این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Journal of Reproduction and Infertility، جلد ۱۲، شماره ۲، صفحات ۱۲۳-۱۳۰
عنوان فارسی نقش مؤلفه‌های پیوستگی گروهی در گرایش زنان باردار به شرکت در دوره‌های آمادگی جسمانی
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: شاخص‌های پیوند و همبستگی گروهی از عناصر با اهمیتی است که عملکرد و رفتار افراد را در گروه تحت تأثیر قرار می‌دهد. این شاخص به ویژه در بین گروه‌های ورزشی و تمرینات آمادگی جسمانی اهمیت اساسی دارد. شواهد پژوهشی نشان می‌دهند که تمرینات ورزشی متناسب با شرایط دوران بارداری پیامدهای مثبت چندی از جمله کاهش اضطراب، افزایش عاطفه مثبت و آمادگی بیشتر روانی و جسمی برای وضع حمل را به دنبال دارد. بنابراین ضرورت انجام این پژوهش معطوف به ارائه شواهدی برای نقش مؤلفه‌های پیوستگی گروهی در گرایش زنان باردار به شرکت در دوره‌های آمادگی جسمانی بوده است. هدف از انجام این پژوهش نیز بررسی نقش مؤلفه‌های پیوستگی گروهی در گرایش زنان باردار به شرکت در دوره‌های آمادگی جسمانی بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی‌ـ مقایسه‌ای، شرکت‌کنندگان 400 نفر از زنان باردار در سه ماهه دوم بارداری در شهر اصفهان بودند. مؤلفه‌های پیوستگی گروهی (شامل جاذبه فردی به گروه اجتماعی، جاذبه فردی به تکلیف گروهی، در هم ‌تنیدگی اجتماعی گروه و در هم تنیدگی وظیفه گروه) با استفاده از پرسشنامه محیط گروهی (GEQ) مورد سنجش قرار گرفت. تمرینات آمادگی جسمانی در این پژوهش طی 12 جلسه 20 تا 30 دقیقه‌ای، شامل تمرینات مربوط به پیاده‌روی، شنا، حرکات ریتمیک و دیگر تمرینات هوازی سبک و متوسط بود که به صورت گروهی به مرحله اجرا درآمد. میزان غیبت افراد بر حسب جلسه و میزان تأخیر آنها بر حسب دقیقه در هر جلسه در فهرست حضور و غیاب ثبت ‌گردید. در پایان دوره، پرسشنامه محیط گروهی اجرا شد (در پایان دوازدهمین جلسه). سپس افرادی که دو انحراف استاندارد از نظر غیبت و تأخیر نمره بالاتر یا پائین‌تر دریافت کردند، به عنوان افراد دارای غیبت و تأخیر زیاد و کم طبقه‌بندی شدند. روش‌های آماری مورد استفاده، روش‌های توصیفی نظیر محاسبه میانگین، انحراف معیار و در سطح استنباطی روش تحلیل تشخیصی (ممیز) بوده است. سطح معنی‌داری مورد استفاده در سطح استنباطی حداقل 05/0 بوده است. نتایج: میانگین گروه غیبت کم در چهار حوزه جاذبه فردی به گروه اجتماعی (ATG-S)، جاذبه فردی به تکلیف گروهی (ATG-T)، در هم تنیدگی اجتماعی به ترتیب گروه (CI-S) و درهم تنیدگی وظیفه گروه (GI-I)، به ترتیب 7/34، 3/28، 3/17 و 9/27 و میانگین گروه غیبت زیاد در چهار حوزه یاد شده، به ترتیب 3/27، 4/23، 9/16 و 7/24 بود. نتایج تحلیل تشخیصی (ممیز) نشان داد که گروه دارای غیبت کم در دو حوزه جاذبه فردی به گروه اجتماعی (ATG-S) و جاذبه فردی به تکلیف گروهی (ATG-T) به صورت معنی‌داری (01/0P<) از گروه دارای غیبت زیاد دارای میانگین‌های بالاتری بودند. میانگین گروه تأخیر کم در چهار حوزه مطرح در پیوستگی گروهی (GI-I, GI-S, ATG-T, ATG-S) به ترتیب 6/32، 7/22، 3/27 و 7/17 و میاگین گروه تأخیر زیاد، 3/27، 1/23، 9/26 و 2/18 بود. نتیجه تحلیل تشخیصی نشان داد که دو گروه دارای تأخیر کم و زیاد فقط در حوزه جادبه فردی به گروه اجتماعی (ATG-S) با یکدیگر دارای تفاوت معنی‌دار (05/0P<) هستند. نتیجه‌گیری: جذاب نمودن تمرینات آمادگی جسمانی گروهی و همچنین تشکیل گروه همگن و جذاب برای زنان شرکت‌کننده در این نوع تمرینات می‌تواند به عنوان یک عامل انگیزشی برای پیگیری همراه با پشتکار تمرینات آمادگی جسمانی تلقی شود. یعنی باید گروه و فعالیت گروهی (تمرینات آمادگی جسمانی) در این موارد با استفاده از راهبردهای مختلف تقویت شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The Role of Group Cohesion in Pregnant Women’s Attitude toward Participation in Fitness Classes
چکیده انگلیسی مقاله Background: Group cohesion indices are among important factors that influence human performance and behavior within groups. Group cohesion has also an important role in sports and physical exercise groups. Evidence indicates that sportive exercises during pregnancy have some positive effects, such as anxiety relief, heightened spirit and higher physical and psychological adaptation to pregnancy. The main purpose of this study was to compare group cohesion among pregnant women who participated in fitness classes. Methods: This descriptive-comparative study included 400 women in their second trimester of pregnancy in Isfahan, Iran. They filled a Group Environment Questionnaire (GEQ) with four subscales, including attraction to group task, attraction to social group, social group interplay and task group interplay. Physical exercises were performed in twelve 20-30 minutes sessions. Exercises in each session were comprised of side walking, swimming, rhythmic movements and light to medium aerobic exercises. Absenteeism and delays were recorded in each session. In the twelfth session, the GEQ was handed out to the participants and those whose scores were two standard deviations below or above the mean for the group were, respectively, classified into low or high absenteeism or delayed groups. The significance level in the inferential level was 0.05. Results: The mean values for the four domains, i.e. attraction to social group (ATG-S), attraction to group task (ATG-T), social group interplay (GI-S), and task group interplay (GI-I) for the group with low absenteeism were 34.7, 28.3, 17.3 and 25.9, respectively, and for the group with high absenteeism, respectively, were 27.3, 23.4, 16.9 and 24.7. Discriminant analysis showed significant differences between the low and high absenteeism groups in two domains: attraction to social group and attraction to group task (p< 0.01). The mean values for groups with low and high delays in the four domains of group cohesiveness (ATG-S, ATG-T, GI-S and GI-I) were 32.6, 22.7, 27.3 and 17.7 and 27.3, 23.1, 26.9 and 18.2, respectively. There was significant differences between the low and high-delay groups in attraction to social group (ATG-S) (p< 0.05). Conclusion: Trying to make group physical exercises attractive and forming homogenous groups for the participating women could be a motivating factor for attending such classes with perseverance.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://www.jri.ir/article/452
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/128/article-128-376820.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات