این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Journal of Reproduction and Infertility، جلد ۵، شماره ۲، صفحات ۱۵۰-۱۵۸
عنوان فارسی مقایسه اثر دوز 400 μg و 600 μg میزوپروستول واژینال در ختم حاملگی در سه ماهه دوم بارداری
چکیده فارسی مقاله مقدمه: در موارد متعددی از جمله مرگ داخل رحمی جنین، پارگی زودرس کیسه آب، کوریوآمنیونیت و پره اکلامپسی، متخصصین زنان جهت حفظ سلامت مادر ناگزیر به ختم حاملگی در سه ماهه دوم بارداری می‌باشند. روش‌های ختم بارداری در رحم بزرگتر از 14 هفته شامل شروع خود به خودی انقباضات، شیاف‌های واژینال پروستاگلاندینE1 وE2، اکسی‌توسین وریدی، تزریق داخل مایع آمنیوتیک موادی مانند پروستاگلاندین F2α ، اتاکرینیک اسید و سالین هایپرتونیک است. میزوپروستول یک 16 متیل آنالوگ پروستاگلاندین E1 می‌باشد که جهت پیشگیری از زخم معده استفاده می‌شود و درحال حاضر به دلیل اثرات انقباضی بر روی رحم (یوتروتونیک) و نرم‌کنندگی سرویکس در ختم حاملگی نیز استفاده می‌شود. تاکنون در ایران تأثیر این دارو در ختم حاملگی طی سه ماهه دوم بارداری بررسی نشده است؛ لذا هدف از انجام این کارآزمایی بالینی مقایسه تأثیر دو دوز g400 و g600 میزوپروستول در ختم بارداری، عوارض مادری، مدت بستری و میزان نیاز به کورتاژ می‌باشد تا بتوان روش موثر، ایمن و مقرون به صرفه‌ای را یافت که در زمان کمتری باعث ختم حاملگی در سه ماهه دوم بارداری ‌شود. مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی 100 بیمار با اندیکاسیون ختم حاملگی در سه ماهه دوم بارداری، طی 2 سال در بیمارستان میرزا کوچک‌خان بستری و به طور تصادفی به دو گروه 50 نفری Aو B تقسیم شدند. در گروه A میزوپروستول واژینالg 400 و در گروه B g 600 هر 12 ساعت و حداکثر 4 دوز در فورنیکس خلفی قرار داده شد و تأثیر این دو دوز در ختم حاملگی، عوارض مادری، مدت بستری و میزان نیاز به کورتاژ بررسی شد. برای مقایسه آماری نتایج از آزمون  2 و تست t استفاده شد. نتایج: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که 84% در گروه A و80% در گروه B دفع کامل جنین و جفت داشتند. 14% در گروهA و20% در گروهB تحت کورتاژ تخلیه‌ای قرار گرفتند. میزان موفقیت درمان (خروج جفت و جنین به طور کامل) بعد از 48 ساعت در گروه A، 98% و در گروه B، 100% بود. زمان شروع القا تا خروج جنین در گروه B (7/62/9 ساعت) کوتاهتر از گروه A (7/72/12 ساعت) بود(003/0= P). همچنین این زمان در افرادیکه به علت مرگ داخل رحمی (8/24/7 ساعت) حاملگی ختم شد کوتاهتر از افرادی بود که به علت پارگی کیسه آب (6/99/11ساعت) ختم حاملگی داشتند(005/0=P). زمان خروج جفت بعد از خروج جنین در گروه A کمتر بود (02/0=P). طول مدت بستری، عوارض مادری از جمله میزان تهوع و استفراغ، اسهال، تب، درد شکمی غیرقابل تحمل و کاهش هموگلوبین در دو گروه تفاوت معنی‌دار آماری نداشت. نتیجه گیری: میزوپروستول واژینال، رژیمی کاملاً‌ مؤثر، ایمن و مقرون به صرفه در ختم حاملگی در سه ماهه دوم بارداری می‌باشد و در صورت نیاز به دفع سریع محصولات حاملگی مثل کوریوآمنیونیت و پره‌اکلامپسی می‌توان از دوز g600 میزوپروستول استفاده کرد. در غیر این صورت جهت کاهش هزینه از دوز g400 استفاده شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Comparison of effectiveness of two vaginal Misoprostol regimens, 400 μg and 600 μg on pregnancy termination in the 2nd trimester
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: In a number of complications including intrauterine fetal death, premature rupture of membrane, chorioamniotitis and preeclampsia, gynecologists have to terminate the pregnancy in the 2nd trimester to save the mother’s life. The methods of pregnancy termination in a uterus larger than 14 weeks in size, include spontaneous contractions, PGE1 and PGE2 vaginal suppositories, intravenous oxytocin injection, intra amniotic injection of PGF2α, Ethacrynic Acid, and hypertonic saline. Misoprostol, a synthetic PGE1 analogue, which was developed for the prevention of peptic ulcer disease with potent uterotonic and cervical ripening activity, is nowadays applied in the management of obstetric problems like termination of pregnancy. The goal of the present clinical trial is to compare the effectiveness, side effects, hospitalization period and the need for surgical evacuation, when 400 μg and 600 μg Misoprostol is applied to terminate a second trimester pregnancy. Materials and Methods: One hundred women with medical indications for termination of pregnancy in the second trimester were recruited in Mirza Koochak Khan Hospital in 2002- 2003. They were randomly divided into two groups (each group with 50 cases). One group received 400 μg vaginal Misoprostol suppositories (Group A) and the other group 600 μg (Group B) every 12 hours in posterior fornix, upto a maximum total of 4 doses. For Comparison of the results in the two groups 2 and t- test were used. Results: In the group A, 84%, as compared to 80% in the group B, had a complete expulsion of the product of conception. Fourteen percent in group A and 20% in group B needed curettage. The success rate of treatment (complete expulsion of pregnancy products) after 48 hours was 98% and 100% in Group A and group B, respectively. The interval between induction and expulsion of fetus was shorter in the group B (9.26.7 hours) than in the group A (12.27.7 hrs, p=0.003) and in patients with intrauterine fetal death (7.42.8 hrs) compared with premature rupture of membrane (11.9 9.6 hrs, p=0.005). The placenta was expelled after the fetus with shorter interval in group A (p=0.02). There was no statistically significant difference between the two groups concerning the duration of hospitalization and maternal complications such as nausea, vomiting, diarrhoea, fever, unrelenting abdominal pain and hemoglobin drop. Conclusion: Vaginal administration of Misoprostol is a quite safe, efficient and cost effective method for termination of pregnancy in the second trimester. In emergency situations such as chorioamniotitis and preeclampsia, 600 μg dose might be recommended for rapid expulsion of products of conception, otherwise 400 μg dose is a less costly alternative.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://www.jri.ir/article/150
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/128/article-128-377087.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات