این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Journal of Reproduction and Infertility، جلد ۳، شماره ۴، صفحات ۳۶-۴۲
عنوان فارسی مقایسه PCT پس از استفاده از بروموکریپتین واژینال و خوراکی در خانمهای مبتلا به هیپرپرولاکتینمی و ناباروری
چکیده فارسی مقاله هیپرپرولاکتینمی از دلائل شایع آمنوره و ناباروری می‏باشد. استفاده از بروموکریپتین واژینال در این بیماران مؤثر بوده و عوارض مصرف خوراکی را نشان نمی‏دهد. با توجه به محدودیت مطالعات موجود در این زمینه و احتمال اثر موضعی بروموکریپتین روی عملکرد اسپرم، در این آزمون بالینی و مقطعی، تعداد اسپرم متحرک، مندرج در نتایجPCT پس از مصرف بروموکریپتین واژینال در گروه مطالعه (11نفر)، با نتایج PCT پس از مصرف بروموکریپتین خوراکی در گروه کنترل (15 نفر)، پس از برقراری سیکلهای قاعدگی مرتب و اطمینان از تخمک‎گذاری، بررسی و مقایسه شد. 26 نفر از خانمهای مبتلا به هیپرپرولاکتینمی مراجعه‏کننده به درمانگاه با شکایت گالاکتوره، اختلال قاعدگی و ناباروری در طول 6 ماه انتخاب و پس از حذف عوامل مخدوش‏کننده به طور تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. مدت زمان لازم برای کاهش واضح پرولاکتین و برقراری سیکلهای اوولاتوری در دو گروه بررسی و پس از برقراری سیکلهای اوولاتوری، PCT در روزهای 14-13 سیکل و در حضور موکوس سرویکس مناسب، 12-8 ساعت پس ازنزدیکی انجام گردید. نتایج در دو گروه با استفاده از تستMann-Whitney U مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میانگین زمان لازم برای برقراری سیکلهای اوولاتوری در گروه مورد مطالعه، 5/5 هفته و در گروه کنترل، 8/5 هفته بود که از نظر آماری تفاوت آماری معنی‏دار را نشان نداد (05/0P>). در گروه مورد مطالعه، پس از مصرف روزانه mg5/2 بروموکریپتین واژینال بین 11 تا 20 (7/2±3/15) اسپرم متحرک در هر HPF در PCT مشاهده شد. همچنین در گروه کنترل بررسی نتایج PCT پس از مصرف روزانه mg5-5/2 بروموکریپتین خوراکی، بین 10 تا 23 (8/2±2/14) اسپرم متحرک در هر HPF مشاهده گردید. در مقایسه آماری گروه مطالعه با گروه کنترل تفاوت معنی‏داری از نظر تعداد اسپرم متحرک و تحرک اسپرم در دو گروه مشاهده نگردید (05/0P>). مطالعه حاضر این فرضیه را پیشنهاد می‏کند که استفاده از بروموکریپتین واژینال، روی بقا و تعداد اسپرم متحرک و نتایجPCT اثر محسوسی نداشته و می‏تواند در موارد هیپرپرولاکتینمی و ناباروری، بدون اختلال در عملکرد اسپرم و باروری بکار برده شود. به نظر می‏رسد انجام مطالعات وسیعتری برای اثبات این فرضیه و نهایتاً اثر استفاده از بروموکریپتین واژینال روی نتایج حاملگی در دو گروه ضروری است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Comparison of PCT after vaginal and oral bromocriptine use in women with hyperprolactinemia and infertility
چکیده انگلیسی مقاله Hyperprolactinemia is the most common cause of amenorrhea and infertility. Oral bromocriptine is the drug of choice for the treatment of hyperprolactinemia. Due to complications of its oral use, vaginal bromocriptine has been introduced as an effective and safe method. There is limited information regarding possible side effects of vaginal bromocriptine on motile sperm count in PCT results. Thus, in this clinical cross-sectional study, we sought to determine possible effects of vaginal bromocriptine on motile sperm count in PCT after resumption of ovulatory cycle in outpatients in reproductive age with hyperprolactinemia and complaints such as galactorrhea, menstrual irregularity and infertility. After exclusion of all confounding factors, the patients were divided in two groups. The study group (n=11) was treated with vaginal bromocriptine 2.5mg daily, and the control group (n=15) was treated with oral bromocriptine 2.5-5mg daily. Treatment duration needed for marked reduction in prolactine and also initiation of menses and ovulatory cycles were evaluated in both groups. After restoration of ovulation, PCT was done on 13-14th day of cycle in the presence of good cervical mucus, 8-12 hours after coitus. The numbers of motile sperm count atozoa/HPF in both groups were recorded and statistically compared with Mann Whitney U test. Treatment durations needed for initiation of ovulatory cycles in study group and the control group were 4-8 (mean5.5) weeks and 4-7 (mean 5.8) weeks, respectively with no statistical difference (p>0.05). PCT results showed 11-20 (mean15.3) motile sperm/HPF with progressive forward movement in study group, who were treated with vaginal bromocriptine. By using oral bromocriptine, PCT showed 10-23 (mean 14.4) motile sperm/HPF with progressive forward movement in the control group. There were no statistical difference in PCT results between these two groups (p>0.05). These results suggests the hypothesis, that vaginal bromocriptine has no adverse effects on motile sperm count in PCT, and vaginal bromocriptine can be used safely without possible adverse effect on sperm function in women with hyperprolactinemia and infertility. However, larger studies with more cases are necessary to confirm this hypothesis and to determine if vaginal bromocriptine has any effect on fertility in both groups.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://www.jri.ir/article/101
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/128/article-128-377135.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات