این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ادب فارسی، جلد ۶، شماره ۲، صفحات ۱۳۳-۱۴۲
عنوان فارسی خروجگاه و مترادفات آن در متون کهن فارسی
چکیده فارسی مقاله «خروجگاه» در بعضی از متون کهن فارسی و ازجمله در آثار قرن‌های پنجم و ششم بارها به­کاررفته است. امروزه ابتدایی‌ترین دریافت از آن، «مکان خارج­شدن» و احیاناً «زمان خارج­شدن» است. بعضی از معاصران جزء نخست آن، یعنی «خروج» را با واژه «خوریژ» و گونه‌های مختلفش (خریج، خریچ، خوریج، خوریچ، خموج، خوموج) در بعضی از گویش‌ها سنجیده و به معنای «آتش» دانسته‌اند، حال آنکه باتوجه­به کاربرد آن در متون مختلف قرن‌های پنجم و ششم، «خروج» در این ترکیب همان مصدر آشنای عربی به معنای «بیرون شدن» است. گفتار حاضر با بررسی اقوال محققان نشان می‌دهد که خروجگاه با تعبیر قرآنی «یَوْمُ الْخُرُوج» در پیوند است و معادل «عیدگاه»، «نمازگاه» و «مصلّا»ست که از دیرزمان به جایی گفته می‌شده است که عموم مسلمانان برای اقامه نماز عیدین(فطر، قربان) یا نماز باران در آنجا فراهم می‌آمده‌ و آداب دینی خود را برگزار می‌کرده­اند. در روزگار ما «مصلّا» به‌تدریج جایگزین این نام‌ها شده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله خروج‌گاه، عیدگاه، نمازگاه، مصلّی،
عنوان انگلیسی “Khorujgâh” and its Synonyms in Classical Persian Literary Texts
چکیده انگلیسی مقاله
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمود ندیمی هرندی | nadimi harandi
استادیار زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه پیام نور

تهمینه عطایی کچویی |
استادیار زبان و ادبیّات فارسی فرهنگستان زبان و ادب فارسی

نشانی اینترنتی http://jpl.ut.ac.ir/article_61919_facee447f9391623b23df830497d97da.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/577/article-577-404031.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات