این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
هنرهای تجسمی، جلد ۲۲، شماره ۲، صفحات ۱۹-۲۰
عنوان فارسی جستاری در باب نمود پیکر انسان در هنر معاصر، با تأکید بر نظریات بودریار
چکیده فارسی مقاله انگاره‌های مرتبط با پیکر انسان، بدنمندی و تقابل‌های جنسیتی از دیرباز در بازنمود انسان در هنر نقشی تعیین‌کننده داشته‌اند. پس از دهۀ 1970، پژوهش پیرامون جایگاه تن و واکاوی گستره‌های معنایی آن، دامنۀ وسیع‌تری یافت. هدف این جستار، تطبیق معانی مذکور در دو حوزۀ فلسفه، مشخصاً با تأکید بر اندیشۀ بودریار و نیز مصادیق هنری ملهم از آن معانی است. در این زمینه نظریاتی همچون شی‌ء‌شدگی، مفهوم عضوـ شیء، پایان جنسیت و... با آثار تجسمی هنرمندانی همچون کروگر، گُبر، شرمن، هاگنز، لونا و آبراموویچ تطبیق داده می‌شود. روش این تحقیق به‌صورت تحلیلی‌ـ توصیفی و تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها به شیوۀ استقرایی است. طبق یافته‌های پژوهش مشخص خواهد شد که اولاً تکرار نشانه‌ها در نظام‌های مختلف معنایی، سبب شده تا خرد جنسی پست‌مدرن رو به محوشدگی گذاشته شود و به وانمودهبدل‌ شود که نمود تن در هنرها نیز تابع همین فلسفه است. ثانیاً عرضۀ وسیع مفاهیم جنسی در تمامی نظام‌های معنایی همه‌چیز را به نشانه‌ای جنسیتی بدل کرده است؛ از این ‌رو درواقع دیگر هیچ‌چیز جنسیت نیست. لذا نشانه‌های جنسیتی، در هنر نیز جنبۀ بت‌وارگی خود را از دست داده‌اند. ثالثاً عنصر عضوـ‌ شیء در هنر معاصر را می‌توان در جایگاه ژانر طبیعت ‌بی‌جان از سویی و انسان قربانی عصر پست‌مدرن از سوی دیگر مدنظر قرار داد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Essay on Presence of the Human Figure in Contemporary Arts with Emphasis on the Theories of Baudrillard
چکیده انگلیسی مقاله In contemporary times the philosophy of human figure and the discourse of gender has become one of the greatest cultural narratives and concerns of the west. In the postmodernist art and philosophy, inclination towards extroversion is one of the main constituents, which means an extra leniency to expose gender through repetitious trials and unheroic representations of figures. According to Baudrillard, in contemporary times because teleonomic power has replaced theological power, pornography by doubling the sexual signs and relying on the power of media has become so widespread that everything in contemporary culture is related to sexuality. Signs of sexuality and seduction shadow culture, media, art, power exchanges, capitals and even politics. But in semiotic structures however, no sign in its function is distinct, abstract or self-standing and its presence only becomes valued and identified by multidimensional and differential relations with other signs of meaningful disciplines. It can therefore be said that since the extensive presentation of meanings and sexual images in the media and other arenas have become as signs of sexuality, then in fact nothing is sexual anymore and the widespread signs of sexuality have lost their fetishistic quality. For the same reason, at times even the human figure in contemporary art appears as an object in which the relation between the parts and organs has been altered. The element of part-object in contemporary art is abundantly considered in lieu of visual design and a replacement for the human figure in whole. This extends to the point that more daringly in order to objectify the body and the issue of sexuality, mutilated dolls represent human figures, placing it in the genre of still life on one hand and human as a victim of post- modernist era on the other. Such bodily tokens simultaneously portray seductive attributes and emasculation. In fact, it can be said that the proliferation of signs and their coherence in various meaningful disciplines has caused the post- modernist sexual wisdom to decline to the point of vanish and become only simulacrum. The representation of ‘human figure’ in the arts also follows this philosophy. Naked images in contemporary art are neither symbols of mystic salvation or symbols of humanity nor are they instruments of provocation. They have no fetishistic properties or a form of social objections and ultimately they are not even sexual beings (male/female) but only a sign has become a form of imminence of culture as result of endless repetitions and blending with various cultural areas and for that matter it has become meaningless and close to its last horizon of existence. In the current article, the method of research was qualitative. Considering that the study was conducted utilizing the findings that related to the past and critiques and analysis and review of artworks involved past events, therefore this study is one of a historical research. The compilation of information in this article involved study of library documents and books. The information obtained were eventually for analysis through scientific inductive method in the sense that by putting together of details, more general results were obtained.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله مینا محمدی وکیل | mohammadi vakil
استادیار گروه نقاشی، دانشکدۀ هنر، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه الزهرا (Alzahra university)

حسن بلخاری قهی | bolkhari ghehi
استاد گروه مطالعات عالی هنر، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)

نشانی اینترنتی http://jfava.ut.ac.ir/article_62396_bee419fc103e32229b9f236ab1e70b49.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1303/article-1303-418643.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات