این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
نقد زبان و ادبیات خارجی، جلد ۲، شماره ۱، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی مبانی تئاتر ارسطوئی با استناد به نمایشنامۀ «ادیپ شهریار» اثر سوفکلس
چکیده فارسی مقاله ادبیات نمایشی که ریشۀ آن به پنج قرن قبل از میلاد مسیح بر می‌گردد، در کنار ادبیات روایی و غنایی یکی از شاخه‌های اصلی ادبیات محسوب می‌شود که از زمان ارسطو، فیلسوف بزرگ یونان، تا قرن هیجدهم میلادی به دو ژانر اصلی تراژدی و کمدی تقسیم ‌شد. یکی از مشهور‌ترین نمایشنامه‌های جهان، بی‌شک «ادیپ شهریار» اثر سوفکلس است که بهترین نمونۀ یک تئاتر ارسطویی محسوب می‌شود. اساس این نمایشنامه بر پیرنگ استوار است و شالودۀ آن در حقیقت نمایش اراده و عزم شخصیت اصلی آن در یک مناقشۀ دراماتیک است. هدف این شیوۀ نمایشنامه‌نویسی تزکیۀ احساس است که به ‌وسیلۀ استغراق و بر‌انگیختن حس همدردی و ترس در تماشاگر ایجاد می‌شود. اینچنین تأثیری، زمانی در تماشاگر ایجاد می‌شود که قهرمان نمایشنامه با توجه به شخصیت متعادل خود، بر اثر اشتباه و خُسران به بدبختی دچار شود. از اصول دیگر این نوع تئاتر وجود وحدت سه‌گانه: وحدت پیرنگ، مکان و زمان است، پنج و یا سه پردۀ نمایش و سه قسمت مهم آن (لحظۀ اولین هیجان، لحظۀ غم‌انگیز و لحظۀ آخرین هیجان) است. نقطۀ اوج نمایشنامه به‌همراه بازشناخت، پری‌پتی و لحظۀ پایان هیجان، از دیگر خصوصیات بر‌جسته‌ی تئاتر ارسطویی محسوب می‌شوند. این مقاله با استناد به نمایشنامۀ «ادیپ شهریار» مبانی تئاتر ارسطویی را که بر گرفته از کتاب «فن شاعری» است، به تفصیل توضیح می‌دهد تا دیدگاه ارسطو در مورد ادبیات نمایشی مشخص گردد و خواننده برداشتی جامع راجع به خصوصیات این نوع تئاتر و تأثیر آن برتماشاگر پیدا کند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی
چکیده انگلیسی مقاله Dramatic literature with its roots in the 5th century (BC) is one of the major areas in literature along with the epic and lyric literature. This type of literature has been divided into tragedy and comedy since Aristotle’s era up to the eighteenth century. One of the most famous world plays is definitely Oedipus Rex by Sophocles which is the best example of Aristotelian drama. The basis of this play is upon plot which is about the representation of will power and the major character’s deliberation within a dramatic conflict. The objective of this type of drama is catharsis which is the result of empathy, pity and fear aroused in the audience. These effects take place only when the main character with his balanced characteristics falls into a kind of error or hamartia and becomes doomed. Another important principle in this type of drama is the three unities of place, time and action, three-act or five-act play and its three-part structure (incentive moment, tragic moment, and denouement). The climax of such a play along with anagnorisis, peripetie, and the final excitement moment are the other features of such a play. The objective of this essay is to describe the major dramatic features of Aristotelian drama based upon Oedipus Rex so that Aristotle’s ideas are clarified and the reader will have a comprehensive understanding of this type of drama and its impact on the audience.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله ابراهیم استارمی |


نشانی اینترنتی http://clls.sbu.ac.ir/article/view/1274
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1293/article-1293-459214.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده علوم انسانی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات