این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
برنامه ریزی و آمایش فضا، جلد ۲۰، شماره ۴، صفحات ۹۱-۱۱۴
عنوان فارسی برنامه‌ریزی فضایی با رویکرد پویش ساختاری-کارکردی: به‌سوی پیوند جبرگرایی فضایی با انسان‌گرایی
چکیده فارسی مقاله یکی از الزامات اساسی برای توسعه مردم و مکان­های جغرافیایی طرح نظریه­های برنامه­ریزی فضایی زمینه­محور و نقد عناصر تشکیل­دهنده این نظریه­ها است. براساس این چشم­انداز اولیه، رویکرد پویش ساختاری-کارکردی نخستین گام یعنی صورت­بندی یک رویکرد بدیل را در برنامه­ریزی فضایی و در ارتباط با محتوای جغرافیای اجتماعی ایران برداشته است. نوشتار حاضر در پی آن است تا با روش تحلیلی، بر نحوه صورت­بندی دو مفهوم کلیدی انسان و فضا در رویکرد فوق متمرکز شود و امکانات مفهومی آن را در برنامه­ریزی فضایی ایران تحلیل کند. همانطور که نوشتار حاضر استدلال می­کند مفاهیم فضا و انسان در رویکرد پویش ساختاری-کارکردی بدون ارتباط با یکدیگر مفهوم­سازی شده­اند. در واقع، مفهوم فضا بدون توجه به الزامات روش­شناسی آن برای مفهوم انسان صورت­بندی شده است. در نتیجه، در حالی­که رویکرد پویش ساختاری-کاکردی از یک­سو عینیّت­گرایی، برنامه­ریزی نخبه­گرایانه، رهیافت از بالا به­پایین، مفهوم آستانه در اقتصاد نئوکلاسیک، شهرنشینی شتابان و جستجوی قوانین عام را از زاویه دید انسانگرایی نقد می­کند، ولی از سوی دیگر، به­واسطه تأکید بر جغرافیای پوزیتویستی و اقتصاد نئوکلاسیک، همان موارد موردنقد را بازتولید می­کند. فائق­آمدن بر گسستگی­های مفهومی در رویکرد پویش ساختاری-کارکردی مستلزم بازتعریف تعاملی مفاهیم انسان و فضا است. اما پیش از بازتعریف این مفاهیم، بهتر است هویت جغرافیدانان و برنامه­ریزان برمبنای تجارب گذشته و چشم­انداز پیش­روی برنامه­ریزی فضایی در ایران بازتعریف شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Planning spatial dynamics of structural-functional approach: Bh‌Svy link spatial determinism with Ansan‌Grayy
چکیده انگلیسی مقاله Developing context-based spatial planning theories and criticizing their key components are an essential requirement in the development of people and places. Along this perspective, Structural-Functional Dynamics approach (SFD) has taken the first step toward formulating an alternative approach to spatial planning in relation to the Iranian context of social geography. As another step forward, this article focuses, through a critical engagement, on how two key concepts of man and space are conceptualized by SFD approach. As this paper argues, space and man are separately conceptualized in SFD approach. In fact, the concept of space has been formulated in a manner that its methodological consequences to the concept of man are explicitly neglected. As a result, SFD approach inevitably reproduces the same assumptions that it criticizes through the lens of Humanism, assumptions such as objectivism, elitist planning, top-down approach, threshold concept of neoclassical economies, rapid urbanization, and universal principles of human behavior, which underlay positivist geography and neoclassical economies. To overcome such conceptual mismatch within SFD approach requires interactional redefinition of concepts of space and man. Yet before redefining these concepts, geographers and planners’ identity should be rearticulated with regards to past and future experiments of spatial planning in Iran.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله حجت اله رحیمی |
استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه یزد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه یزد (Yazd university)

نشانی اینترنتی http://hsmsp.modares.ac.ir/article_16695_83b156b7aab22af1729d31f47826ba6b.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/648/article-648-398680.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات