این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهشنامه انتقادی متون و برنامه های علوم انسانی، جلد ۱۶، شماره ۳۹، صفحات ۷۵-۹۹
عنوان فارسی هژمونی یا افول گفتمان سیاست قدرت سنجش آرای جان واسکوئز پیرامون جایگاه پارادایم واقع‌گرایی در روابط بین‌الملل
چکیده فارسی مقاله چکیده نوسنت‌گرایی یا نوکلاسیسم در روابط بین‌الملل به پویش فکری آن دسته اندیشمندانی اطلاق می‌شود که با حفظ‌ هسته مقاوم یا کمربند حفاظتی نظریات کلاسیک می‌کوشند این نظریات را در چهارچوب پوشش ‌دادن به تحولات نوین روزآمد کنند. واقع‌گرایی پایدارترین سنت‌ نظری روابط بین‌الملل است که اندیشمندان گوناگونی را در چهارچوب سنت کلاسیک و شق نوین آن، یعنی نوواقع‌گرایی و نیز واقع‌گرایی نوکلاسیک، در بر می‌گیرد. جان واسکوئز از جمله اندیشمندان واقع‌گرای نوکلاسیک روابط بین‌الملل است که در مطالعاتش گزاره‌های جدی‌ای درباره جایگاه و موقعیت واقع‌گرایی به‌‌مثابه یک پارادایم در حوزه نظری روابط بین‌الملل مطرح می‌کند. به‌‌نظر واسکوئز، واقع‌گرایی به‌‌منزله پارادایم زمینه شکل‌گیری علم تجربی و نه هنجاری و تاریخی در روابط بین‌الملل را فراهم کرده است. برآیند این وضعیت از نظر وی تاکنون نوعی اجماع درباره تصویری از سیاست جهانی و تحقیق پیرامون آن در حوزه نظریه‌پردازی بوده است. از نظر واسکوئز، به‌رغم شکل‌گیری وضعیت متکثر در تاریخ اندیشه نظری روابط بین‌الملل، واقع‌گرایی در این زمینه کماکان بی‌رقیب بوده و برنامه تحقیقاتی‌اش موقعیت هژمونیک دارد. مقاله حاضر، ضمن واکاوی مبانی فکری فلسفی و تطور اندیشه واسکوئز، برخی از کاستی‌های فرانظری و نیز عملی مفصل‌بندی وی از فرایند نظریه‌پردازی روابط بین‌الملل را آشکار می‌کند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی هژمونی یا افول گفتمان سیاست قدرت سنجش آرای جان واسکوئز پیرامون جایگاه پارادایم واقع‌گرایی در روابط بین‌الملل
چکیده انگلیسی مقاله چکیده نوسنت‌گرایی یا نوکلاسیسم در روابط بین‌الملل به پویش فکری آن دسته اندیشمندانی اطلاق می‌شود که با حفظ‌ هستة مقاوم یا کمربند حفاظتی نظریات کلاسیک می‌کوشند این نظریات را در چهارچوب پوشش ‌دادن به تحولات نوین روزآمد کنند. واقع‌گرایی پایدارترین سنت‌ نظری روابط بین‌الملل است که اندیشمندان گوناگونی را در چهارچوب سنت کلاسیک و شق نوین آن، یعنی نوواقع‌گرایی و نیز واقع‌گرایی نوکلاسیک، در بر می‌گیرد. جان واسکوئز از جمله اندیشمندان واقع‌گرای نوکلاسیک روابط بین‌الملل است که در مطالعاتش گزاره‌های جدی‌ای دربارة جایگاه و موقعیت واقع‌گرایی به‌‌مثابة یک پارادایم در حوزة نظری روابط بین‌الملل مطرح می‌کند. به‌‌نظر واسکوئز، واقع‌گرایی به‌‌منزلة پارادایم زمینة شکل‌گیری علم تجربی و نه هنجاری و تاریخی در روابط بین‌الملل را فراهم کرده است. برآیند این وضعیت از نظر وی تاکنون نوعی اجماع دربارة تصویری از سیاست جهانی و تحقیق پیرامون آن در حوزة نظریه‌پردازی بوده است. از نظر واسکوئز، به‌رغم شکل‌گیری وضعیت متکثر در تاریخ اندیشة نظری روابط بین‌الملل، واقع‌گرایی در این زمینه کماکان بی‌رقیب بوده و برنامة تحقیقاتی‌اش موقعیت هژمونیک دارد. مقالة حاضر، ضمن واکاوی مبانی فکری فلسفی و تطور اندیشة واسکوئز، برخی از کاستی‌های فرانظری و نیز عملی مفصل‌بندی وی از فرایند نظریه‌پردازی روابط بین‌الملل را آشکار می‌کند.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله فرهاد دانش نیا |
دانشیار علوم سیاسی دانشگاه رازی کرمانشاه
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه رازی (Razi university)

نشانی اینترنتی http://criticalstudy.ihcs.ac.ir/article_2105_209c67b8442424e9c2ced97b0639c051.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1466/article-1466-360751.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات