این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهشنامه اصلاح گیاهان زراعی، جلد ۹، شماره ۲۱، صفحات ۱۸-۲۶
عنوان فارسی ارزیابی تنوع ژنتیکی برخی توده‌های بومی گاودانه ایرانی با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره
چکیده فارسی مقاله در این پژوهش تنوع ژنتیکی بین 19 توده­ی بومی گاودانه (Vicia ervilia L.) از استان­های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل و زنجان از طریق تنوع در توالی­های تکراری کوتاه با استفاده از 18 جفت آغازگر ریزماهواره (SSR) مورد ارزیابی قرار گرفت. هشت جفت آغازگر SSR الگوی مناسب و قابل امتیازدهی تولید کردند. تعداد 27 آلل در مجموع هشت جایگاه ریزماهواره در توده­های مورد بررسی ردیابی شد به­طوری­که مکان­های ژنی VE02، VE05، VE07، VE09 و VE19 با چهار آلل بیشترین و مکانهای ژنی VE14 و VE27 با دو آلل کمترین تعداد آلل را در بین نشانگرها نشان دادند. میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده 0435/0 برآورد گردید. با توجه به آزمون کای­اسکور در هر مکان ژنی نتیجه­گیری شد که توده­های مورد مطالعه از تعادل هاردی -واینبرگ تبعیت نمی­کنند. میانگین محتوای اطلاعات چند شکلی آغازگرها (PIC) 5363/0 برآورد گردید و آغازگر VE02 بیشترین مقدار PIC (6934/0) و آغازگر VE27 کمترین مقدار PIC (1093/0) را نشان دادند. بیشترین فاصله ژنتیکی بین توده اردبیل (از استان اردبیل) با توده چومالو (از استان زنجان) و کمترین فاصله ژنتیکی بین توده­های برازین (از استان آذربایجان شرقی) و خیارک (از استان اردبیل) مشاهده شد. روابط ژنتیکی بین توده­های مورد ارزیابی با استفاده از تجزیه خوشه­ای به روش UPGMA بر اساس فاصله ژنتیکی نی مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز خوشه­ای، توده­های بومی را به پنج گروه تقسیم کرد. نتایج این پژوهش نشان دادند که نشانگر مولکولی SSR در تشخیص چندشکلی و فاصله ژنتیکی میان توده­های بومی گاودانه مؤثر و کارآمد بوده و می­تواند به عنوان ابزار مناسبی در تجزیه و تحلیل روابط ژنتیکی میان توده­های گاودانه، مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله گاودانه، تنوع ژنتیکی، نشانگرهای مولکولی، SSR
عنوان انگلیسی Evaluation of Genetic Diversity in Some Iranian Bitter Vetch Landraces using Microsatellite Markers
چکیده انگلیسی مقاله The genetic diversity of 19 bitter vetch landraces (Vicia ervilia L.) from four provinces (East Azerbaijan, West Azerbaijan, Ardabil and Zanjan) of Iran was evaluated using 18 pairs of SSR primers. The extracted genomic DNA was amplified with eight pair primers and PCR products were separated on DNA sequencing gels. In this research, eight pair of SSR primers detected a total of 27 alleles. Primers VE02, VE05, VE07, VE09 and VE19 with four alleles had the highest and VE14 and VE27 with two alleles had the lowest number of alleles among the SSR markers employed. The average of observed heterozygosity was 0.0435. According to Chi-square test, populations were out of Hardy–Weinberg equilibrium. The results showed that the average of polymorphism information content (PIC) of primers was 0.5363. Primer VE02 had the highest PIC (0.6934) and primer VE27 had the lowest PIC (0.1093). The highest genetic distance was observed between Ardabil (from Ardabil province) with Chumalu (from Zanjan province) landraces. The least genetic distance was observed between Barazin (from East Azerbaijan province) and Khiarak (from Ardabil province) landraces. Cluster analysis based on Nei similarity coefficient matrix using UPGMA method classified the landraces into five main groups. The results indicated that SSR markers are efficient in case of polymorphism detection and genetic distance evaluation between Iranian bitter vetch landraces, and can be used as valuable tools in analysis of genetic relationships between bitter vetch landraces.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Bitter vetch, Genetic diversity, Molecular markers, SSR
نویسندگان مقاله سید رسول صحافی | seyed rasoul


بهرام ملکی زنجانی | maleki zanjani


مجید طالبی |


رضا فتوت |


نشانی اینترنتی http://jcb.sanru.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-237&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده اصلاح نباتات، بیومتری
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات