این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Journal of Reproduction and Infertility، جلد ۵، شماره ۴، صفحات ۳۰۸-۳۱۵
عنوان فارسی تاثیر دگزامتازون برپاسخدهی تخمدان در زنان نابارور بالای ۳۵ سال تحت درمان سیکل‌های IVF/ICSI
چکیده فارسی مقاله مقدمه: پاسخدهی ضعیف تخمدان به داروهای گنادوتروپین تزریقی، در 26-9% سیکل‌های ART اتفاق می‌افتد. با شروع پیری تخمدان، ذخیره تخمدان کاهش می‌یابد که عامل مهمی در کاهش پاسخ تخمدان به گنادوتروپینها می‌باشد؛ ولی گزارش‌های متعددی در مورد روش‌های احتمالی دیگر مؤثر در عملکرد گنادوتروپینها در تخمدان، نظیر استفاده از انواع گنادوتروپینها با دوز بالا، درمان توأم با هورمون رشد و گلوکوکورتیکوئیدها وجود دارد. در این مطالعه نقش دگزامتازون، به عنوان یکی از فاکتورهای مؤثر بر پاسخ تخمدانی، در بیماران نابارور مراجعه کننده به پژوهشکده رویان با سن بیش از 35 سال، در مقایسه با گروه کنترل بررسی گردید. مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی، 72 خانم نابارور مراجعه‌کننده به پژوهشکده رویان با سن بیش از 35 سال و تحت درمان با سیکل‌های IVF/ICSI، انتخاب و به دو گروه شامل 36 خانم تقسیم شدند. در ابتدا در هر دو گروه FSH، LH، استرادیول، تستوسترون توتال، پرولاکتین و هورمون‌های تیروئیدی در روز سوم قاعدگی اندازه‌گیری شد. پروتکل طولانی مدت آگونیست GnRH، از روز 21 سیکل شروع شد. همزمان با شروع آگونیست GnRH، به شیوه سه سوکور به یک گروه دوقرص دگزامتازون وبه گروه دیگر 2 عدد پلاسبو داده شد. پس از طی دو هفته و اطمینان از حصول سرکوب هیپوفیز، تحریک از روز دوم قاعدگی با روزی سه عدد آمپول HMG شروع شد که بر حسب نیاز بیمار، دوز دارو تغییر می‌یافت. بعد از رشد حداقل سه فولیکول با اندازه بیش از mm18 و اندازه‌گیری استرادیول سرم، میزان IU 10000 هورمون HCG به صورت عضلانی تزریق شد. دریافت اووسیت 38-36 ساعت بعد از تزریق HCG و تحت سونوگرافی واژینال انجام شد و بعد از 48 ساعت، جنین‌های حاصل از باروری تخمک‌ها به روش ICSI/IVF، به داخل رحم انتقال یافتند. تعداد اووسیت‌های بدست آمده، تعداد جنین‌های حاصل و منتقل شده، تعداد آمپول‌های مصرفی HMG، غلظت استرادیول سرم در روز تزریق HCG و میزان حاملگی در دو گروه مقایسه شد. به منظور ورود اطلاعات از نرم افزار ( SPSS(11.5و برای تجزیه وتحلیل داده‌ها از روش آماریT- test و2استفاده شد و05/0P< به‌عنوان سطح معنی‌داری آماری تعریف شد. نتایج: بین دو گروه از نظر سن، مدت ناباروری، نمایه توده بدنی وآزمایشات هورمونی، متوسط تعداد اووسیت به‌دست آمده، درصد جنین‌های تشکیل شده و منتقل شده اختلاف آماری معنی‌داری وجود نداشت؛ اما تفاوت تعداد آمپول‌های HMG مصرفی(39/13±6/ 30 عدد) در گروه دگزامتازون در مقابل گروه پلاسبو (34/18±65/41 عدد) از نظر آماری معنی‌دار بود (05/0P<). بحث: اگرچه در تعداد اووسیت حاصل و بارور شده بین دو گروه دگزامتازون و پلاسبو تفاوت معنی‌داری وجود نداشت اما تعداد آمپول‌های مصرفی HMG در گروه تحت درمان با دگزامتازون به گونه معنی‌داری کمتر از گروه پلاسبو بود که می‌تواند موید نقش دگزامتازون در افزایش پاسخگویی بافت تخمدانی به گنادوتروپینها باشد. لذا در بیماران بالای 35 سال که احتمال پاسخ ضعیف تخمدانی وجود دارد، علاوه بر پروتکل استاندارد، به کارگیری دگزامتازون به عنوان درمان ضمیمه‌ای توصیه می‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Effect of Dexamethasone on ovarian response in infertile women aged over 35 years undergoing IVF/ICSI program
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Poor ovarian response to exogenous gonadotrophins occurres in 9-26% of ART cycles. Ovarian reserve decreases by ovarian aging which is an important factor in decreasing ovarian response to gonadotrophins but there are other probable methods which are reported as affecting factors on ovarian response to gonadotrophins such as high dose of gonadotrophins, adjuvant therapy with growth hormone and glucocorticoids. In this study, we aimed to evaluate the role of Dexamethasone, as an effective factor on ovarian response, in infertile women aged over 35 years who referred to Royan institute. Material and methods: In this clinical trial, 72 infertile women, aged over 35 years, who referred to Royan institute to undergo IVF/ICSI program, were selected. Patient were divided into two groups in each group, 36 patients were studied. Laboratory tests including serum FSH, LH, Total Testosterone, Estradiol, Prolactin and thyroid function tests were performed on third day of menstrual cycle. Standard long protocol began on 21st day of menstrual cycle. Simultaneously, in triple blind method, each woman received either 2 tablets containing Dexamethasone or placebo. After 2 weeks, ovarian stimulation was started using 3 HMG ampoules from 2nd day of menstrual cycles and its dose was increased according to ovarian response. If the size of at least three follicles was more than 18 mm, HCG (10000 IU) was administrated after Estradiol measurement. After 36-38 hours of HCG administration, oocyte was retrieved by transvaginal sonography guidance. Embryo transfer was done after 48 hours. SPSS version 11.5 was used for data entry and results were analyzed by Paired t test and Chi-square. P v< 0.05 was considered as significant statistical level. Results: There were no statistical differences between the groups in age, duration of infertility, Body mass Index (BMI), hormonal tests, number of retrieved oocyte and percent of transferred embryos. However, the difference between the groups in the number of used HMG ampoules [in Dexamethasone group 30.6±13.39 versus 41.65±18.34 in placebo group] was statistically significant (P< 0.05). Conclusion: Although there was no statistical difference between Dexamethasone and placebo groups in number of retrieved and fertilized oocytes but the number of used HMG ampoules in Dexamethasone group was statistically lower than the placebo group and this difference can imply the positive effect of Dexamethasone on ovarian response to gonadotrophins so that utilization of Dexamethasone as an adjuvant for standard treatment is recommended in patients over 35 years old who are known at risk of low ovarian response.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://www.jri.ir/article/165
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/128/article-128-377070.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات