این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش های تاریخی، جلد ۹، شماره ۲، صفحات ۵۱-۶۶
عنوان فارسی عوامل موثر در ارتقاء جایگاه سیاسی‌اجتماعی شیعیان امامی در ایران دوره سلجوقی
چکیده فارسی مقاله قدرت‌گیری سلجوقیان سنی مذهب، موقعیت سیاسی‌اجتماعی شیعیان را دچار گسست کرد؛ اما پایگاه اجتماعی و توان فکری‌فرهنگی آنان را از بین نبرد. به‌تدریج که ساختار حکومت سلجوقی به سبب تلفیق با سنن ایرانی‌اسلامی در مسیر درست قرار گرفت و مهم‌تر اینکه شیعه امامیه هویت و ماهیت متفاوت خود را نشان داد، زمینه برای نفوذ آنان در جامعه و حکومت هموار شد. سلوک سیاسی و اجتماعی شیعیان امامی و بهره‌گیری موثر شیعیان از اصول اعتقادی خویش، در این جهت سهم موثر داشت. شیعیان امامی با بهره‌گیری از جایگاه نقیبان، منقبت‌خوانان، وزیران دارای نفوذ و با استفاده از اصل راهبردی تقیه در جهت حفظ و تداوم هویت گروهی خود کوشیدند و در این بستر ناسازگار با رویکرد مذهبی خود، برای پیشرفت پایگاه سیاسی و اجتماعی شیعه تلاش کردند. نتیجه این رویکرد و بهره‌گیری از این راهکارها، تقویت نفوذ شیعیان در دوره‌های پایانی فرمانروایی سلجوقیان بود که زمینه را برای اثربخشی شیعیان در دوره خوارزمشاهیان و مغولان و ایلخانان در ایران فراهم کرد. در همین راستا، مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی جایگاه سیاسی‌اجتماعی شیعیان امامی را در عهد فرمانروایی سلجوقیان واکاوی و عوامل موثر در این مهم را به عنوان دوره‌ای تاثیرگذار در سیر تحول جایگاه امامیه در تاریخ ایران بررسی می‌کند.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Effective Factors in the Promotion of Political and Social Status of the Twelver Shiites in Iran during Seljuk Period
چکیده انگلیسی مقاله Sunni-Seljuk's empowerment splited the social and political relations among Shias and Sunnis, but this did not destroy their social basis and their intellectual power. The gradual integration of Seljuk's ruling system with Islamic-Iranian traditions put them in the right direction. More importantly, Twelver Shiites showed its true identity and paved the ground for their influence in the government and the society. The political and social conduct of Twelver Shiites, and their utilization of their principles had a significant contribution in this regard. Twelver Shiites enjoying the status of Naghibs, praise singers, influential ministers, and using the strategic principle of Taqiya (=reservation, prudence) tried to keep the identity of their group in this incompatible context. The results of using this approach was the strengthening of the influence of Shiites in the final period of Seljuk Empire, and paving the ground for its effectiveness in Khwarazmian, Mongols, and Ilkhanid dynasties. In this regard, the present study, using a descriptive-analytical method, aims at investigating effective factors in the promotion of political and social status of the Twelver Shiites in Iran during Seljuk period.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمدرضا بارانی | mohammad reza
استادیار و عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه الزهرا س ، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه الزهرا (Alzahra university)

سید ابوالفضل رضوی | seyed abolfazl
دانشیار گروه تاریخ دانشگاه خوارزمی، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه خوارزمی (Kharazami university)

هدایت نادریان |
دانشجوی دکتری دانشگاه مذاهب اسلامی، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه مذاهب اسلامی (University of islamic sects)

نشانی اینترنتی http://jhr.ui.ac.ir/article_21692_e32e5beeafca6711098c2118fc93f71c.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1363/article-1363-459867.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات