این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
کاوش نامه ادبیات تطبیقی، جلد ۷، شماره ۲۵، صفحات ۲۱-۳۷
عنوان فارسی آلیات إثراء عاطفه الحزن فی اشعار صلاح عبدالصبور و حسین منزوی (دراسه تحلیلیه مقارنه فی الرموز الشعریه)
چکیده فارسی مقاله الآلیات الّتی یعتمدها الشّاعر للإیحاء والتّأثیر بدلاً من المباشره والتّصریح تنقل المخاطب من المستوی المباشر للقصیده إلی المعانی والدّلالات الکامنه وراء النّصّ کما تقوم باستکمال ما تعجز الکلمات عن بیانه الصّریح. فالتّعبیر بالرّمز یعطی زخماً وغنیً وخصوبه للنّصّ الشّعری وهذا ما دأب علیه الشّعراء المعاصرون وقد عکف الشّاعران الإیرانی والمصری حسین منزوی وصلاح عبد الصّبور علی توظیف تقنیّات حدیثه، لما فیها من قدره علی توجیه الأفکار وتعمیق الرّؤیه الفنّیه وإثراء النّص وتخصیبه. فقصائدهما طافحه بالإیحاءات الدّلالیّه والرّصید الهائل للرّموز التّاریخیّه کـ «رستم» و«سهراب» و«سندباد» و«حلّاج» والشّخصیّات الدّینیّه کالنّبی موسی (ع) وعیسی (ع) والإمام الحسین (ع). علاوه علی ذلک فقد استغلّ الشّاعران ظاهره اللّیل والألوان وإفرازاتها الدّلالیّه لإثراء موتیف الحزن فی أشعارهما. یعمد هذا البحث إلی الدّراسه المقارنه للآلیات الفنّیّه الّتی استخدمها الشّاعران منزوی وعبد الصّبور لبلوره الحزن فی أشعارهما اعتماداً علی المنهج الوصفی - التّحلیلی التّابع للمدرسه الأمریکیه. ومن أبرز النّتائج الّتی تفیدها دراستنا هذه أنّ مشاعر الحزن تکاد تکون قویّه وغالبه فی اشعار الشّاعرین إلّا أنّ حزن منزوی ناجم عن عوامل وأسباب ذاتیّه أو فردیّه فی حال ینبثق حزن عبد الصّبور من أسباب سیاسیّه واجتماعیّه ثمّ إنّ منزویاً یبدو من خلال کلماته شاعراً متشائماً بینما یبدو عبد الصّبور شاعراً متفائلاً بصوره عامه.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی ک‌های غنی‌سازی مضمون در شعر حسین منزوی و صلاح عبد الصّبور (بررسی تطبیقی رموز شعری)
چکیده انگلیسی مقاله ه‌هایی که شاعر جهت نقل مفاهیم و تأثیرگذاری به جای تعبیر مستقیم و بی‌پرده به کار می‌برد، خواننده را از جنبة ظاهری و سطحی قصیده به مفاهیم و دلالت‌های پنهان در فراسوی متن سوق می‌دهد و بدین ترتیب به کامل کردن آنچه در توان بیان مستقیم واژگان نیست، می‌پردازد؛ از جملة این تکنیک‌ها و ابزارها به‌کارگیری نماد و رمز است که باعث غنای بیشتر متون شعری می‌گردد. حسین منزوی و صلاح عبد الصّبور از شاعران بزرگ ایران و مصر، روش‌های جدید و مؤثّری را در توجیه افکار و بیان دیدگاه‌ها و نیز غنای بیشتر متن به کار برده‌اند. قصاید این دو شاعر، از دلالت‌های نمادین شخصیّت‌های تاریخی از جمله «رستم»، «سهراب»، «سندباد» و «حلاّج» و پیامبران همچون حضرت عیسی (ع) و موسی (ع) بهره جسته است؛ افزون بر این، قدرت تأثیرگذاری شب به عنوان یک نماد طبیعی در غنا بخشیدن به عاطفة حزن و همچنین، نقشی که رنگ‌ها در این زمینه ایفا می‌کنند، از نظر دو شاعر پنهان نمانده است. این مقاله به بررسی تطبیقی ابزارهای غنی‌سازی حزن با استناد به دیوان‌های متعدّد دو شاعر می‌پردازد. از جمله نتایج آشکاری که در این پژوهش بدان دست یافته‌ایم؛ این است که عاطفة حزن و اندوه در شعر هر دو شاعر، نمودی بارز و آشکار دارد؛ با این تفاوت که حزن و اندوه منزوی بیشتر شخصی و درونی است، حال آنکه اندوه عبد الصّبور برگرفته از عوامل سیاسی – اجتماعی است؛ همچنین، منزوی، شخصیّتی بدبین از خود به نمایش گذاشته در حالی که عبد الصّبور، شاعری خوش‌بین به نظر می‌رسد.    
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله جهانگیر امیری |
دانشیار گروه زبا ن و ادبیّات عربی، دانشگاه رازی، کرمانشاه
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه رازی (Razi university)

نشانی اینترنتی http://jccl.razi.ac.ir/article_709_fad03c1d4f1a42c97b43c7e45e82ace4.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1520/article-1520-462324.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات