این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، جلد ۲۳، شماره ۹۸، صفحات ۱۲۷-۱۵۲

عنوان فارسی رویکرد سیاست خارجی ترکیه در منطقه قفقاز با تاکید بر جمهوری آذربایجان
چکیده فارسی مقاله   با افول گفتمان کمالیستی و پیروزی اسلام­گرایان، خط و مشی سیاست خارجی ترکیه تغییرات بنیادینی را شاهد بوده است. جاه­طلبی­های بلند پروازانه آنکارا برخلاف گذشته این کشور را نه به­عنوان پل ارتباطی شرق و غرب، بلکه کشوری مرکزی در میان مناطقی استراتژیک نظیر قفقاز و آسیای مرکزی، بالکان و خاورمیانه در نظر دارد. دکترین نوعثمانی­گری حاکم بر سیاست خارجی حزب عدالت و توسعه به دنبال بسط نفوذ این کشور در مناطق پیرامونی و ادغام با این جوامع با هدف کسب اهمیت استراتژیک جهانی برای ترکیه می­باشد. به‌رغم عدم‌موفقیت رویکرد ادغام‌گرایانه آنکارا در برخی حوزه­های جغرافیایی نظیر منطقه خاورمیانه، سوال اصلی مقاله به عواملی اشاره دارد که به موفقیت رویکرد پیرامون­گرایانه ترکیه در رابطه با جمهوری آذربایجان یاری رسانده­اند؟ در پاسخ به آن این فرضیه مطرح شده است، پیوند­های قومی و فرهنگی، روابط اقتصادی قوی به خصوص در زمینه انرژی و جایگاه وزن ژئوپلیتیک جمهوری آذربایجان در رقابت­های ژئوپلیتیک ترکیه و روسیه موجب تسهیل همکاری­های ترکیه با جمهوری آذربایجان گردیده­اند.  نوشتار حاضر با هدف بررسی خط و مشی سیاست خارجی حزب عدالت و توسعه در منطقه قفقاز و در قبال جمهوری آذربایجان به رشته تحریر در آمده است. در این مقاله تلاش شده است به روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از چارچوب نظری همگرایی دلایل موفقیت رویکرد پیرامون­گرایانه ترکیه در رابطه با جمهوری آذربایجان مورد بررسی قرار گیرد. 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله ترکیه، انرژی، جمهوری آذربایجان و ژئوپلیتیک و قفقاز،

عنوان انگلیسی Turkey's Foreign Policy Approach in Caucasus (Case Study Republic of Azerbaijan)
چکیده انگلیسی مقاله With the decline of the Kemalist discourse and the victory of the Islamists, Turkey's foreign policy has undergone fundamental changes. Contrary to the past, Ankara's ambitions does not consider Turkey as  a bridge between  East and West, but a central country among strategic areas such as the Caucasus and Central Asia, the Balkans, and the Middle East. The Neo-Ottomanism doctrine of the AKP seeks to expand Turkish influence in the periphery and integrate it with those societies under the goal of gaining global strategic importance for Turkey. Despite the failure of Ankara's integrationist approach in some geographic areas such as the Middle East, the main question of the paper implies the factors that have contributed to the success of Turkey's peripheral approach toward the Republic of Azerbaijan. It seems that ethnic and cultural ties, strong economic relations especially in the field of energy and the geopolitical weight of the Republic of Azerbaijan in the geopolitical competitions of Turkey and Russia have facilitated the cooperation of Turkey with the Republic of Azerbaijan.            The main purpose of this article is to examine the foreign policy of the Justice and Development party in the Caucasus and in relation to the Republic of Azerbaijan. In this paper, attempts are made to analyze the reasons for the success of Turkey's peripheral approach toward the Republic of Azerbaijan in a descriptive and analytical way and using the convergence theoretical framework
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Turkey, Energy, Azerbaijan, Geopolitics and Caucasus

نویسندگان مقاله عنایت اله یزدانی |
دانشیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

مصطفی خیری |
دانشجوی دکترای روابط بین الملل، دانشگاه اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)


نشانی اینترنتی http://ca.ipisjournals.ir/article_28049_e9ff8194a5ed7b6860e9ea2126dee1f4.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1105/article-1105-474797.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات