این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله علمی پزشکی جندی شاپور، جلد ۱۴، شماره ۶، صفحات ۶۶۹-۶۸۰
عنوان فارسی مقایسۀ دو روش درمانی اتوگرفت لترال کورتکس راموس مندیبل و آلوپلاست مش تیتانیومی در بازسازی شکستگی‌های کف اوربیت
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: بازسازی شکستگی­های اوربیت یکی از پرچالش­ترین مراحل درمان آسیب­های صورت می­باشد. توافق عمومی بر انتخاب نوع مادۀ بازسازی­کننده وجود ندارد. در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی بوده، نتایج کوتاه­­مدت درمانی اتوگرفت لترال کورتکس راموس مندیبل و آلوپلاست مش تیتانیومی بررسی شد. روش بررسی: 22 بیمار با شکستگی کف اوربیت در دو گروه به­صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. بیماران گروه اول به­وسیلۀ اتوگرفت از لترال کورتکس راموس، و بیماران گروه دوم به­وسیلۀ آلوپلاست مش تیتانیومی تحت درمان قرار گرفتند. بیماران به­مدت 6 ماه پیگیری شده و از نظر انوفتالموس، ورتیکال دیستوپیا، دیپلوپیا، پاراستزی گونه و احتمال عفونت ارزیابی شدند. یافته­ها: تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. اتوگرفت از راموس مندیبل و آلوپلاست مش تیتانیومی می­توانند بدون توجه به اندازۀ شکستگی و میزان آسیب ایجادشده به­کار روند. نتیجه­گیری: هر دو روش مذکور قابل اعتماد و موفق می­باشند. فواید اتوگرفت راموس، دسترسی به مقدار مناسب استخوان، واسکولاریزاسیون، احتمال کم اکستروژن و خنثی بودن می­باشد، ولی موربیدیتی ناحیه دهنده پیوند و طولانی­تر شدن زمان عمل از معایبش است. سازگاری با بدن، میزان تحلیل مختصر، استئواینتگریشن و شکل­دهی عالی، عدم وجود موربیدیتی ناحیه دهنده و زمان کوتاه­تر عمل از فواید آلوپلاست است. منتها احتمال اکستروژن گرفت، سختی قراردهی به­دلیل ناصافی لبه­ها و یا برداشت آن در صورت عفونت به­دلیل رشد فیبروز به درونش و همچنین هزینۀ بالاتر، از معایب مش تیتانیومی می­باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شکستگی کف اوربیت، اتوگرفت، آلوپلاست، انوفتالموس، دیپلوپیا،
عنوان انگلیسی Autogenous Ramus Graft Versus Alloplastic Titanium Mesh in Orbital Floor Reconstruction
چکیده انگلیسی مقاله Background and Objective: The management of orbital fractures is one of the most challenging area in facial trauma. No consensus exists on the choice of implants to be used for orbital floor reconstruction. Here we present the short term results of the outcome of autogenous ramus graft versus alloplastic materials in a randomized prospective clinical trial. Subjects and Methods: A total of 22 patients with orbital floor fracture were entered in our study in two groups randomly. Patients of first group were treated by autograft of lateral cortex from mandibular ramus, and the patients of second group by titanium mesh as an alloplastic material. All patients were followed for 6 months and enophthalmos, diplopia, cheek paresthesia and infection rate were assessed. Results: There were no significant differences between two groups in respect to enophthalmos(p > 0.8), diplopia, vertical dystopia (p > 0.5) cheek paresthesia and infection rate. Both mandibular ramus and alloplastic titanium mesh can be used in orbital floor reconstruction regardless of size of defect. Conclusion: Both mandibular ramus autograft and alloplastic titanium mesh are reliable and successful techniques to address the orbital floor fracture. Ramus region provides an appropriate volume of bone with vascularization, low extrusion rate and so inert, but donor site morbidity and more time-consuming are disadvantages. Highly biocompatibility, minimal resorption potential, well-recognized osseointegration and contouring, no donor site morbidity and less time consuming are advantages of titanium mesh; but the risk of graft extrusion or anticipated difficulty while insertion and removing the material if needed because of fibrous ingrowth and also additional cost required ,are its drawbacks.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله
نشانی اینترنتی http://jsmj.ajums.ac.ir/article_47303_5e37e05d354572ab51d9f25cab67c3f9.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/106/article-106-414648.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات