این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فرهنگ و ادبیات عامه، جلد ۵، شماره ۱۳، صفحات ۱۳۳-۱۵۴
عنوان فارسی ویژگی‌های زبان طنز و مطایبه در تعزیه‌ها و شبیه‌‌نامه‌‌ها
چکیده فارسی مقاله تعزیه به نمایش‌­های آیینی منظوم، محزون‌ و عامیانه­‌ای گفته می‌­شود که بیانگر واقعۀ شهادت امام حسین(ع) و یارانش در سال 61ق در صحرای کربلاست. معمولاً دو اصطلاح «تعزیه» و «شبیه» را به جای یکدیگر به کار می‌برند؛ درحالی­که آن دو متفاوت­اند. با تکامل این گونۀ عامیانه، طنز و مطایبه به شبیه­‌نامه­‌ها وارد شد. همچنین گونه­‌ای نمایش تعلیمی به وجود آمد که افزون­بر غم­‌انگیزی، خنده‌­آور و مضحک بود و تعزیه یا شبیه «مضحک» نام گرفت. طنز و مطایبه در تعزیه و شبیه­‌نامه­‌ها، کارکردهایی مانند تحقیر اشقیا، تشفی خاطر شیعیان عزادار و تمسخر مظاهر قدرت دارد.برخی ویژگی­‌های زبان طنز و مطایبه در شبیه و تعزیه­‌ها عبارت­اند از: تضاد، بزرگ‌­نمایی، کوچک­‌نمایی و به کارگیری گفتاری عامیانه. این پژوهش با روشی توصیفی - تحلیلی، ضمن بیان پیشینۀ طنز در این گونه، نشان می‌­دهد که بیان طنز­آمیز به همراه شگردهایش در آثار نمایشی حزن­انگیز نیز وجود دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله ادبیات عامیانه، شبیه‌‌‌نامه، تعزیه‌‌نامه، طنز، مطایبه،
عنوان انگلیسی -
چکیده انگلیسی مقاله
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله علی محمدی |
استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بوعلی سینا
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه بوعلی سینا (Bu ali sina university)

فاطمه تسلیم جهرمی |
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی

نشانی اینترنتی http://cfl.modares.ac.ir/article_16668_07267ea29aace108af483e8deed5a378.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1006/article-1006-397366.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات