این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
نقد زبان و ادبیات خارجی، جلد ۲، شماره ۱، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی مرگ یا جاودانگی تحلیلی روانکاوانه از غزلیات ویلیام شکسپیر
چکیده فارسی مقاله غزلیات شکسپیر از برجسته‌ترین غزلیات دوره رنسانس محسوب می‌شوند. در این اشعار شکسپیر نه تنها فرم ظاهری غزل را با ترکیبی متفاوت از نوع ایتالیایی آن تغییر می‌دهد که با نگاهی متفاوت از هم‌عصران خود به هویت عشق می‌پردازد. شکسپیر هویت عشق را با مفاهیمی مانند زمان، زیبایی، مرگ و جاودانگی گره خورده می‌بیند. در اینجا زمان خطی است و عاشق پیاپی با استفاده از استعاره‌هایی جدید تلاش می‌کند که زیبایی را ابدیت بخشیده و عشق خود را جاودانه نماید. بدین ترتیب در ظاهر این طور بنظر می‌رسد که شکسپیر همان پرداخت افلاطونی در رابطه عاشق و معشوق را تکرار می‌نماید اما در تحلیل روانکاوی ژک لکان می‌بینیم که عاشق در زنجیره دوگانه مرگ و ابدیت گرفتار می‌آید. به عبارت دیگر، تلاش عاشق برای جاودانگی معشوق دچار تعلیق شده و ابدیت به زمانی در آینده تبدیل می‌شود که دائماً در لابلای خطوط شعر به تعویق می‌افتد. این مقاله برآن است که پس از بررسی هویت عشق و ارتباط آن با زمان به این سوال پاسخ دهد که آیا در غزلیات شکسپیر نگاه به ابدیت عشق باقی می‌ماند یا روی به نیستی و مرگ می‌آورد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی
چکیده انگلیسی مقاله Shakespeare’s Sonnets are among the most prominent sonnet sequences written during the Renaissance. Different from his contemporaries, Shakespeare not only transforms the Italian form but offers a new treatment on the concept of love. In these sonnets, the concept of love seems to be related to time, beauty, death and immortality. Here, time is linear and the lover, with the help of new metaphors such as procreation attempts to immortalize his love by giving her/him everlasting beauty. As such, it appears that Shakespeare is practicing the traditional Platonic concept of love. In a Lacanian reading, however, we see that the lover, rather than immo841+rtalizing the beloved, is caught up in the duality between death and immortality. In other words, in his efforts to immortalize the beloved through procreation, the lover fails to accomplish and immortality is constantly postponed to a time in future. This essay attempts to study the metaphor of procreation as a means to immortality from a Lacanian point of view. After studying the relation between love and time, the major argument is to see whether the lover/poet is successful to immortalize his beloved or his wishes lead to death and dissolution.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله شیده احمدزاده |


نشانی اینترنتی http://clls.sbu.ac.ir/article/view/1275
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1293/article-1293-459215.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده علوم انسانی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات