این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی، جلد ۱۵، شماره ۲، صفحات ۱۳۳-۱۴۶
عنوان فارسی پیش بینی عوامل موثر بر تبعیت دارویی و فعالیت جسمانی در بیماران دیابت نوع دو بر اساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: خودمراقبتی توسط بیماران مبتلا به دیابت، نقش حیاتی در کنترل این بیماری و پیشگیری از عوارض ناشی از آن ایفا می کند. انجام فعالیت های فیزیکی و پایبندی به درمان دارویی از جمله ی این رفتارها در بیماران دیابتی است. فعالیت فیزیکی به کنترل قند خون، کاهش فشار خون، کاهش چربی و بهبود عملکرد قلبی تنفسی می انجامد و تبعیت از درمان دارویی نیز نقش حیاتی در کنترل مشکلات و عوارض ناشی از بیماری ایفا می کند لذا هدف از این پژوهش تعیین و پیش بینی مهم ترین عوامل موثر بر میزان فعالیت فیزیکی و تبعیت دارویی در بین بیماران دیابتی نوع دو بر اساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده می باشد روش کار: مطالعه ی مقطعی حاضر در سال 1395 بر روی 160 نفر از بیماران دیابتی نوع دو که به مراکز بهداشتی درمانی شهر یاسوج مراجعه کرده بودند، صورت گرفته است. اطلاعات شرکت کنندگان در پژوهش با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی و با استفاده از پرسشنامه های تبعیت دارویی، فعالیت جسمانی و نظریه رفتار برنامه ریزی شده، جمع آوری گردید و در نهایت داده ها با شاخص های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 20، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و برای تمام آزمون ها مقادیر کمتر از 0/05 معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: میزان فعالیت فیزیکی در 45 % بیماران در سطح پایین، در 43 % آنها در سطح متوسط و تنها در 12 % بیماران در سطح خوب قرار داشت و در خصوص میزان تبعیت دارویی بیماران در وضع بهتری قرار داشتند و در 76 % آنها این میزان در سطح خوبی قرار داشت. در بین سازه های بررسی شده، کنترل رفتاری درک شده رابطه ی معنی داری با هر دو متغیر وابسته یعنی میزان فعالیت فیزیکی و میزان تبعیت دارویی نشان داد و نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه، همین سازه را به عنوان پیش گویی کننده ی میزان فعالیت فیزیکی و تبعیت دارویی در بین بیماران دیابتی نوع دو نشان داد. نتیجه گیری: معنی دار شدن سازه ی کنترل رفتاری درک شده نسبت به سایر سازه ها در تبیین میزان تبعیت دارویی و میزان فعالیت فیزیکی، اهمیت تقویت جزء خود مراقبتی را در برنامه های سلامت گوشزد می کند و حمایت از برنامه هایی را که در آنها رویکرد خود مراقبتی مدنظر قرار گرفته است، بیشتر می کند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله فعالیت فیزیکی، تبعیت دارویی، دیابت نوع دو
عنوان انگلیسی Predicting Factors Affecting Medication Adherence and Physical Activity in Patients with Type-2 Diabetes Mellitus Based on the Theory of Planned Behavior
چکیده انگلیسی مقاله Background and Aim: Self-care has a vital role in the control and prevention of complications in patients with Type-2 diabetes mellitus (T2DM), two important behaviors in self-care being medication adherence and physical activity. Regular physical activity has been shown to improve glycemic control, reduce blood pressure, reduce lipids and improve cardiorespiratory fitness in individuals with T2DM. In addition, medication adherence is a key factor in controlling and decreasing the risk of related complications. This study aimed to determine and predict the most important factors affecting the levels of physical activity and medication adherence in patients with T2DM based on the theory of planned behavior. Materials and Methods: This cross-sectional study, based on the planned behavior theory, was performed on 160 selected men and women with T2DM referring to urban health centers in Yasuj, Iran in 2016; the selection was done by random cluster sampling. Data on medication adherence and physical activity were collected using questionnaires and analyzed using SPSS version 20 software, the statistical tests being descriptive statistics, Pearson correlation coefficient and multiple linear regression; a p< 0/05 was considered to indicate statistical significance. Results: Altogether, 45% and 43% of the patients had a low and medium level of physical activity, respectively, only 12% having an acceptable level. The adherence to medication was much better ─ 76% had a good adherence. As regards the planned behavior theory constructs, perceived behavior control had a significant relationship with physical activity and medication adherence. Results of multiple linear regression also showed that perceived behavior control was a predictive variable for physical activity level and medication adherence in the patients. Conclusion: Based on the findings, which indicate that the most important construct is perceived behavior control as regards medication adherence and level of physical activity, it is concluded that it is vital to strengthen the self-care component of health programs and support such programs.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Physical Activity, Medication Adherence, Type-2 Diabetes
نویسندگان مقاله معصومه دشتیان | masoumeh dashtian
msc. student, department of health education and promotion, school of public health, tehran university of medical sciences, tehran, iran
دانشجوی دوره کارشناسی ارشد، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

حسن افتخار اردبیلی | hasan eftekhar ardebili
md, professor, department of health education and promotion, school of public health, tehran university of medical sciences, tehran, iran
استاد، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

کامبیز کریم زاده شیرازی | kambiz karimzadeh shirazi
ph.d. associate professor, department of health education and promotion, school of health and nutrition sciences, yasuj university of medical sciences, yasuj, iran
دانشیار، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت و علوم تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی یاسوج (Yasouj university of medical sciences)

مصطفی شهمرادی | mostafa shahmoradi
ph.d. student, department of health management and economics, school of public health, tehran university of medical sciences, tehran, iran
دانشجوی دوره دکتری، گروه مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

کمال اعظم | kamal azam
ph.d. associate professor, department of epidemiology and biostatistics, school of public health, tehran university of medical sciences, tehran, iran
دانشیار، گروه اپیدمیولوژی و آمارزیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی تهران (Tehran university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://sjsph.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-412&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/59/article-59-429531.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده بهداشت عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات