این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Journal of Reproduction and Infertility، جلد ۶، شماره ۳، صفحات ۲۲۳-۲۳۳
عنوان فارسی بررسی مقایسه‌ای دو روش درمانی کاهش مرحله ای و دوز ثابت hMG در زنان نابارور تحت درمان با روش ZIFT
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: از حدود نیم قرن پیش گنادوتروپین‌های اگزوژن با روش‌های متنوعی، جهت القاء تخمک‌گذاری در درمان اختلالات تخمک‌گذاری و انجام روش‌های فن‌آوری کمک باروری استفاده می‌شوند. بدلیل کاربرد وسیع دو روش کاهش مرحله‌ای و روش با دوز ثابتhMG در القاء تخمک‌گذاری، هزینه بالا و عوارض زیاد ناشی از درمان و نیز عدم دستیابی به نتایج مشترک در خصوص ارجحیت یکی از این دو روش در مطالعاتی که قبلاً انجام شده است این مطالعه با هدف مقایسه دو روش از لحاظ مقدار داروی لازم، نیاز به افزایش دوز دارو در حین درمان، ضخامت و الگوی اندومتر و میزان حاملگی به دنبال درمان، انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه همگروهی تاریخی، تعداد 245 سیکل از هر روش از پرونده بیماران نابارور بیمارستان شریعتی تهران در سال‌های 83-1382، مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی بیماران کمتر از 35 سال سن داشته، کاندیدای اهداء تخمک و مبتلا به PCOS و یا آمنوره هیپوتالامیک نبودند. بعد از سرکوب هیپوفیز با پروتکل طولانی مدت آگونیست GnRH،hMG در روش کاهش مرحله‌ای با تجویز 4-2 آمپول 150 واحدی شروع و در چندین مرحله کاهش دوز به میزان نصف آمپول هر 3-2 روز، بر پایه یافته‌های سونوگرافیک انجام شد. در روش ثابت همان دوز ابتدایی 4-2 آمپول 150 واحدی بدون کاهش در طول سیکل ادامه یافت. بعد از تزریق hCG، اووسیت‌های حاصل، در روش ZIFT به کار گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها از نرم افزار آماری SPSS وآزمون‌های t‏-test، 2 و Fishers exact استفاده شد.05/0≥p سطح معنی‌دار آماری در نظر گرفته شد. نتایج: از نظر تعداد اووسیت‌های حاصل، کیفیت زایگوت، ضخامت اندومتر و میزان حاملگی، دو روش ذکر شده، تفاوت معنی‌دار آماری نداشتند. روش کاهش مرحله‌ای به طور معنی‌داری با الگوی اندومتر سه خطی بیشتر و الگوی اکوژن کمتری همراه بود (001/0=p). روش کاهش مرحله‌ای نسبت به روش ثابت با متوسط تعداد آمپول مصرف شده کمتر (4/26 عدد در برابر 2/32 عدد آمپول،000/0=p ) و موارد کمتر نیاز به افزایش دوز در حین انجام درمان (به ترتیب 42 سیکل (1/17%) در برابر 99 سیکل (4/40%)،000/0=p ) همراه بود. نتیجه گیری: با توجه به عدم تفاوت معنی‌دار بین دو روش از نظر میزان حاملگی و نتیجه درمانی، روش کاهش مرحله‌ای با مصرف تعداد کمتر آمپول hMG، در بیماران بررسی شده، روش مناسبتری به نظر می‌رسد. بدیهی است برای حصول به یک نتیجه قطعی، نیاز به بررسی‌های بیشتر با در نظر گرفتن دیگر شرایط از جمله ابتلا به PCOS، آمنوره هیپوتالامیک و ... وجود دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Evaluating two methods of step-down and fixed-dose regimens of hMG administration in infertile women undergoing ZIFT treatment
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: From half a century ago, exogenic gonadotropins have been used by different methods for ovulation induction in the treatment of ovulatory problems and in ART. According to the extensive use of step-down and fixed-dose regimens of hMG in ovulation induction and in view of the fact that previous studies have not provided similar results, are expensive and have some complications, this study was performed to compare the aspects of the two methods that follows: hMG dosage, the need for increasing the dosage during therapy, endometrial thickness, pattern of endometrium and pregnancy rates. Materials and Methods: In this historical cohort study, 245 cycles of each regimen used in infertile patients who had been admitted to Shariati Hospital in Tehran during 2003-2004, were reviewed. All patients were under 35 and had not volunteered for zygote donation and were not suffering from PCOS or hypothalamic amenorrhea too. After the pituitary gland suppression by long-term GnRH agonist protocol, employing the step- down regimen, the initial dose of hMG, 2-4 ampoules (150 IU each), was administered and then in several stages the dosage was lowered, about 0.5 ampoule every 2-3 days based on sonographic findings. In the fixed dose regimen, 2-4 ampoules of hMG were administered without any decrease throughout the cycle. After injection of hCG, the resultant oocytes were used in ZIFT. The data were analyzed by SPSS software, using t-test, 2and Fishers exact test. Differences were considered significant at 5% level (p-value0.05). Results: In the two mentioned regimens, the mean number of oocytes which were retrieved, grades of zygotes, endometrial thickness and pregnancy rates didn't have significant statistical differences. There were significantly more triple lines and less echogenic patterns of endometrium in step- down regimen (p-value=0.001). The mean number of used hMG ampoules in step- down regimen was significantly lower than the fixed- dose (26.4 versus 32.2 respectively, p-value= 0.000) as the need for increasing the dosage during treatment was_42 cycles (17.1%) versus 99 cycles (40.4%) respectively; p-value=0.000. Conclusion: According to significant differences in pregnancy rates and outcomes between the two regimens, the step- down regimen, by administering less hMG, seems to be better but further investigations by including patients suffering from PCOS, hypothalamic amenorrhea, etc in the study are needed to generalize these results.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://www.jri.ir/article/189
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/128/article-128-377040.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات