این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Journal of Reproduction and Infertility، جلد ۸، شماره ۲، صفحات ۱۲۸-۱۳۵
عنوان فارسی بررسی فراوانی ماکروپرولاکتینمی و مقایسه علائم بالینی و رادیولوژیک آن با هیپروپرولاکتینمی واقعی در خانم‌های نابارور
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: پرولاکتین در سه وزن مولکولی متفاوت کوچک، بزرگ و خیلی بزرگ یا ماکروپرولاکتین در سرم وجود دارد. وجود ماکروپرولاکتین که معمولاً کمپلکس پرولاکتین و IgG است ممکن است عامل هیپرپرولاکتینمی در تعداد زیادی از بیماران باشد. اگرچه فعالیت بیولوژیک ماکروپرولاکتین کم است؛ ولی در روش‌های مرسوم ایمونواسی به‌همراه پرولاکتین آزاد باعث نشان دادن سطح بالای پرولاکتین شده و می‌تواند منجر به اقدامات تشخیصی و درمانی گران و غیر مؤثر گردد. روش کلاسیک تشخیص ماکروپرولاکتینمی، کروماتوگرافی فیلتراسیون ژلی است که به‌صورت معمول در تمام آزمایشگاهها قابل انجام نیست. به تازگی از روش رسوب ماکروپرولاکتین با پلی‌اتیلن‌گلیکول برای تشخیص سریع، دقیق و ارزان ماکروپرولاکتینمی استفاده می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ماکروپرولاکتینمی در بیماران نابارور دچار هیپرپرولاکتینمی با روش رسوب با پلی‌اتیلن گلیکول و مقایسه علائم کلینیکی و رادیولوژیک آنها با بیماران مبتلا به هیپرپرولاکتینمی واقعی بود. روش بررسی: در این مطالعه 17 بیمار نابارور دارای هیپرپرولاکتینمی (پرولاکتین بیشتر از g/L 35) از نظر وجود ماکروپرولاکتین با روش رسوب با پلی‌اتیلن گلیکول تحت بررسی قرار گرفتند. پرولاکتین قبل و بعد از رسوب با پلی‌اتیلن گلیکول اندازه‌گیری شد و در صورت رسوب بیشتر از 60% پرولاکتین سرم در مجاورت با پلی‌اتیلن‌گلیکول، بیمار مبتلا به ماکروپرولاکتینمی در نظر گرفته شد. نتایج در دو گروه با آزمون فیشر و با استفاده از نرم افزار SPSS بررسی و 05/0p< از نظر آماری معنی‌دار در نظر گرفته شد. نتایج: در این بررسی در 6 بیمار (35%) وجود ماکروپرولاکتین با روش فوق اثبات گردید. از مجموع بیماران مبتلا به هیپرپرولاکتینمی واقعی (11 بیمار) در 8/81% گالاکتوره و در 9/90% اولیگومنوره وجود داشت؛ در صورتی که در بیماران دچار ماکروپرولاکتینمی در 3/33% گالاکتوره و در 6/16% اولیگومنوره وجود داشت. همچنین در بررسی‌های رادیولوژی در 100% بیماران ماکروپرولاکتینمی هیپوفیز طبیعی ملاحظه گردید. در صورتی که در 5/45% بیماران مبتلا به هیپرپرولاکتینمی واقعی در تصویر، هیپوفیز طبیعی بود. نتیجه‌گیری: در بیماران ناباروری که در بررسی‌های هورمونی هیپرپرولاکتینمی دارند قبل از بررسی‌های تشخیصی و درمانی بیشتر بررسی از نظر ماکروپرولاکتینمی با روش رسوب با پلی‌اتیلن گلیکول توصیه می‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Evaluating the prevalence of macroprolactinemia and hyperprolactinemia and comparing their clinical and radiological signs in infertile women
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Prolactin exists in three different molecular forms, i.e., monomeric, big and big big (macroprolactin) in human serum. Macroprolactin is a complex of prolactin and IgG and may account for a significant proportion of idiopathic hyperprolactinemia. Its biological activity is considered low or absent, but it is measured alongside free prolactin in common immunoassay methods, thus can wrongly lead to high prolactin detection, expensive explorations and ineffec-tive treatments. Conventionally, the diagnosis of macroprolactinemia has been done by gel filtra-tion chromatography, which could not be used routinely. Recently polyethylene glycol (PEG) has been employed to precipitate macroprolactin, allowing its detection rapidly, trustworthily and inexpensively. The objectives of the present study have been to evaluate the prevalence of macroprolactinemia in infertile women with hyperprolactinemia through identification with PEG and to compare the clinical (Galactorrhea and oligomenorrhea) and radiological findings (Sella turcica MRI). Materials & Methods: 17 infertile women with hyperprolactinemia were investigated for macro-prolactin by using PEG. Prolactin was measured before and after precipitation of macroprolactin by PEG. A prolactin recovery >60% after precipitation was an indicator of macroprolactinemia. The results were analyzed by SPSS software and p< 0.05 was considered significant. Results: Macroprolactinemia was diagnosed in six (35%) women. In true hyperprolactinemic women (11women), galactorrhea occurred in 81.8% and oligomenorrhea in 90.9% of them, but in macroprolactinemic women galactorrhea occurred in 33.3% and oligomenorrhea in 16.6%. In addition, normal pituitary images were found in 45.5% of the patients who had true hyperpro-lactinemia; however, 100% of the women with macroprolactinemia had normal pituitary images. Conclusion: Macroprolactinemia evaluation by PEG in infertile women with hyperprolactinemia is recommended before extensive diagnostic and therapeutic procedures.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://www.jri.ir/article/275
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/128/article-128-376959.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات