این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله پژوهش پرستاری ایران، جلد ۲، شماره ۷، صفحات ۱۹-۲۷
عنوان فارسی تأثیر برنامه پیاده‌روی منظم بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به
چکیده فارسی مقاله مقدمه: با توجه به شیوع بیماری مزمن انسدادی ریه و عوارض شناخته شده آن و گزارشاتی دال بر موفقیت پیاده‌روی و به منظور تعیین تأثیر برنامه پیاده‌روی منظم بر کیفیت زندگی بیماران مزمن انسدادی ریه با شدت متوسط در مراکز آموزشی منتخب شهر اصفهان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک تحقیق نیمه تجربی است که روی 50 بیمار در محدوده سنی بالای60 سال مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه با شدت متوسط انجام شد. 30 نفر از بیماران در گروه آزمون و 20 نفر در گروه شاهد به طور تصادفی قرار گرفتند. شدت بیماری بر اساس نتایج اسپیرومتری سنجیده شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه فرم کوتاه کیفیت زندگی (SF12) و چک لیست زمان پیاده‌روی انجام شده توسط فرد می‌باشد. ابتدا کیفیت زندگی بیماران دو گروه به وسیله پرسشنامه SF12 سنجیده شد و سپس در گروه آزمون برنامه پیاده‌روی منظم به مدت دو ماه و سه بار در هفته بر اساس چک لیست پیاده‌روی انجام شد. مسافت تعیین شده جهت پیاده‌روی این بیماران 400 متر (با نظر پزشک) و زمان آن 15 تا 35 دقیقه می‌باشد. در پایان دو ماه کیفیت زندگی دو گروه مجدداً اندازه‌گیری شد. سپس نتایج به وسیله نرم‌افزار SPSS v.10 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین برخی از مشخصات دموگرافیک بیماران (سن، جنس، وضعیت تأهل، تحصیلات، مدت ابتلا به بیماری، مصرف سیگار) و نمره کیفیت زندگی آن‌ها ارتباط معنادار و مستقیم وجود دارد (05/0p<) همچنین برنامه پیاده‌روی منظم باعث ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران می‌شود (05/0p<). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پ‍‍‍ژوهش توصیه می‌شود در مراقبت از این بیماران به مشخصات دموگرافیک آن‌ها توجه شده و در برنامه‌های مراقبتی آن‌ها پیاده‌روی گنجانده شود تا کیفیت زندگی ایشان ارتقا یابد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله بیماری مزمن انسدادی ریه، پیاده‌روی منظم، کیفیت زندگی، سالمند
عنوان انگلیسی Effects of regular walking programme on quality of life of elderly patients with moderate COPD
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Regarding Chronic Obstructive Pulmonary Diseases (COPD) prevalence and its known complications, as well as the reported effectiveness of walking programme, this study was conducted to determine the effect of a regular walking programme on quality of life of elderly patients with moderate COPD in education hospitals in Esfahan city in year 2007. Methods: This is a quasi-experimental study, which was conducted on 50 elderly Patients (>60 years) with Moderate COPD 30 and 20 patients were allocated randomly to a case group and control group respectively. Data were collected using demographic data form, and quality of life questionnaire (SF12), as well as walking time checklist, which filled in by the participants. Initially, quality of life evaluated on two groups by the SF12 Questionnaire, and then regular walking was followed by the case group for two months, three times a week, which each session lasted for 15 to 35 minutes. Determined distance for walking was 400 meters (appointed by physician). After the intervention, quality of life was reevaluated in both groups. Data analysed via SPSS v.10 computer software. Results: Significant relationships were found among quality of life and some demographic data (age, sex, marital status, level of education, disease duration, cigarette smoking). Also, regular walking programme improved the patients quality of life (P< 0.05). Conclusion: With regard to the findings, demographic data should be considered in the patients care in addition, walking programme is expected to be included in their caring plan in order to improve quality of life
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله ندا میرباقری |


ربابه معماریان |


عیسی محمدی |


نشانی اینترنتی http://www.ijnr.ir/browse.php?a_code=A-10-302-3&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده پرستاری
نوع مقاله منتشر شده آموزش پرستاری
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات