگانیک1 در شرایط کاربرد کود سبز جو و شبدر (به‌ترتیب 344 و 328 میلی‌گرم) و وزن میانگره‌های زیرین مربوط به تیمار کاربرد کود سبز جو و شبدر در شرایط کاربرد کود تلفیقی (472 میلی‌گرم) بود. نتیجه‌گیری: نتایج کلی نشان داد که در بین سطوح ماده آلی، کاربرد بقایای گیاهی به‌ویژه کود سبز جو+ شبدر و کود سبز سسبانیا سبب بهبود صفات موردبررسی نسبت به تیمار بدون کاربرد بقایای گیاهی شدند. هم‌چنین در بین سطوح کودی نیز کاربرد کود تلفیقی و ارگانیک1 را به‌طور معنی‌داری نسبت به تیمارهای کاربرد تنهایی کود شیمیایی و ارگانیک2 افزایش دهند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله سوپرنیتروپلاس،عملکرد دانه،کود سبز،کودهای زیستی،میانگره ساقه،
عنوان انگلیسی Evaluation of the effect of different integrated fertilizer systems on the growth and yield characteristics of wheat in Ahvaz weather conditions
چکیده انگلیسی مقاله Objective: This study evaluated the effects of integrated fertilizer systems on growth and yield characteristics of wheat under the climatic conditions of Ahvaz. Materials and Methods: The experiment was conducted in the Shahid Chamran University Faculty of Agriculture research farm during the 2022–23 cropping year. A split-plot randomized complete block design with three replications was used. The main plots consisted of five organic matter levels: (1) no residues, (2) wheat residues, (3) a mixture of sesame and mung bean residues, (4) barley and clover green manure, and (5) Sesbania green manure. The subplots represented four fertilizer management strategies: (1) entirely chemical fertilizer based on the recommended N–P–K rates (50–75–90), (2) integrated chemical and biological fertilizers (75% chemical fertilizer + Supernitroplus biological fertilizer (3 mL) + Barvar-2 (100 g ha⁻¹) + mixed micronutrient fertilizer spray), (3) Organic 1: compost (20 t ha⁻¹) + Supernitroplus (3 mL) + biosulfur (5 kg ha⁻¹) + Barvar-2 (100 g ha⁻¹) + humic acid (300 mg L⁻¹) + jasmonic acid (0.1 mM) via spray, and (4) Organic 2: vermicompost (10 t ha⁻¹) + mycorrhizal fungi (100 g m⁻²) + Supernitroplus (3 mL) + salicylic acid (1 mM). Growth and yield-related traits measured included peduncle length, peduncle internode weight, spike length, thousand-grain weight, grain number per spike, biomass yield, and grain yield. Results: Among organic matter levels, barley+clover green manure produced the highest values for peduncle length (34.3 cm), peduncle internode weight (357.2 mg), spike length (7.9 cm), 1000-grain weight (48.3 g), grains per spike (49.5), biomass yield (11,299 kg ha⁻¹), and grain yield (4,108.8 kg ha⁻¹). Among fertilizer management levels, the combined fertilizer treatment yielded the highest peduncle internode weight (357.2 mg), while internode length was lowest (28.3 cm); spike length was greatest (9.1 cm); biomass yield reached 10,646 kg ha⁻¹ and grain yield 3,864 kg ha⁻¹. The interaction between organic matter and fertilizer level indicated that the greatest penultimate internode length (21.3 cm) occurred under barley+clover green manure with combined fertilizer; penultimate internode weight (344 and 328 mg) occurred under barley+clover green manure with combined fertilizer and Organic 1, respectively; and lower internode weight (472 mg) was observed with barley+clover green manure under combined fertilizer. Conclusion: Overall, plant residues, particularly barley+clover and Sesbania green manures, improved the tested growth and yield traits compared with no-residue controls. Among fertilizer strategies, integrated and Organic 1 fertilizer regimes significantly outperformed chemical-only and Organic 2 treatments. These findings suggest that integrating organic residues with mineral and biological inputs can enhance wheat performance under Ahvazian conditions.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله سوپرنیتروپلاس,عملکرد دانه,کود سبز,کودهای زیستی,میانگره ساقه
نویسندگان مقاله فرخنده رفیعی |
دانشجوی دکتری، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

اسفندیار فاتح |
دانشیار گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

علی منصفی |
دانشیار گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

امیر آینه بند |
استاد گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

نشانی اینترنتی https://jci.ut.ac.ir/article_103995_77705715172ce7a1a339911d21580798.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات