این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Journal of Reproduction and Infertility، جلد ۸، شماره ۴، صفحات ۳۳۰-۳۳۷
عنوان فارسی بررسی هیپرپلازی آندومتر در خانم‌های نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک مراجعه‌کننده به بیمارستان روئین تن آرش
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) شایع‌ترین علت الیگواولاسیون و عدم تخمک‌گذاری در زنان نابارور می‌باشد. قرار گرفتن آندومتر در معرض استروژن مداوم و بدون اثر مهاری پروژسترون در این بیماران، آنها را مستعد بروز هیپرپلازی اندومتر می‌کند. هدف این تحقیق بررسی ابتلا به هیپرپلازی آندومتر در بیماران PCOSو عوامل مؤثر بر آن همچون سن، شاخص توده بدنی (BMI) و ضخامت آندومتر می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه که به روش مقطعی در طی سال 1385 در بیمارستان روئین تن آرش انجام شد، از میان 135 بیمار نابارور مبتلا به PCOS، پس از اعمال معیارهای خروج، اطلاعات 106 بیمار آنالیز گردید. تمامی بیماران در هفته اول فاز فولیکولار (در بیماران مبتلا به آمنوره در زمان مراجعه) به منظور بررسی ضخامت آندومتر، سونوگرافی ترانس واژینال و بلافاصله پس از آن بیوپسی آندومتر شدند. سایر اطلاعات نیز از طریق مصاحبه حضوری جمع‌آوری گردید. سپس نتایج با استفاده از آزمون 2 و t-test و رگرسیون لجستیک چندگانه با استفاده از نرم افزار ( Institute, USA JMP (SAS ویرایش 4 مورد بررسی قرار گرفت. مقدار 05/0p< به‌عنوان سطح معنی‌داری تلقی شد. نتایج: از 106 بیمار مورد بررسی، در 46 مورد (4/43%) هیپرپلازی آندومتر گزارش شد که 37 موردآن هیپرپلازی ساده، 3 مورد کمپلکس و 6 مورد با آتیپی سلولی یافت شد. در ضمن 53 مورد (50%) آندومتر پرولیفراتیو و 5 مورد (7/4%) آندومتر ترشحی گزارش شد. در 2 بیمار با سنین 28 و 38 سال آدنوکارسینوم آندومتر تشخیص داده شد. کلیه بیماران، به‌جز 2 مورد آدنوکارسینوم، در دو گروه با و بدون هیپرپلازی قرار داشتند. میانگین سن، BMI و ضخامت آندومتر به طور معنی‌داری در گروه مبتلا به هیپرپلازی بیشتر بود. همچنین سن بالای 35 سال با 62/3 OR=و 01/0p<، BMI ≥30 با 94/3 OR= و 001/0p< و ضخامت آندومتر بالای mm7، 86/5OR= و 001/0p< به عنوان عامل خطر هیپرپلازی آندومتر شناخته شدند. در مدل رگرسیون لجستیک چندگانه با استفاده از سن، BMI و ضخامت آندومتر، سن (0001/0p<) و ضخامت آندومتر (01/0p<) هر کدام پس از تعدیل دو عامل دیگر به عنوان عوامل غیر وابسته در ایجاد هیپرپلازی آندومتر شناخته شدند. در ضمن 37 نفر (43/80%) از بیماران مبتلا به هیپرپلازی آندومتر، لکه‌بینی در فواصل عادت ماهیانه و 45 نفر (83/97%) عادت ماهیانه نامنظم را گزارش کردند. نتیجه‌گیری: میزان ابتلا به هیپرپلازی آندومتر در زنان نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک با افزایش سن، چاقی و همچنین ضخامت آندومتر بیش از mm7 به وضوح افزایش می‌یابد؛ همچنین سن و ضخامت آندومتر هریک به‌طور جداگانه به‌عنوان یک عامل خطر مستقل در ایجاد هیپرپلازی آندومتر شناخته شدند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Evaluating Endometrial Hyperplasia in Infertile Women with Polycystic Ovarian Syndrome in Roointan-Arash Hospital
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is the most common cause of oligoovulation and anovulation in infertile women. Prolonged endometrial exposure to estrogen and unopposed by the inhibitory effects of progesterone in these patients makes them susceptible to endometrial hyperplasia. The objectives of this study, was to determine the prevalence of hyperplasia in PCOS patients and effect of factors such as age, body mass index and endometrial thickness on the abnormality. Materials & Methods: This cross-sectional study was conducted in Roointan-Arash Hospital during 2006 and out of 135 infertile women with PCOS, 106 patients were included in the analysis after considering the exclusion criteria. Patients were admitted in the first week of follicular phase (In patients with amenorrhea, at the time of referral to the clinic) in order to evaluate their endometrial thickness (ET) by transvaginal sonography and endometrial biopsy. The rest of the information was obtained by conducting interviews. The data were tested by χ2, t-test and logistic regression and statistical analysis was performed by using JMP software (Version 4; SAS Institute, USA). P-values less than 0.05 were considered significant. Results: Examination of endometrial biopsies (106) by one pathologist revealed that 46 (43.4%) cases had endometrial hyperplasias (EH), which were subsequently classified into 37 cases of simple and three cases of complex hyperplasias but six cases had cytological atypia. Meanwhile, 53 patients (50%) had proliferative and five (4.7%) had secretory endometria. Two cases, aged 28 and 38 years, were diagnosed as endometrial adenocarcinoma. The patients were divide into two groups with or without EH, except the two with adenocarcinoma. Mean age, BMI, and endometrial thickness were significantly higher in the hyperplasic group. Age >35 years (OR=3.62, p< 0.01), BMI ≥30 (OR=5.86, p< 0.001) and endometrial thickness >7mm (OR=5.86, p< 0.001) were identified as risk factors for endometrial hyperplasia. In multiple logistic regression analysis of age, BMI and ET, age (p< 0.0001) and ET (p< 0.01) were each an inde-pendent factor for the development of endometrial hyperplasia following adjustment for the other two variables. Inter-menstrual spotting and menstrual irregularity were seen in 37 (80.43%) and 45 cases (97.83%) respectively. Conclusion: The chances for EH in infertile women with PCOS will increase by age, obesity and ET thickness more than 7mm. However, age and ET were recognized as independent risk factors for EH.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://www.jri.ir/article/295
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/128/article-128-376941.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات