این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Iranian Journal of Public Health، جلد ۴، شماره ۴، صفحات ۱۵۷-۱۶۸
عنوان فارسی
چکیده فارسی مقاله  به منظور بررسی ارزش روش ایمونوفلورسانس در تشخیص آزمایشگاهی سالک 110 نفر که دارای زخم های مشکوک به سالک بودند و برای آزمایش از نظر جسم لیشمان به دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی معرفی شده بودند تحت برسی قار گرفتند. از بیماران گسترشهایی از زخم و نمونه خون از نوک انگشت تهیه می شد. در گسترش های تهیه شده با آزمایش میکروسکپی دقیق جستجوی جسم لیشمن و در پلاسمای جدا شده از نمونه خون با آزمایش فلورسنت آنت بادی غیر مستقیم جستجوی پادتن با استفاده از آنتی ژنهای تهیه شده به عمل می آمد. نتایج به دست آمده از این بررسی نشان داد که آنتی ژن تهیه شده از اشکال تاژک دار کشته شده با فرمل و تغلیظ شده لیشمانیا دونوانی بهتر و بیشتر از سایر گونه های لیشمانیای مورد مصرف در این بررسی میزان پادتن ایجاد شده به وسیله لیشمانیا تروپیکا را مشخص می کند. در این بررسی از 67 مورد مثبت از نظر انگلی 51 مورد (76%) از نظر وجود پادتن با عیارهای تا مثبت بودند. از 43 مورد که انگل در آزمایش میکروسکپی آنها دیده نشده بود 34 مورد از نظر وجود پادتن منفی بودند، در دو مورد عیار پادتن کمتر از (عیارهای غیر اختصاصی) بود و در 9 مورد پادتن با عیارهای تا دیده شد. این 9 نفر افرادی بودند که زخمهای یک تا 7 ساله داشتند که کهنه و چرکی شده بود. با توجه به اینکه در زخمهای کهنه انگل کم و غیر قابل تشخیص می گردد. علت پیدا نکردن انگل در این زخمها کم بودن تعداد آنها بوده است و به طور کلی می توان گفت استفاده از روش فلورسنت آنتی بادی در تشخیص سالک بیشتر در پیدا کردن این موارد کم انگل ارزش دارد. از نمونه سرمهای تهیه شده از 21 نفر که سابقه سالک نداشتند نمونه پادتن با عیار کمتر از که غیر اختصاصی تلقی می شود قابل تشخیص بود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی APPLICATION OF INDIRECT FLUORESCENT ANTIBODY TEST IN DIAGNOSIS OF CUTANEOUS LEISHMANIASIS
چکیده انگلیسی مقاله  به منظور بررسی ارزش روش ایمونوفلورسانس در تشخیص آزمایشگاهی سالک 110 نفر که دارای زخم های مشکوک به سالک بودند و برای آزمایش از نظر جسم لیشمان به دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی معرفی شده بودند تحت برسی قار گرفتند. از بیماران گسترشهایی از زخم و نمونه خون از نوک انگشت تهیه می شد. در گسترش های تهیه شده با آزمایش میکروسکپی دقیق جستجوی جسم لیشمن و در پلاسمای جدا شده از نمونه خون با آزمایش فلورسنت آنت بادی غیر مستقیم جستجوی پادتن با استفاده از آنتی ژنهای تهیه شده به عمل می آمد. نتایج به دست آمده از این بررسی نشان داد که آنتی ژن تهیه شده از اشکال تاژک دار کشته شده با فرمل و تغلیظ شده لیشمانیا دونوانی بهتر و بیشتر از سایر گونه های لیشمانیای مورد مصرف در این بررسی میزان پادتن ایجاد شده به وسیله لیشمانیا تروپیکا را مشخص می کند. در این بررسی از 67 مورد مثبت از نظر انگلی 51 مورد (76%) از نظر وجود پادتن با عیارهای تا مثبت بودند. از 43 مورد که انگل در آزمایش میکروسکپی آنها دیده نشده بود 34 مورد از نظر وجود پادتن منفی بودند، در دو مورد عیار پادتن کمتر از (عیارهای غیر اختصاصی) بود و در 9 مورد پادتن با عیارهای تا دیده شد. این 9 نفر افرادی بودند که زخمهای یک تا 7 ساله داشتند که کهنه و چرکی شده بود. با توجه به اینکه در زخمهای کهنه انگل کم و غیر قابل تشخیص می گردد. علت پیدا نکردن انگل در این زخمها کم بودن تعداد آنها بوده است و به طور کلی می توان گفت استفاده از روش فلورسنت آنتی بادی در تشخیص سالک بیشتر در پیدا کردن این موارد کم انگل ارزش دارد. از نمونه سرمهای تهیه شده از 21 نفر که سابقه سالک نداشتند نمونه پادتن با عیار کمتر از که غیر اختصاصی تلقی می شود قابل تشخیص بود.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Tinea pedis, Tinea cruria, Tinea corporis, Iran
نویسندگان مقاله z zovein | z zovein


gh h ادریسیان | gh h edrissian


نشانی اینترنتی http://ijph.tums.ac.ir/index.php/ijph/article/view/2453
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده en
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده Articles
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات